Κλασικός φιλελευθερισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο '''κλασικός φιλελευθερισμός''' είναι μια [[πολιτική φιλοσοφία]] και [[ιδεολογία]] που εντάσσεται στο [[Φιλελευθερισμός|φιλελευθερισμό]], με κύρια έμφαση στην προάσπιση της ελευθερίας του ατόμου μέσω του περιορισμού της ισχύος του κράτους. Η φιλοσοφία αυτή εμφανίστηκε ως απάντηση στη [[βιομηχανική επανάσταση]] και την [[αστικοποίηση]] του 19ου αιώνα στην [[Ευρώπη]] και τις [[ΗΠΑ]]<ref>Hamowy, σελ. xxix</ref>. Προάγει τιςτα [[αστικέςατομικά ελευθερίεςδικαιώματα]] με περιορισμένη κρατική εξουσία σε έναυπό [[κράτος δικαίου]], την ατομική περιουσία και την πίστη στην οικονομική πολιτική του ''laissez-faire''<ref name="google.com">[http://www.google.com/books?id=sq-1z8VMhDEC&lpg=PP1&dq=Modern%20Political%20Philosophy&pg=PA37#v=onepage&q=&f=false ''Modern Political Philosophy'' (1999), Richard Hudelson, σελ. 37–38]</ref><ref name="O. Dickerson 2009 σελ. 129">M. O. Dickerson et al., ''An Introduction to Government and Politics: A Conceptual Approach'' (2009) σελ. 129</ref><ref name=Bronfenbrenner1955>{{Cite journal |pages=157–170 |last1=Bronfenbrenner |first=Martin |authorlink=:en:Martin Bronfenbrenner |year=1955 |journal=[[:en:Ethics (journal)|Ethics]] |title=Two Concepts of Economic Freedom |volume=65 |issue=3 |jstor=2378928 |doi=10.1086/290998}}</ref>. Ο κλασικός φιλελευθερισμός έχει κτιστεί πάνω σε ιδέες που αναδύθηκαν ήδη από το τέλος του 18ου αιώνα, όπως αυτές των [[Άνταμ Σμιθ]], [[Τζων Λοκ]], [[Ζαν-Μπατίστ Σέι]], [[Τόμας Ρόμπερτ Μάλθους]] και [[Ντέηβιντ Ρικάρντο]]. Συνετέλεσε στην ψυχολογική κατανόηση της ατομικής [[ελευθερία|ελευθερίας]], των αντικρουόμενων θεωριών του [[Φυσικό Δίκαιο|Φυσικού Δικαίου]] και του [[Ωφελιμισμός|Ωφελιμισμού]] και στην πίστη στην πρόοδο<ref>Hudelson, σελ. 37</ref>.
 
Τόσο ο σύγχρονος αμερικάνικος [[συντηρητισμός]] και ο [[Φιλελευθερισμός#Κοινωνικός_φιλελευθερισμός_ή_σοσιαλφιλελευθερισμός|κοινωνικός φιλελευθερισμός]] αποσπάστηκαν από τον κλασικό φιλελευθερισμό στιςαρχές του 20ού αιώνα. Εκείνη την εποχή οι συντηρητικοί υιοθέτησαν τα πιστεύω του κλασικού φιλελευθερισμού αναφορικά με την προστασία των οικονομικών αστικών ελευθεριών. Αντιστρόφως, οι κοινωνικά φιλελεύθεροι (ή σοσιαλφιλελεύθεροι) υιοθέτησαν την πίστη του κλασικού φιλελευθερισμού στην υπεράσπιση των κοινωνικών αστικών ελευθεριών. Καμία ιδεολογία δεν υιοθέτησε αμιγή την πίστη του κλασικού φιλελευθερισμού ότι η κυβέρνηση υπάρχει για να προστατεύει και τις καινωνικές και τις οικονομικές αστικές ελευθερίες. Ο συντηρητισμός μοιράζεται την ιδεολογική συμφωνία επί του περιορισμού της κυβερνητικής παρέμβασης στην ικανότητα των πολιτών να πωλούν τα προϊόντα, τις υπηρεσίες ή την εργασία τους σε οποιονδήποτε επιλέγουν χωρίς κανένα περιορισμό, εκτός των σπάνιων περιπτώσεων στις οποίες διακυβεύεται η γενική κοινωνική ευημερία<ref>{{Cite journal