Μεγαρείς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''Μεγαρείς''' ήταν οι κάτοικοι της αρχαίας [[Μεγαρίδα|Μεγαρίδας]], αρχαίας ελληνικής χώρας ανάμεσα στην Αττική και την Κορινθία. Η Μεγαρίδα κάλυπτε το κομμάτι γης ανάμεσα στον [[Κορινθιακός κόλπος|Κορινθιακό κόλπο]] και τον [[Σαρωνικός|Σαρωνικό]] και αυτό της έδινε το πλεονέκτημα να έχει πρόσβαση σε δύο διαφορετικές θάλασσες. Η θάλασσα ήταν η μόνη διέξοδος των Μεγαρέων καθώς ήταν περικυκλωμένοι από πολύ ισχυρούς γείτονες, τους [[Αθηναίοι|Αθηναίους]] στα ανατολικά και τους [[αρχαία Κόρινθος|Κορίνθιους]] στα δυτικά. Αυτή η στενότητα χώρου τους ώθησε στην ίδρυση πολυάριθμων και απομακρυσμένων αποικιών, κυρίως στην ανατολική Θράκη και τηντον ΜαύρηΕύξεινο θάλασσαΠόντο.

Τα επόμενα χρόνια οι Μεγαρείς ήρθαν σε σύγκρουση με τους γείτονες τους, αρχικά με τους Κορίνθιους τον 8ο αιώνα π.Χ. και στην συνέχεια με τους Αθηναίους τον 6ο αιώνα π.Χ. Αντικείμενο της διαμάχης τους με τους Αθηναίους ήταν το νησί της [[Σαλαμίνα|Σαλαμίνας]] την οποία την κατείχαν οι Μεγαρείς από το 640 έως το 570 π.Χ. περίπου. Μετά από εικοσαετή πόλεμο, μεταξύ Αθηναίων και Μεγαρέων, η Σαλαμίνα πέρασε ξανά στην κυριαρχία των Αθηναίων. Την περίοδο του [[Β΄ελληνικός αποικισμός|δεύτερου ελληνικού αποικισμού]] οι Μεγαρείς ίδρυσαν πολυάριθμες αποικίες κυρίως στην [[Προποντίδα]] και στηνστον [[ΜαύρηΕύξεινος ΘάλασσαΠόντος|Εύξεινο Πόντο]], όπως το [[Βυζάντιο]] και η [[Χαλκηδόνα]], η [[Νικομήδεια]] κ.α.

Στους Περσικούς πολέμους οι Μεγαρείς συμμάχησαν με τους υπόλοιπους Έλληνες εναντίον των Περσών. Συμμετείχαν στην [[ναυμαχία της Σαλαμίνας]] με 20 πλοία και στην [[μάχη των Πλαταιών]] με 3.000 οπλίτες<ref>{{ws|[[s:Ιστορίαι (Ηροδότου)/Καλλιόπη|Βικιθήκη Ηροδότου Ιστορία, βιβλίο Θ]]}}</ref>. Τα επόμενα χρόνια οι Μεγαρείς αντιμετώπισαν τον έντονο ανταγωνισμό της Αθήνας στο εμπόριο της ανατολικής Μεσογείου και ΜαύρηςΕύξεινου θάλασσαςΠόντου. Ο ανταγωνισμός αυτός κορυφώθηκε με το [[Μεγαρικό ψήφισμα]]<ref>{{ws|[[s:Θουκυδίδης (μετάφραση Βενιζέλου)/Α|Βικιθήκη Θουκυδίδης Ιστορία, βιβλίο Α, κεφ. 132-133]]}}</ref> που εξέδωσε η Αθήνα έγινε μία από τις βασικές αιτίες ξεσπάσματος του Πελοποννησιακού πολέμου. Τα Μέγαρα στον [[Πελοποννησιακός πόλεμος|Πελοποννησιακό πόλεμο]] συμμάχησαν με την Σπάρτη. Τα χρόνια που ακολούθησαν την λήξη του Πελοποννησιακού πολέμου τα Μέγαρα έχασαν μεγάλο μέρος της δύναμής τους, περιορίστηκαν σε τοπικό ρόλο και παρακολουθούσαν τα γεγονότα στον ελλαδικό χώρο χωρίς ουσιαστική ανάμειξη.

Οι Μεγαρείς λόγω στενότητας χώρου και υπό την πίεση των ισχυρών γειτόνων τους κατέφυγαν στην ίδρυση πολλών αποικιών. Την περίοδο του [[Β΄ελληνικός αποικισμός|δεύτερου ελληνικού αποικισμού]] οι Μεγαρείς ίδρυσαν πολλές αποικίες, στην [[Ανατολική Θράκη]], στην [[Προποντίδα]], στηνστον [[ΜαύρηΕύξεινος Πόντος|Εύξεινο ΘάλασσαΠόντο]], ακόμα και στην [[Σικελία]]. Στην Ανατολική Θράκη οι σημαντικότερες αποικίες των Μεγαρέων ήταν η [[Σηλυβρία]], η [[Μεσημβρία Ευξείνου Πόντου|Μεσημβρία]] και η [[Ναύλοχος η Ποντική|Ναύλοχος]] στις όχθεςακτές τηςτου ΜαύρηςΕύξεινου ΘάλασσαςΠόντου και το [[Βυζάντιο]], η αποικία που εξελίχθηκε τελικά στην πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, στα στενά του Βοσπόρου. Απέναντι από το Βυζάντιο οι Μεγαρείς είχαν ιδρύσει την [[Χαλκηδόνα]], ενώ στα νότια παράλια του Πόντου ίδρυσαν την σημαντική αποικία [[Ηράκλεια η Ποντική]]. Στα παράλια της Προποντίδας είχαν ιδρύσει επίσης την [[Νικομήδεια]], μία ακόμα αποικία που εξελίχθηκε σε ισχυρή πόλη στην πορεία. Οι Μεγαρείς αποίκησαν και την μακρινή χερσόνησο της [[Κριμαία|Κριμαίας]] ιδρύοντας την πόλη [[Χερσόνησος η Ταυρική]], αλλά και την [[Σικελία]] στην δύση, ιδρύοντας την αποικία [[Μέγαρα Υβλαία]]. Τα Μέγαρα Υβλαία ήταν χτισμένα περίπου 20 χιλιόμετρα βόρεια των [[Συρακούσες|Συρακουσών]].