Χάραλντ Γ΄ της Νορβηγίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Βίκινγκ (με το HotCat) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 9:
Για τα επιτεύγματά του προήχθη από νωρίς σε Ακόλουθο (αντίστοιχο του σημερινού αντισυνταγματάρχη) και μολονότι ήταν αγράμματος και πολύ νέος, του ανατέθηκε η διοίκηση της Βαραγγικής Φρουράς. Επί Χάραλντ οι βαράγγοι μισθοφόροι σημείωσαν σπουδαίες στρατιωτικές επιτυχίες και διακρίθηκαν στη χρήση ανορθόδοξων μεθόδων, όπως ήταν ο εμπρησμός εχθρικών κάστρων με φλεγόμενα πουλιά ή η υποκριτική απροθυμία τους να πολεμήσουν, ώστε οι αντίπαλοι να νομίσουν πως νίκησαν και να βγουν από τα οχυρά τους. Συνολικά έλαβε μέρος σε έντεκα μεγάλες μάχες - κατά των [[Άραβες|Αράβων]] στην [[Ανατολία]], την [[Αφρική]] και τη [[Σικελία]], καθώς και στη [[Βουλγαρία]] κατά των Βουλγάρων και τη νότια [[Ιταλία]] κατά των Σαρακηνών. Την περιουσία που αποκόμιζε από τις εκστρατείες φρόντιζε να την "αποταμιεύει" στέλνοντάς την για φύλαξη στο Νόβγκοροντ, ώστε να είναι σίγουρος ότι δεν κινδυνεύει.
Δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο πώς σταμάτησε η καριέρα του στο βυζαντινό στρατό. Σύμφωνα με κάποιες πηγές αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του για να διεκδικήσει το θρόνο. Κατά μία δεύτερη εκδοχή, ο Χάραλντ έπεσε θύμα ερωτικού πάθους: Η αυτοκράτειρα Ζωή ήταν ερωτευμένη μαζί του, αλλά αυτός ήθελε να παντρευθεί την ανηψιά της Μαρία. Φυσικά η Ζωή αρνήθηκε να δώσει τη συγκατάθεσή της και έπεισε το σύζυγό της Κωνσταντίνο να τον φυλακίσει, με το πρόσχημα ότι είχε υπεξαιρέσει λάφυρα. Ο Χάραλντ όμως απέδρασε, απήγαγε τη Μαρία και διέφυγε
Σε κάθε περίπτωση, είναι βέβαιο πως το [[1043]] ο Χάραλντ έχει πια παντρευθεί την πριγκίπισσα Ελισσάβετ του Κιέβου, κόρη του Γιάροσλαβ του Σοφού, και έχει επιστρέψει στη Νορβηγία, φέρνοντας μαζί του την περιουσία αλλά και τη φήμη που απέκτησε στην Πόλη. Εξαρχής ήγειρε αξιώσεις στο θρόνο, τον οποίο κατείχε ο Μάγκνους Α' ''ο Αγαθός'', γιος του Όλαφ. Ο Μάγκνους αναγκάσθηκε να συμβιβασθεί και έτσι ο Χάραλντ ενθρονίσθηκε ως συμβασιλεύς το [[1045]]. Ένα χρόνο αργότερα ο Μάγκνους πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και ο Χάραλντ στέφθηκε βασιλιάς ως '''Χάραλντ Γ''''. Κυβέρνησε για δύο δεκαετίες με σιδερένια πυγμή και αξιοποίησε τις εμπειρίες του από Βυζάντιο, αναδιοργανώνοντας και εκσυγχρονίζοντας το κράτος του, χωρίς όμως να αλλάξει το χαρακτήρα του που παρέμενε πολεμικός και ενίοτε απροκάλυπτα ληστρικός.
| |||