Ειρηναίος Λουγδούνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ιερός (συζήτηση | συνεισφορές) |
|||
Γραμμή 19:
Σε αντίθεση με τον Ιουστίνο —του οποίου τα έργα χρησιμοποιεί και εκτιμάει— ο Ειρηναίος απέρριπτε τη [[Φιλοσοφία|φιλοσοφική]] προσέγγιση του [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμού]]<ref>W. H. C. Frend, ''The Rise of Christianity'', Augsburg Fortress Publishers, 1984/1986, σελ. 244.</ref>. Παρ' όλα αυτά, είναι φανερό ότι όχι μόνο δεν είχε εγκαταλείψει πλήρως τη φιλοσοφία αλλά μάλλον σε πολλά από τα έργα του την αξιοποίησε επαρκώς. Σημαντικές πηγές της διδασκαλίας του αποτελούν ο [[Θεόφιλος Αντιοχείας|Θεόφιλος]] και ο [[Ιγνάτιος Αντιοχείας]]. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε δύσκολα αποσπάσματα της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]] έδωσε [[Χριστολογία|χριστολογικές]] ερμηνείες.
Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ
===== Αρνητική στάση έναντι της Φιλοσοφίας, αντίθετα από τους περισσότερους Απολογητές<sup>.</sup> η Φιλοσοφία βρίσκεται στη ρίζα όλων των αιρέσεων. Ο Ειρηναίος εκπροσωπεί μια Θεολογία των γεγονότων. Ο Χριστός ήταν το ''Αρχέτυπο'', το οποίο είχε στο νου Του ο Θεός, όταν δημιουργούσε τον Άνθρωπο. Συνεπώς, ο Αδάμ πλάστηκε <''κατ’ εικόνα''> τού Θ. Λόγου, που αποτελεί ''εικόνα'' τού Θ. Πατέρα. Ο Ειρηναίος ομιλεί περί πραγματικών πειρασμών τού Κυρίου και πραγματικής Του άγνοιας για τη Β’ Παρουσία. Το Άγιο Πνεύμα χαρακτηρίζει ως Σοφία. Στην ανθρωπότητα δόθηκαν 4 διαθήκες (Νώε, Αβραάμ, Μωϋσή και Χριστού), προπαρασκευαζόμενη, έτσι, βαθμηδόν και κατ’ ολίγον για τη σωτηρία της. Ο Ειρηναίος θεωρείται εισηγητής της θεωρίας για την «''ανακεφαλαίωση''»'' ''(recapitulatio) των πάντων υπό του Χριστού [ο Κύριος, ως 2<sup>ος </sup>Αδάμ, με την Ενανθρώπησή Του «ανακεφαλαίωσε» εν εαυτώ το ανθρώπινο γένος (''Απολύτρωση'')], όπως «τυπώθηκε» στον εν Κανά γάμο με τη μεταβολή (''μεταμόρφωση'') του ύδατος σε οίνο. Ομοίως, ο Ειρηναίος θεωρείται ως ο εισηγητής τού «''κανόνα της αληθείας''» (Regula Veritatis), δηλ. της υπό των Αποστόλων κηρυχθείσας Πίστης, και της, δια του επισκοπικού αξιώματος, αποστολικής Παράδοσης / διαδοχής. Το Χάρισμα διασώζεται πλέον στην εκκλησιαστική παράδοση και όχι στην ελεύθερη εκδήλωση των ενεργειών του Αγ. Πνεύματος: “''Ubi enim Ecclesia ibi est Spiritus Dei, et ubi Spiritus Dei Ecclesia et omnis Gratia, Spiritus autem Veritas''”. Γι’ αυτό, ο Ειρηναίος αναγνωρίζει ως αποστολικές Εκκλησίες της Σμύρνης, της Εφέσου και προπάντων της Ρώμης. Οπαδός, τέλος, της ''συνεργικής ''θεωρίας, δέχεται τρεις βαθμούς ''Θείας θέας'': την προφητική (μέσω του Αγ. Πνεύματος), την υιοθετική (δια του Χριστού μέσα στο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας) και την Θεοπατρική (εσχατολογικά στη ''Βασιλεία των Ουρανών''). =====
== Επίδραση ==
| |||