Επίρρημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
 
Στα ελληνικά υπάρχει και άλλη μία κατηγορία επιρρημάτων, η οποία προήλθε από το [[σύστοιχο αντικείμενο]]. Η χαρακτηριστική κατάληξη των επιρρημάτων στα ελληνικά είναι η κατάληξη -ως, η χρήση της οποία έχει πλέον περιοριστεί έναντι της κατάληξης σε -α. Η άλλη κατηγορία επιρρημάτων λήγει σε -α. Αρχικά, σε κάποιες προτάσεις υπήρχε το σύστοιχο αντικείμενο, το οποίο βρισκόταν στην αιτιατική πληθυντικού του ουδέτερου γένους. Αργότερα, το αντικείμενο χρησιμοποιήθηκε στο λόγο σαν επίρρημα και σταδιακά έγινε επίρρημα, καθώς αυτού του είδους τα επιρρήματα άρχισαν να χρησιμοποιούνται και σε μη σύστοιχα ρήματα.
 
Τα επιρρήματα είναι:
α) Τοπικά: (που): εδώ, εκεί, μέσα, έξω, βόρεια, νότια.
β) Χρονικά: (πότε): σήμερα, τώρα, πέρυσι, έπειτα, κάποτε,.
γ) Τροπικά: (πως): έτσι, μαζί, όπως, αλλιώς, ξαφνικά
δ) Ποσοτικά: (πόσο): λίγο, πολύ, τόσο, κάμποσο, περισσότερο.
ε) Βεβαιωτικά: ναι, μάλιστα, βέβαια, αλήθεια, σωστά.
στ) Διστακτικά: ίσως, τάχα, δήθεν, πιθανόν, άραγε.
ζ) Αρνητικά: όχι, δεν, μην.
{{επέκταση}}
{{Μέρη του λόγου}}