Λουί Αντουάν Λεόν ντε Σαιν Ζυστ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Βίος==

Ο '''Λουί Αντουάν Λεόν ντε Σαιν Ζυστ''' γεννήθηκεστην [[Ντενίζ]] στις 25 Αυγούστου 1767 από τον Λουδοβίκο Ιωάννη ανθυπασπιστή της χωροφυλακής και έπειτα λοχαγό του ιππικού, κι από την κόρη του Ρομπινό, βασιλικού συμβολαιογράφου στην ίδια πόλη. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Νανσέλ της Ουάζ, και μετά στο Μπελερανκούρ στην Αίν όπου μετατέθηκε ο πατέρας του. Όταν πέθανε ο πατέρας του πήγε να σπουδάσει στο κολλέγιο των Ορατοριανών στη Σουασσόν. Όταν αποφοίτησε επέστρεψε στο Μπλερανκούρ όπου είχε συνάψει σχέσεις με την Τερέζα Ζελέ, κόρη ενός ευπόληπτου συμβολαιογράφου του τόπου. Πιέζεται από τον πατέρας της να την παντρευτεί όταν μένει έγγυος, αλλά εκείνος αρνείται και φεύγει πέρνοντας μαζί του τα ασημικά της οικογένειας. Τελικά κλείνεται σε ένα αναμορφωτήριο του Παρισιού από τον Σεπτέμβριο του 1786 ως τον Μάρτιο του 1787. Κάνει πρακτική εξάσκηση σε έναν εισαγγελέα της Σουασσόν και εγγράφεται στη Νομική της Ρενς.<ref>Luciano Secchi,«Σαιν Ζυστ. Ο Αρχάγγελος του θανάτου», Ιστορία Εικονογραφημένη,τχ.56 (Φεβρουάριος 1973), σελ.67</ref>

Από πολύ νωρίς έλαβε μέρος στην πολιτική ζωή. Το 1791 εξέδωσε το έργο του ''Το πνεύμα της Επανάστασης και του Συντάγματος της Γαλλίας''. Το 1792 εξελέγη αντιπρόσωπος της Συμβατικής Συνέλευσης και ήταν από τους πρώτους που ψήφισε τη θανατική καταδίκη του βασιλιά [[Λουδοβίκος ΙΣΤ'|Λουδοβίκου ΙΣΤ']]. Το 1793 έγινε μέλος της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας και προσπάθησε, μαζί με το Ροβεσπιέρο, να διαφυλάξει τη [[Γαλλική Επανάσταση|Επανάσταση]] από τους παντοειδείς εχθρούς. Για το σκοπό αυτό στήριξε την [[Τρομοκρατία]] και εξουδετέρωσε με τη [[γκιλοτίνα]] πολλούς από τους αντιφρονούντες. Αγωνίστηκε εναντίον των [[Γιρονδίνοι|Γιρονδίνων]] και πέτυχε την ανατροπή τους, το [[1793]]. Ανέλαβε τη διοργάνωση της στρατιάς του Ρήνου και ύστερα της στρατιάς του Βορρά, και συνετέλεσε στη νίκη στο Φλερύ ([[1794]]).