Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το σπουδαιότερό του έργο, με τον τίτλο «Ρωμαϊκή Ἀρχαιολογία», καλύπτει την ιστορία της Ρώμης από τη μυθική εποχή μέχρι τις αρχές του [[Α' Καρχηδονιακός Πόλεμος|Α' Καρχηδονιακού Πολέμου]]. Διαιρέθηκε σε είκοσι τόμους, από τους οποίους οι πρώτοι εννέα διασώζονται ολόκληροι, ο δέκατος και ο ενδέκατος σχεδόν ολόκληροι, και οι υπόλοιποι τόμοι σε σπαράγματα σε αποσπάσματα του [[Κωνσταντίνος Ζ'|Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου]] και μιας επιτομής που ανακάλυψε ο [[Angelo Mai]] σε χειρόγραφο του Μιλάνου. Τα πρώτα τρία βιβλία του [[Αππιανός|Αππιανού]], καθώς και του ''Βίου του Καμίλλου'' του [[Πλούταρχος|Πλουτἀρχου]] επίσης δανείζονται πολλά από το Διονύσιο.

Ο Διονύσιος ήταν επίσης ο συγγραφέας μερικών ρητορικών πραγματειών, στις οποίες δηλώνει ότι έχει μελετήσει εκτενώς τα καλύτερα από τα αθηναϊκά πρότυπα: ''Η Τέχνη της Ρητορικής'' (συλλογή περισσότερο δοκιμίων για τη θεωρία της ρητορικής), ανολοκλήρωτο, και προφανώς όχι όλη η δουλειά του· ''Περὶ συνθέσεως ὀνομάτων'', πραγματεία για το συνδυασμό λέξεων σύμφωνα με τα διάφορα πρότυπα ρητορικής; ''Περὶ μιμήσεως'', πάνω στα καλύτερα πρότυπα στα διάφορα είδη λογοτεχνίας και στον τρόπο με τον οποίο θα γίνουν τυχόν αντικείμενο μίμησης - αποσπασματική εργασία· ''Περὶ τῶν Ἀττικῶν ῥητόρων'', το οποίο, εντούτοις, ασχολείται μόνο με το [[Λυσίας|Λυσία]], τον [[Ισαίος|Ισαίο]], τον [[Ισοκράτης|Ισοκράτη]] και, ως παράρτημα, τοτον [[Δείναρχος|Δείναρχο]]; ''Περὶ λεκτικῆς Δημοσθένους δεινότητος''· και ''Περὶ Θουκιδίδου χαρακτῆρος'', μία λεπτομερειακή αλλά εν γένει μεροληπτική αποτίμηση. Οι δύο αυτές πραγματείς συμπληρώνονται με επιστολές προς τον [[Πομπήιος|Πομπήιο]] και τον Αμμαίο (2).