Για την ιστορία πριν την [[οθωμανική αυτοκρατορία|οθωμανική]] κατάκτηση δείτε: ''[[Νίκαια Βιθυνίας]]''.
Το 1331, Ο [[Ορχάν Α΄|Ορχάν Α΄]] απέσπασε το Ιζνίκ από τους [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινούς]] και για μια μικρή περίοδο η πόλη έγινε [[πρωτεύουσα]] του [[Οθωμανικό εμιράτο|οθωμανικού εμιράτου]]{{sfn|Raby|1989|p=19–20}}. Η μεγάλη [[εκκλησία]] της αγ. Σοφίας στο κέντρο της πόλης μετατράπηκε σε [[τζαμί]] και έγινε γνωστό ώς τζαμί Οχράν<ref>{{citation| last=Tsivikis | first= Nikolaos | date=23 Μαρτίου 2007 | title=Encyclopaedia of the Hellenic World, Asia Minor | contribution= Nicaea, Church of Hagia Sophia | publisher= Foundation of the Hellenic World | url=http://www.ehw.gr/l.aspx?id=8506 | accessdate=19 Φεβρουαρίου 2012 }}.</ref>. Κοντά στην περιοχή χτίστηκαν λουτρά και [[μεντρεσές]]<ref>{{citation | title= St. Sophia Museum | url= http://archnet.org/library/sites/one-site.jsp?site_id=3018 | publisher=ArchNet | accessdate=19 February 2012 }}.</ref>. Το 1334 ο Ορχάν έκτισε τζαμί και [[ιμαρέτ]]<ref>Δημόσια κουζίνα</ref> έξω από την πύλη Γενίσεχιρ στη νότια πλευρά της πόλης{{sfn|Raby|1989|p=20}}.
Ο Άραβας περιηγητής [[Ιμπν Μπατούτα]], έμεινε στο Ιζνίκ στα τέλη του 1331, λίγο μετά την κατάληψη της πόλης από τον Οχράν<ref>{{harvnb|Dunn|2005|p=158 note 20}}. Ο Raby (1989, σ. 20) υποδεικνύει την περίοδο 1334 έως 1339.</ref>. Σύμφωνα με τον Μπατούτα η πόλη ήταν ερειπωμένη και κατοικείτο από μικρό πληθυσμό στην υπηρεσία του [[σουλτάνος|σουλτάνου]]. Εντός των τειχών καλλιεργούνταν κήποι και κάθε οικία περιβαλλόταν από δεντρόκηπο. Η πόλη παρήγαγε φρούτα, καρύδια, κάστανα και μεγάλα γλυκά σταφύλια{{sfn|Raby|1989|p=20}}{{sfn|Defrémery|Sanguinetti|1854|pp=[http://books.google.co.uk/books?id=m-UHAAAAIAAJ&pg=PA323#v=onepage&q&f=false 323–324]}}.
