Ισαάκιος Α΄ Κομνηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Maria.mtk (συζήτηση | συνεισφορές)
→‎Βίος: ορθογρ
Γραμμή 37:
Although he recovered, Isaac Komnenos did not resume the throne, but retired to the monastery of [[Stoudion]] and spent the remaining two years of his life as a [[monk]],<ref name="Canduci, pg. 271">Canduci, pg. 271</ref> alternating menial offices with literary studies. His Scholia to the [[Iliad]] and other works on the [[Homer]]ic poems are still extant. He died late in 1060 or early in 1061. Isaac's great aim was to restore the former strict organization of the government,<ref name="Norwich, pg. 333">Norwich, pg. 333</ref> and his reforms, though unpopular with the aristocracy and the clergy, and not understood by the people, certainly contributed to the continued survival of the [[Byzantine Empire]].
-->
 
Συνετός, ικανότατος στρατηλάτης, έχοντας την απόλυτη υποστήριξη του στρατεύματος, ο Ισαάκιος αμέσως ξεκίνησε εκτεταμένη εκστρατεία εκσυγχρονισμού της άμυνας και βελτίωσης της διοίκησης. Είχε τη σοφία και τη διορατικότητα να προβεί σε καίριες επεμβάσεις τηρώντας ευαίσθητες ισορροπίες, για να μη βρεθεί αντιμέτωπος με τους ισχυρούς γραφειοκράτες της Πόλης.
 
Με τα αποτελέσματα των αλλαγών άμεσα ορατά, και κύριο στρατιωτικό επίτευγμα την εξουδετέρωση των [[Πετσενέγκοι|Πετσενέγκων]], η αυτοκρατορία παρουσίασε σημεία ανάκαμψης από τη βαθιά παρακμή των διαδόχων του Βουλγαροκτόνου. Ωστόσο, ένας ξαφνικός πυρετός απέβη μοιραίος για τον Ισαάκιο, ο οποίος παραιτήθηκε οικειωθελώςοικειοθελώς και αποσύρθηκε στη [[Μονή Στουδίου]] όπου πέθανε το 1061.
Αντιλαμβανόμενος τη μοίρα του, ο Ισαάκιος λίγο πριν πεθάνει και υπό τις πιέσεις και υποδείξεις του [[Μιχαήλ Ψελλός|Μιχαήλ Ψελλού]], επέλεξε διάδοχο. Η προτίμησή του όμως για έναν άνθρωπο που ήταν σε ευθεία αντίθεση με το όραμα και τις ενέργειές του, φανερώνει και την απόλυτη εξάρτησή του από τον ίδιο τον Ψελλό. Με έναν νέο και ισχυρό εχθρό πρό των πυλών, η επιλογή του στο πρόσωπο του [[Κωνσταντίνος Ι΄|Κωνσταντίνου Δούκα]], θα αποβεί μοιραία για το μέλλον της Αυτοκρατορίας.