Μαρξισμός-Λενινισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο '''Μαρξισμός-Λενινισμός''' είναι μια [[πολιτική]] [[ιδεολογία]] που συνδυάζει το [[Μαρξισμός|Μαρξισμό]] (τις έννοιες του [[επιστημονικός σοσιαλισμός|επιστημονικού σοσιαλισμού]] που περιέγραψαν θεωρητικά οι [[Καρλ Μαρξ]] και [[Φρίντριχ Ένγκελς]]) και τοντο [[Λενινισμός|Λενινισμό]] (τη θεωρητική επέκταση του Μαρξισμού από τον [[Βλαντιμίρ Λένιν]], στην οποία περιλαμβάνεται ο [[αντιμπεριαλισμός]], ο [[δημοκρατικός συγκεντρωτισμός]] και οι αρχές που διέπουν το [[κόμμα νέου τύπου]] ως πρωτοπορία της εργατικής τάξης).<ref>''Marxism–Leninism''. The American Heritage Dictionary of the English Language, Fourth Edition. Houghton Mifflin Company.</ref> Ο Μαρξισμός-Λενινισμός υπήρξε η επίσημη ιδεολογία του [[Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης|Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης]] και της [[Κομμουνιστική Διεθνής|Κομμουνιστικής Διεθνούς]] και συνεπώς η πιο σημαντική ιδεολογία σε σχέση με τον [[κομμουνισμός|κομμουνισμό]] και το [[κομμουνιστικό κίνημα]].
 
Σκοπός του Μαρξισμού-Λενινισμού είναι η μετατροπή ενός κράτους σε [[σοσιαλιστικό κράτος|σοσιαλιστικό]], κάτω από την ηγεσία του κόμματος της επαναστατικής πρωτοπορίας, αποτελούμενου από "επαγγελματίες" επαναστάτες προερχόμενουςπου προέρχονται από την [[εργατική τάξη]], πουκαι φτάνουν στην ταξική συνειδητοποίηση μέσω της [[διαλεκτική]]ς της [[ταξική πάλη|ταξικής πάλης]]. Το σοσιαλιστικό κράτος, πολιτικό [[εποικοδόμημα]] της "[[δικτατορία του προλεταριάτου|δικτατορίας του προλεταριάτου]]", κυβερνάται κυρίως ή αποκλειστικά από το κόμμα της επαναστατικής πρωτοπορίας μέσω της διαδικασίας του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, τον οποίο ο Λένιν περιέγραψε ως "ελευθερία στη συζήτηση, ενότητα στη δράση"<ref name="Albert pp. 24-25">Michael Albert, Robin Hahnel. Socialism today and tomorrow. Boston, Massachusetts, USA: South End Press, 1981. pp. 24–25.</ref> Μέσω της πολιτικής του, το [[κομμουνιστικό κόμμα]] ή κάποιος ισοδύναμος οργανισμός γίνεται το ανώτατο πολιτικό όργανο του σοσιαλιστικού κράτους και η κινητήρια δύναμη της [[σοσιαλιστική οργάνωση της εργασίας|σοσιαλιστικής οργάνωσης της εργασίας]]. Ο Μαρξισμός-Λενινισμός θεωρεί τον πολιτικό [[πλουραλισμός|πλουραλισμό]], δηλαδή τον ανταγωνισμό μεταξύ των κομμάτων, ως ένα αναποτελεσματικό χαρακτηριστικό της πραγματικής [[δημοκρατία]]ς και διακηρύττει ότι σε μια σοσιαλιστική κοινωνία ο πολιτικός πλουραλισμός εξυπηρετεί μόνο τη διχόνοια και τη δυσλειτουργία της κοινωνίας.<ref name="Adams1993">Ian Adams. ''Political ideology today''. Manchester England, UK: Manchester University Press, 1993. p. 201.</ref>
 
Τελικός σκοπός του Μαρξισμού-Λενινισμού είναι η εξέλιξη του σοσιαλιστικού κράτους μέχρι την πλήρη πραγμάτωση του κομμουνισμού, ενός [[αταξική κοινωνία|αταξικού κοινωνικού συστήματος]] με αποκλειστικά [[κοινή ιδιοκτησία]] των [[μέσα παραγωγής|μέσων παραγωγής]] και με πλήρη κοινωνική ισότητα όλων των μελών της κοινωνίας. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, το κομμουνιστικό κόμμα εστιάζει κυρίως στην εντατική ανάπτυξη της βιομηχανίας, της επιστήμης και της τεχνολογίας, που αποτελούν τη βάση για την αέναη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και αυξάνουν τη ροή του υλικού πλούτου.<ref name="Andrain">Charles F. Andrain. ''Comparative political systems: policy performance and social change''. Armonk, New York, USA: M. E. Sharpe, Inc., 1994. p. 140.</ref> Το σύνολο της γης και των φυσικών πόρων αποτελούν κοινή ιδιοκτησία, που διαχειρίζεται το Μαρξιστικό-Λενινιστικό κράτος σε συνδυασμό με διάφορες μορφές [[ατομική ιδιοκτησία|ατομικής ιδιοκτησίας]] που μπορεί να υπάρχουν στα πλαίσια σοσιαλιστικών εποικοδομημάτων. Τις τελευταίες δεκαετίες, αρκετά κράτη που επίσημα είναι Μαρξιστικά-Λενινιστικά, όπως η [[Κίνα]] και το [[Βιετνάμ]], έχουν ενσωματώσει μεθόδους συναλλαγών της [[οικονομία της αγοράς|οικονομίας της αγοράς]] και έχουν διευρύνει το ρόλο που παίζει ο μη κρατικός τομέας στην ανάπτυξη της εθνικής τους οικονομίας.<ref name="Kornai">János Kornai. ''From socialism to capitalism: eight essays''. Budapest, Hungary: Central European University Press, 2008. p. 54.</ref>