Πολυχρόνης Λεμπέσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Image:Lembesis-Nude-Painting.jpg|thumb|right|265px|''Nude'' by Polychronis Lembesis [[Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος|Εθνική Πινακοθήκη]]]]

Τα έργα του που είναι γνωστά στο κοινό — μαζί με τις αγιογραφίες του σε εκκλησίες της [[Αθήνα]]ς, του [[Πειραιάς|Πειραιά]] και της [[Σαλαμίνα]]ς δεν ξεπερνούν τα εκατό. Ορισμένα από τα πιο γνωστά του έργα βρίσκονται στην [[Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος|Εθνική Πινακοθήκη]] (''Γυμνό'', ''Το αγόρι με τα κουνέλια'', ''Η ανηψιά του καλλιτέχνη'', ''Προσωπογραφία του αδελφού του'', κ.ά.), στην [[Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ]] στο Μέτσοβο (''Το κορίτσι με τα περιστέρια'') και στο [[Τελλόγλειο Ίδρυμα]] στην Θεσσαλονίκη (''Το αλητόπαιδο'').

Αναδρομική έκθεση των έργων του οργάνωσε τον Μάρτιο του 1963 στη Σαλαμίνα ο εκεί σύλλογος "Ευριπίδης". Γενικά το ζωγραφικό του έργο διακρίθηκε για την χρωματική του ακρίβεια και την καθαρότητα του σχεδίου.Ιδιαίτερα αξιόλογες θεωρούνται οι προσωπογραφίες του στις οποίες κατόρθσε ν΄αποδώσει με ειλικρίνεια και μεγάλη συνθετική και εκφραστική ελευθερία την ψυχογραφία των προσώπων που εικονίζει: Ο στρατιώτης, ο Παπάς, προσωπογραφία κοριτσιού, Φερδινάδος Σερπιέρης (Αθήνα, [[Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος|Εθνική Πινακοθήκη]])... Στα τοπία του ο Λεμπέσης απέδωσε με μεγαλύτερη αμεσότητα το «ελληνικό στοιχείο» και το φως της ελληνικής υπαίθρου χωρίς να διαλύει τις μορφές και τα αντικείμενα στο χώρο και χωρίς ωραιοποιήσεις και εξιαδινακεύσεις: Λόφος του Αρείου Πάγου, Μικρούλα στα χορτάρια (Αθήνα, Συλλογή Καλκάνη). Οι θρησκευτικές του συνθέσεις όμως είναι γενικά μικρότερης αξίας από τα άλλα έργα του, καθώς ξέφυγε από την παραδοσιακή αντίληψη και ακολούθησε δυτικότροπες τάσεις για «βελτιωμένη βυζαντινή ζωγραφική» Η πιο φτασμένη σύνθεσή του θεωρείται η [[Πλατυτέρα]] των Ουρανών στον [[Άγιος Γεώργιος Καρύτση|Άγιο Γεώργιο Καρύτση]]. Τα τελευταία χρονολογημένα έργα του είναι ο Άγιος Μηνάς και η Αγία Λαύρα στην εκκλησία του Αγίου Μηνά στη [[Σαλαμίνα]] που φέρουν την ημερομηνία [[1909]].