Δήμος Πολυκάστρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Geilamir (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 138:
=== Απελευθέρωση ===
 
Η περιοχή του Πολυκάστρου απελευθερώθηκε στον [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο]], το [[1912]], μετά τη [[μάχη των Γιαννιτσών]] και την [[Θεσσαλονίκη#Η απελευθέρωση|απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης]], μαζί με τη δυτική όχθη του [[Αξιός|Αξιού]] ''(περιοχή Γουμένισσας)''. Στις 31 Οκτωβρίου του [[1912]] δώθηκε διαταγή σε απόσπασμα [[Εύζωνες|Ευζώνων]] να απελευθερώσουν τη [[Γευγελή]]. Το μεσημέρι της [[1η Νοεμβρίου|1 Νοεμβρίου]] του [[1912]], το απόσπασμα [[Εύζωνες|Ευζώνων]] υπό το [[συνταγματάρχης|συνταγματάρχη]] Κωνσταντινόπουλο, αναχώρησε από τη [[Θεσσαλονίκη]] [[τρένο|σιδηροδρομικώς]] και το βράδυ της ίδιας μέρας αποβιβάστηκαν στο ''[[σιδηρόδρομος|Σιδηροδρομικό Σταθμό]] Καρασουλίου''. Χρειάστηκε να διανυκτερεύσουν στην [[κωμόπολη]] του Καρασουλίου, ώστε να εδραιώσουν την [[Ελλάς|Ελληνική]] κρατική παρουσία, και την επόμενη το πρωί αναχώρησαν για τη [[Γευγελή]], όπου κατέφθασαν μετά από επτάωρη πεζοπορία ''(για να διαπιστώσουν ότι ήδη στην πόλη βρίσκονταν [[Σερβία|Σερβικός]] λόχος)''<ref>Επίτομη Ιστορία των Βαλκανικών Πολέμων 1912 - 1913, [[Γενικό Επιτελείο Στρατού]], Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, Εκδόσεις ΔΙΣ, Αθήνα, 1987, επιμέλεια [[ταξίαρχος]] Κωνσταντίνος Πολυζώης, σελ. 108</ref>. Στα αμέσως επόμενα χρόνια έρχονται στην περιοχή Πολυκάστρου πολλοί Έλληνες από την περιοχή Γευγελής και Βογδάντσας, καθώς και πολλοί [[Σαρακατσαναίοι]] από περιοχές της Βορείου Μακεδονίας (Π.Γ.Δ.Μ.) λόγω των διωγμών του [[Γιουγκοσλαβία|Γιουγκοσλαβικού]] κράτους. Η περιοχή έγινε το κέντρο οχύρωσης των συμμαχικών δυνάμεων κατά το [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]]<ref>Χρήστος Π. Ίντος, Τα οικεία κοσμείν και σώζειν, Κιλκίς 1999, σ. 62-66.</ref>. Το 1919, με τη [[συνθήκη του Νεϊγύ]], γίνεται ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας, κατά την οποία έφυγαν από την περιοχή όλοι οι κάτοικοι με βουλγαρική συνείδηση και εγκαταστάθηκαν Έλληνες από τη Βόρειο Θράκη ([[Ανατολική Ρωμυλία]]) και συγκεκριμένα από την περιοχή γύρω από το [[Καβακλί (Ανατολική Ρωμυλία)|Καβακλί]] (Βόρεια κοιλάδα του [[Έβρος (Θράκη)|Έβρου]]).
 
Το 1923, με την [[συνθήκη της Λωζάνης]] και την υποχρεωτική [[ανταλλαγή πληθυσμών]] μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, έφυγαν από την περιοχή οι [[μουσουλμάνοι]] κάτοικοι και εγκαταστάθηκαν Έλληνες από τον [[Πόντος|Πόντο]], την [[Παφλαγονία]] (Ηράκλεια) και την [[Μικρά Ασία]] ([[Βιθυνία]] και [[Μαγνησία (Μικρά Ασία)|Μαγνησία]]). Μαζί τους ήρθαν κατά κύματα και 'Έλληνες του Βορειοανατολικού Πόντου ([[Υπερκαυκασία]]), οι οποίοι, λόγω των διωγμών που υπέστησαν κατά την [[Γενοκτονία των Ποντίων|Ποντιακή Γενοκτονία]], από τους Τούρκους, είχαν διαφύγει στο [[Ρωσία|Ρωσικό]] [[Καύκασος|Καύκασο]]. Έτσι ο πληθυσμός του Δήμου Πολυκάστρου αποτελούνταν πλέον από τους ντόπιους Μακεδόνες, μεταξύ των οποίων και πολλοί [[Σαρακατσαναίοι]] και [[Βλάχοι]], και από τους πρόσφυγες της Βορείου Μακεδονίας (περιοχή Γευγελής - Βογδάντσας), της Ανατολικής Ρωμυλίας, του Πόντου, της Παφλαγονίας, της Βιθυνίας (Δέντσες<ref>[http://gym-polyk.kil.sch.gr/history_frameset.htm Γυμνάσιο Πολυκάστρου, Ιστορία]</ref> ή ''Ίντζες''<ref>Δίκαιος Βασιλειάδης, Ιστορία του Πολυκάστρου, σελ. 69</ref> [[Πάνορμος Κυζίκου|Παντέρμου]]) και [[Μαγνησία (Μικρά Ασία)|Μαγνησίας]] (Μετεβελί)<ref>Δίκαιος Βασιλειάδης, Ιστορία του Πολυκάστρου, σελ. 64</ref>.