Ιφιγένεια εν Ταύροις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Geilamir (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Disambiguated: ΦοίβοςΑπόλλων
Γραμμή 17:
Η Ιφιγένεια έχει δει κακό όνειρο τη νύχτα, ότι πέθανε στο Άργος ο αδελφός της Ορέστης και έχει βγει τώρα το πρωϊ στον αέρα και στο φως να το διηγηθεί και έτσι να το ακυρώσει.
 
Φτάνει στο μεταξύ ο [[Ορέστης]] με τον [[Πυλάδης|Πυλάδη]] και κατά το χρησμό και την εντολή του [[ΦοίβοςΑπόλλων|Φοίβου]] πρέπει να πάρει από το ναό το άγαλμα της θεάς και να το φέρει στην Αθήνα· έτσι θα λυτρωθεί από τη μανία των [[Ερινύες|Ερινύων]] που τον κυνηγάνε σαν μητροκτόνο. Αλλά οι δύο ήρωες συλλαμβάνονται από βαρβάρους ως ιερόσυλοι, που σύμφωνα με δικούς τους νόμους και καθώς ο βασιλιάς της Ταυρίδας, [[Θόας]], μισούσε τους ξένους και τους Έλληνες, έπρεπε να θυσιαστούν. Προτού λοιπόν θανατωθούν ως θυσία προς τη Θεά Αρτέμιδα, οδηγούνται για εξαγνισμό, στο ναό της Θεάς, από την ιέρεια του ναού. Όμως ιέρεια του Ναού της Θεάς τυγχάνει να είναι η αδελφή του Ορέστη η [[Ιφιγένεια]] με την οποία αναγνωρίζονται. Έτσι με τέχνασμα αυτής οι ήρωες και μαζί τους η Ιφιγένεια καταφέρνουν με την βοήθεια της Θεάς [[Αθηνά]]ς να αποδράσουν αποκομίζοντας και το ιερό ξόανο της Θεάς.
==Προτέρημα==
Ο θρήνος της Ιφιγένειας με την αναφορά του στη σχέση [[Ύβρις]]- [[Άτη]] της γενιάς της και με την παραφορά για την προσωπική της τύχη και την ένταση που προκαλεί το όνειρο σε συνδυασμό και με του χορού τη σύμπραξη είναι από τα πιο λυρικά και ωραιότερα μέρη της τραγωδίας ή ακόμα και άλλων τραγωδιών. (στροφές 205-235 και 392-465)