Τετραγράμματο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 132:
{{απόσπασμα|Το γεγονός ότι [οι Ιουδαίοι] τώρα ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να προφέρεται το όνομα του Ιεχωβά, σημαίνει ότι δεν ξέρουν τι λένε [...] Αν επιτρέπεται να γραφτεί με πένα και μελάνι, γιατί δεν πρέπει να λέγεται, πράγμα που είναι πολύ καλύτερο από το να γράφεται με πένα και μελάνι; Γιατί δεν λένε επίσης ότι δεν επιτρέπεται να γραφτεί, δεν επιτρέπεται να διαβαστεί ή δεν επιτρέπεται ούτε καν να το σκεφτεί κανείς; Αν λάβουμε υπόψη όλα τα πράγματα, εδώ κάτι δεν πάει καλά.| ''Μαρτίνος Λούθηρος''<ref>Πηγή: ''Sämtliche Schriften. Zwanzigster Theil, welcher die Schrieften'', Johann Georg Walch, Μαγδεμβούργο, 1747, στ. 2528, 2564, 2565.</ref>.}}
 
[[Image:JEHOVAH at RomanCatholic Church Saint-Fiacre Dison Belgium.JPG|thumb|190px|right|Ναός Σεν Φιάκρ (Saint-Fiacre), στην [[Ντιζόν]] (Dison) του [[Βέλγιο|Βελγίου]].]]
 
Την ίδια περίοδο, ο επιφανέστερος για την εποχή του Γερμανός λόγιος της Εβραϊκής γλώσσας, [[Σεμπάστιαν Μούνστερ]], έκανε χρήση της μορφής '''Ιεχωβά''' (Iehova) στην ''Χαλδαϊκή Γραμματική'' (Chaldaica Grammatica) του. Ο [[Ουίλιαμ Τίντεϊλ]], ζηλωτής μεταφραστής της Βίβλου στην [[αγγλική γλώσσα]], χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το θεϊκό όνομα σε αγγλική Βίβλο το [[1530]] με τη μορφή '''Ιεχουά''' (Iehouah) και '''Ιεχωβά''' (Iehovah)<ref>''The New York Times'', 25 Απριλίου 1997, «[http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9E00E7DF1F3EF936A15757C0A961958260 Book Burning That Worked]» (Κάψιμο Βιβλίων που Έφερε Αποτελέσματα).</ref>. Οι περισσότερες αγγλικές μεταφράσεις εκείνης της εποχής περιλάμβαναν αυτή τη μορφή του θεϊκού ονόματος. Ο [[Ιωάννης Καλβίνος]] επίσης χρησιμοποιούσε τη μορφή '''Ιεχουά''' (Iehoua[h])<ref>Βλέπε για παράδειγμα το έργο του ''[http://www.ccel.org/ccel/calvin/calcom22.txt Σχολιολόγιο στον Ιεζεκιήλ]'' στον ιστότοπο της ''Christian Classics Ethereal Library'' ([http://www.ccel.org/ ccel.org]).</ref>. Ταυτόχρονα, εκτός από την αγγλική και τη γερμανική γλώσσα, ευρεία χρήση της μορφής αυτής γινόταν και στις γαλλικές εκδόσεις της Βίβλου. Παρόμοια διάδοση υπήρχε και στην [[σουηδική γλώσσα]]· μάλιστα, από το 1560 και έπειτα, αρκετοί Σουηδοί βασιλιάδες περιλάμβαναν το όνομα Ιεχωβά στα επίσημα ρητά τους, όπως για παράδειγμα το ρητό του [[Βασιλιάς Κάρολος Θ' της Σουηδίας|Βασιλιά Κάρολου Θ' της Σουηδίας]] ''"'''Iehovah''' solatium meum"'' που σημαίνει «ο Ιεχωβά είναι η Παρηγοριά μου».