Αντόν Ρουμπινστάιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 47:
Βέβαια, παρά τα παράπονά του, ο Ρουμπινστάιν μάζεψε πολλά χρήματα από την περιοδεία του στην Αμερική, ικανά να του παρέχουν οικονομική ασφάλεια για το υπόλοιπο της ζωής του. Μετά την επιστροφή του στη Ρωσία, «βιάστηκε να επενδύσει σε ακίνητη περιουσία», αγοράζοντας ένα εξοχικό σπίτι (dacha) στο Πέτερχοφ , που δεν απέχει πολύ από την Αγία Πετρούπολη, για τον ίδιο και την οικογένειά του. <ref>Rubinstein, Autobiography,115–116</ref><ref>Schonberg, p. 276</ref><ref>Sachs, p. 76</ref>
==Τα τελευταία χρόνια==
Ο Ρουμπινστάιν συνέχισε να πραγματοποιεί περιοδείες ως πιανίστας και μαέστρος. Το 1887, επέστρεψε στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης με στόχο τη συνολική του αναβάθμιση. Απομάκρυνε τους σπουδαστές χαμηλής επίδοσης, απέλυσε ή υποβάθμισε πολλούς καθηγητές, έθεσε αυστηρούς όρους εισαγωγής και εξέτασης των μαθητών και αναθεώρησε το πρόγραμμα σπουδών. Ο ίδιος παρέδιδε μαθήματα δύο φορές την εβδομάδα, σχετικά με το σύνολο της πιανιστικής φιλολογίας και ανέλαβε προσωπικά τους πιο ταλαντούχους σπουδαστές πιάνου. Κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού έτους 1889 – 1890, έδωσε εβδομαδιαίες διαλέξεις-ρεσιτάλ για τους μαθητές. Όμως, το 1891 παραιτήθηκε ξανά και εγκατέλειψε τη Ρωσία, επειδή με τσαρικό διάταγμα άλλαξαν πολλά στον εσωτερικό κανονισμό του Ωδείου. Ένα από αυτά, που τον ενόχλησε ιδιαίτερα, ήταν ότι η εισαγωγή και η ετήσια βράβευση των μαθητών, γίνονταν πλέον με φυλετικά κριτήρια αντί με την πραγματική αξία τους -ουσιαστικά εις βάρος των Εβραίων-. Ο συνθέτης εγκαταστάθηκε στην [[Δρέσδη]] και, άρχισε να δίνει συναυλίες και πάλι, στη Γερμανία και την Αυστρία, σχεδόν όλες για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
 
Ο Ρουμπινστάιν, προς το τέλος της ζωής του, είχε αναλάβει λίγους μόνο μαθητές, που τους παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα πιάνου. Ένας από αυτούς ήταν ο Γιόζεφ Χόφμαν (Josef Hofmann), που θα γίνει αργότερα από τους καλύτερους πιανίστες του 20ού αιώνα . Παρά τα συναισθήματα του για την εθνική πολιτική στη Ρωσία, επέστρεφε εκεί περιστασιακά για να επισκέπτεται τους φίλους και την οικογένειά του. Έδωσε την τελευταία συναυλία του στην Αγία Πετρούπολη, στις 14 Ιανουαρίου 1894. Με την υγεία του να χειροτερεύει, εγκαταστάθηκε στο εξοχικό του στο Πέτερχοφ, το καλοκαίρι του 1894. Πέθανε εκεί στις 20 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, πιθανότατα από καρδιακή νόσο που6που τον βασάνιζε για αρκετό χρονικό διάστημα. <ref>Schonberg, p. 279, 384-5</ref><ref>Sachs, p. 78-80</ref>
 
Ο Ρουμπινστάιν, προς το τέλος της ζωής του, είχε αναλάβει λίγους μόνο μαθητές, που τους παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα πιάνου. Ένας από αυτούς ήταν ο Γιόζεφ Χόφμαν (Josef Hofmann), που θα γίνει αργότερα από τους καλύτερους πιανίστες του 20ού αιώνα .Παρά τα συναισθήματα του για την εθνική πολιτική στη Ρωσία, επέστρεφε εκεί περιστασιακά για να επισκέπτεται τους φίλους και την οικογένειά του. Έδωσε την τελευταία συναυλία του στην Αγία Πετρούπολη, στις 14 Ιανουαρίου 1894. Με την υγεία του να χειροτερεύει, εγκαταστάθηκε στο εξοχικό του στο Πέτερχοφ, το καλοκαίρι του 1894. Πέθανε εκεί στις 20 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, πιθανότατα από καρδιακή νόσο που6 τον βασάνιζε για αρκετό χρονικό διάστημα. <ref>Schonberg, p. 279, 384-5</ref><ref>Sachs, p. 78-80</ref>
==Παρουσιαστικό==
Πολλοί σύγχρονοι του Ρουμπινστάιν, κρίνοντας και από τις φωτογραφίες που υπάρχουν από εκείνη την εποχή, έλεγαν ότι ο συνθέτης έμοιαζε πολύ στον Μπετόβεν. Μάλιστα, ο Βοημός πιανίστας Ιγνάτιος Μόσελες (Ignaz Moscheles) , ο οποίος είχε γνωρίσει τον μεγάλο Γερμανό συνθέτη, έγραφε ότι, «τα χαρακτηριστικά του Ρουμπινστάιν και τα κοντά, ανάκατα μαλλιά, μού θυμίζουν τον Μπετόβεν». Αλλά και ο Λιστ, συμφωνούσε με αυτή την άποψη και, μάλιστα, έδωσε στον Ρουμπινστάιν το προσωνύμιο «Βαν ο Β’» (sic).