Μινιμαλιστική μουσική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 4472994 από τον 85.73.212.30 (Συζήτηση) πειραματισμός |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
Ξεκινώντας τη δεκαετία του ’60 από καταφρονημένες αντεργκράουντ μουσικές σκηνές του
[[Σαν Φρανσίσκο]], σε εναλλακτικούς χώρους, καθώς και σε πατάρια της [[Νέα Υόρκη|Νέας Υόρκης]], ο μινιμαλισμός κατέκτησε βαθμιαία μια τέτοια διάδοση, που τον ανέδειξε ως το πλέον δημοφιλές είδος πειραματικής μουσικής του 20ού αιώνα. Αν και στο μινιμαλιστικό ρεύμα είτε εξ αρχής, είτε αργότερα, εντάχθηκαν δεκάδες συνθέτες, ουσιαστικά μόνον τέσσερεις κατάφεραν να γίνουν δημοφιλείς στην Αμερική: ο [[Τέρυ Ρίλεϋ]] (Terry Riley), o [[Στιβ
Ο όρος «μινιμαλιστική μουσική» (minimalist music) καθιερώθηκε από τον [[Μάικλ Νάυμαν]] (Michael Nyman). Προέρχεται από τον όρο μινιμαλισμός (minimalism), του οποίου οι ιδέες πρωτοεφαρμόστηκαν στον χώρο των [[εικαστικές τέχνες|εικαστικών τεχνών]]. Ειδικά στη μουσική, για το παρακλάδι εκείνο του μινιμαλισμού που εφαρμόζει αυστηρούς κανόνες μετασχηματισμού του συνθετικού υλικού, χρησιμοποιείται και ο όρος procces music.Παρόλα αυτά, ορισμένοι συνθέτες χρησιμοποιούν μεθόδους οργάνωσης που παράγουν απρόβλεπτα αποτελέσματα. Οι συνθέσεις αυτές ανήκουν στην κατηγορία της "μουσικής των αφηρημένων μετασχηματισμών" ή και της λεγόμενης "διαισθητικής μουσικής" (intuitive music).
| |||