Καλλίνικος Β΄ Κωνσταντινουπόλεως: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
Ο '''Καλλίνικος Β΄''' (1630;-1702)(κατά κόσμον ''Πούλος''), ο επονομαζόμενος «''Ακαρνάν''», διετέλεσε [[Πατριάρχης]] [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινουπόλεως]] το [[1688]] και στις περιόδους 1689-1693 και 1694-1702.
==Βίος==
Ο '''Καλλίνικος Β΄''' καταγόταν από τη [[Καστανέα Καρδίτσας|Καστανιά]] των [[Άγραφα|Αγράφων]] και διετέλεσε μαθητής του [[Ευγένιος ο Αιτωλός|Ευγένιου Γιαννούλη του Αιτωλού]]<ref>[[Κωνσταντίνος Σάθας]], Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.352</ref>. Χρημάτισε [[Μητροπολίτης]] [[Προύσα|Προύσας]] (σημ. ''Bursa'') και εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως στις [[3 Μαρτίου]] του [[1688]]. Παρέμεινε όμως για λίγους μήνες στον πατριαρχικό θρόνο, καθώς ο απομεμφθείς από τον ίδιο Μητροπολίτης [[Αδριανούπολη|Αδριανουπόλεως]] [[Νεόφυτος Δ΄|Νεόφυτος]] κατόρθωσε να τον ανατρέψει στις [[27 Νοεμβρίου]] [[1688]] και να γίνει εκείνος Πατριάρχης ως ''Νεόφυτος Δ΄''.
Επανεξελέγη το Μάρτιο ή Απρίλιο του επομένου έτους ([[1689]]) και πατριάρχευσε μέχρι το [[1693]], οπότε εκθρονίστηκε με ενέργειες του ηγεμόνα της Βλαχίας Κωνσταντίνου Μπρανκοβάνου, ο οποίος επέβαλε στο Θρόνο τον προστατευόμενό του, πρώην Πατριάρχη [[Διονύσιος Δ΄ Μουσελίμης|Διονύσιο Δ΄]]. Σύντομα επανεξελέγη για τρίτη φορά και πατριάρχευσε από το [[1694]] μέχρι τον θάνατό του, στις [[8 Αυγούστου]] του [[1702]]<ref>[[Κωνσταντίνος Σάθας]], Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.354</ref>, οπότε τον διαδέχθηκε ο [[Γαβριήλ Γ΄]].
Yπήρξε δραστήριος Πατριάρχης. Aναδιοργάνωσε, το 1691, την Πατριαρχική Σχολή<ref>[[Κωνσταντίνος Σάθας]], Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821, εκδ. Κουλτούρα,1990, σελ.355</ref>, επέδειξε γενικότερο ενδιαφέρον για την Παιδεία, αλλά και έντονα αντιλατινική στάση. Ετάφη στη [[Μονή Καμαριώτισσας]] στη [[Χάλκη (Τουρκία)|Χάλκη]].
| |||