Πηδάλιον: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Είναι αλήθεια ότι διαφωνίες ακούστηκαν αρκετές φορές, κυρίως για το ύφος του «''Πηδαλίου''». Ο καθηγητής [[Χρήστος Γιανναράς]]<ref>Καθηγητής φιλοσοφίας και πολιτιστικής διπλωματίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Διδάκτωρ θεολογίας στή Θεσσαλονίκη και φιλοσοφίας στο Παρίσι.</ref>, ενώ είναι αυτός που τιμά τον άγιο Νικόδημο, «''το μεταφραστή του Συμεών του Νέου Θεολόγου''», αυτόν «''που ξαναθύμισε στους Ορθοδόξους τον Γρηγόριο Παλαμά και τη διδασκαλία του''», τον εκδότη της [[Φιλοκαλλία|Φιλοκαλλίας]], την οποία ονομάζει «''επίτευγμα''» και «''εμπειρική μαρτυρία της εκκλησιαστικής γνησιότητας''»<ref>Γιανναράς Χρήστος, 'Ορθοδοξία και Δύση στη νεώτερη Ελλάδα', Δόμος, Αθήνα 2003, σελ. 189</ref>, ταυτόχρονα, κατηγορεί το «''Πηδάλιον''» για «''λογική της δικανικής θεολογίας των Δυτικών, που προϋποθέτει νομικές κωδικοποιήσεις για ευκολότερη αντικειμενική προσμέτρηση της ενοχής και των συνεπειών της''»<ref>Ό.π., σελ. 204</ref> και θεωρεί «''μάλλον αναπόφευκτο, ένα συνεχώς και μεγαλύτερο πλήθος ανθρώπων να διαρρηγνύει τη σχέση του με την Εκκλησία, ύστερα από μία και μόνη έστω εμπειρία τραυματικής εξομολόγησης με τις προδιαγραφές της δικανικής συναλλαγής»<ref>Ό.π., σελ. 206</ref>.