Βικιπαίδεια

Γιάννης Ζέβγος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 22:
Λίγο πριν την απελευθέρωση της Ελλάδας, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1944 διορίστηκε Υπουργός Γεωργίας στην [[κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου Μαΐου 1944|κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου]] που συγκροτήθηκε στο [[Κάιρο]] τον Μάιο του 1944 και στη συνέχεια συμμετείχε στη [[Συμφωνία της Καζέρτας]], (Ιταλία), στις [[26 Σεπτεμβρίου]] του 1944. Αμέσως μετά επέστρεψε στην Ελλάδα μαζί με τον [[Θεμιστοκλής Τσάτσος|Θ. Τσάτσο]] προκειμένου να προετοιμάσουν την υποδοχή της εξόριστης κυβέρνησης που έγινε στις 18 Οκτώβρη του 1944. Η κατάσταση τότε στην Ελλάδα ήταν στα πρόθυρα του εμφυλίου, σημειώνεται ότι στον παραπάνω ενδιάμεσο χρόνο είχαν γίνει στην Πελοπόννησο οι αιματηρές μάχες του [[ΕΛΑΣ]] με τα δωσιλογικά [[Τάγματα Ασφαλείας]], με αποκορύφωμα την τριήμερη [[μάχη του Μελιγαλά]] στις 11-13 Σεπτεμβρίου.<ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΣΤ, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 2000, σελ. 86</ref>
 
Ο Ζέβγος προετοίμασε το έδαφος για την υποδοχή της κυβέρνησης στις 18 Οκτωβρίου του 1944. Μαζί με τον Γεώργιο Παπανδρέου και άλλα μέλη της κυβέρνησης ανέβηκαν στην Ακρόπολη όπου ανέβασαν την σημαία και στη συνέχεια μίλησε μαζί με τον Παπανδρέου στο Λαόλαό της Αθήνας στη πλατεία Συντάγματος.
 
Κατά τη διάρκεια των [[Δεκεμβριανά|Δεκεμβριανών]] ο Ζέβγος έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ανήκε στην αδιάλλακτη πτέρυγα της ηγεσίας του ΚΚΕ που πήρε την απόφαση για τη σύγκρουση. Λίγο πριν την έναρξη των μαχών είχε παραιτηθεί από την κυβέρνηση του Παπανδρέου μαζί με τους υπόλοιπους εαμικούς υπουργούς.
 
Παράλληλα και μέχρι το 1946 ο Γιάννης Ζέβγος είχε την καθοδήγηση των οργανώσεων του ΚΚΕ σ΄σε όλη την Πελοπόννησο. ΑσχολούτανΑσχολιόταν με την τρέχουσα πολιτική αρθρογραφία που δημοσιευόταν στον «Ριζοσπάστη» και στην «ΚΟΜΕΠ».
 
Ως αναπληρωματικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ το Φεβρουάριο του 1947 πήγε στη [[Θεσσαλονίκη]] για να παρακολουθήσει το έργο της Επιτροπής του [[ΟΗΕ]] που ήταν εγκαταστημένη στην πόλη και διερευνούσε την κατάσταση στη χώρα μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φεβρουαρίου 1945). Εκεί δολοφονήθηκε από παρακρατικούς το 1947. Η αστυνομία τότε απέδωσε τη δολοφονία του σε "«ξεκαθάρισμα λογαριασμών κομμουνιστών"».
Είχε προηγηθεί και άλλη απόπειρα εναντίον του το 1946.
 
Γραμμή 34:
Το πρωί της 20ης Μαρτίου 1947, ο Ζέβγος δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη στην οδό Αγίας Σοφίας, ενώ επέστρεφε στο ξενοδοχείο «Αστόρια», από τον Χρήστο Βλάχο ο οποίος τον πυροβόλησε από κοντινή απόσταση αλλά συνελήφθη από πολίτες και έναν χωροφύλακα που τον καταδίωξαν. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες είχε δύο συνεργούς. Ο δράστης υποστήριξε στους αστυνομικούς ότι σκότωσε το Ζέβγο από αγανάκτηση για τα βασανιστήρια που υπέστη στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης για απείθαρχους κομμουνιστές στο [[Μπούλκες]] της [[Γιουγκοσλαβία]]ς. Σε άλλο σημείο της απολογίας του ισχυρίστηκε ότι οι κομμουνιστές είχαν εξωθήσει στην πορνεία τη γυναίκα του, την οποία είχε χωρίσει κάτι που όμως εκείνη αρνήθηκε, ενώ υποστήριξε ότι αιτία του διαζυγίου ήταν ότι ο πρώην σύζυγός της ήταν προδότης.
 
Για το φιλοκυβερνητικό τύπο επρόκειτο για «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» στους κόλπους της Αριστεράς, ενώ για τον «Ριζοσπάστη» ήταν έγκλημα των «μοναρχοφασιστών». Στις 3 Απριλίου 1947, ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε γράμμα του Νίκου Σιδηρόπουλου, πρώην κομμουνιστή και τροφίμου στο Μπούλκες, που συμμετείχε στη δολοφονία του Ζέβγου, σύμφωνα με τον οποίο η δολοφονία οργανώθηκε από την ΕΣΑ και το Α2 του Γ' Σώματος Στρατού υπό την εποπτεία του Υπουργού Δημόσιας Τάξης [[Ναπολέων Ζέρβας|Ναπολέοντος Ζέρβα]], αρχηγού του [[ΕΔΕΣ]] κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Η δολοφονία του ΖεύγουΖέβγου εντασσόταν κατά το Σιδηρόπουλο σε ένα ευρύτερο σχέδιο που περιελάμβανε και τις δολοφονίες των [[Ιωάννης Πασαλίδης|Γιάννη Πασαλίδη]] και Αλέξανδρου Σακελλαρόπουλου, ο οποίος αργότερα έγινε πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Ο Χρήστος Βλάχος καταδικάστηκε το 1948 σε φυλάκιση δύο ετών. Δραπέτευσε όμως από τη φυλακή και κατέφυγε στην [[Αργεντινή]]. Επέστρεψε στην [[Ελλάδα]] πολλά χρόνια αργότερα και σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ακρόπολις» στις 20 Σεπτεμβρίου του 1981, ενώ ήταν τρόφιμος στο ψυχιατρείο της [[Λέρος|Λέρου]] υποστήριξε ότι δούλευε για την ελληνική και τη συμμαχική αντικατασκοπία και σκότωσε το Ζέβγο εκτελώντας σχετική εντολή των ανωτέρων του.
 
== Παραπομπές ==
Γραμμή 44:
 
==Πηγές==
* ''Ε/-Ιστορικά,'' (Ένθετο της Εφημερίδαςεφημερίδας ''Ελευθεροτυπία''), «Πολιτικές δολοφονίες-μέρος τρίτο,3ο» (22 Ιανουαρίου 2004).
* ''Ιστορία της Αντίστασης 1940-45,''. Αθήνα: Εκδόσεις Αυλός, Αθήνα 1979.
* ''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους,''. τόμοςΤόμ. ΙΣΤ,ΙΣΤ΄. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 2000.
*Γιάννης Μανούσακας: Ακροναυπλία, ΕκδΓιάννης. ΔΩΡΙΚΟΣ,''Ακροναυπλία''. Αθήνα: Δωρικός, 1978.
*Ελ. Σταυρίδης:, Ελευθέριος. ''Τα Παρασκήνιαπαρασκήνια του ΚΚΕ, Εκδ''. Αθήνα: Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα 1988.
 
 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Γιάννης_Ζέβγος"