Βίντιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι [[Ούγγροι]] όμως το [[1365]], υπό το [[Λουδοβίκος Α' της Ουγγαρίας|Λουδοβίκο Ανδεγαυικό]], καταλαμβάνουν μετά από πολύμηνη πολιορκία την πόλη και αιχμαλωτίζουν την οικογένεια του Σρατσιμίρ για τέσσερα χρόνια. Μάλιστα, την είσοδο των Ουγγρικών στρατευμάτων ακολούθησε η άφιξη [[Φραγκισκανοί|φραγισκανών]] μοναχών, που επιδόθηκαν φανατικά στον αναβαπτισμό των κατοίκων, ώστε να επιτευχθεί η πλήρης αφομοίωση του κρατιδίου στην [[Καθολικισμός|καθολική]] Ουγγαρία. Την επόμενη χρονιά ο [[Ιωάννης Ε']] του Βυζαντίου, καθ' οδόν προς την Κων/πολη επιστρέφοντας από ναυαγημένες διαπραγματεύσεις με τον Ούγγρο ηγεμόνα, σταματά αναγκαστικά στο Βίντιν. Εκεί παρέμεινε αποκλεισμένος για μερικούς μήνες, αφού ο [[Ιβάν Αλεξάντερ|Τσάρος]] απαγόρευσε τη διέλευση του αυτοκράτορα από τη γειτονική επικράτεια. Η ντροπιαστική "αιχμαλωσία" λήγει τον Ιανουάριο του [[1367]], όταν και ο ίδιος αναχωρεί χάρη στην προέλαση του στρατού του κόμη [[ΑμεδέοςΑμεδαίος Δ' της Σαβοΐας|ΑμεδέουΑμεδαίου]], ξαδέλφου του Ιωάννη, ο οποίος εξανάγκασε την άρση του αποκλεισμού αφού κατέλαβε προσωρινά τις παραλιακές πόλεις της Βουλγαρίας. Το [[1369]] αποκαθίσταται στο θρόνο του Βίντιν ο Σρατσιμίρ, υπό τον όρο να αναγναωρίσει την Ουγγρική επικυριαρχία. Εντούτοις, ο [[Ιβάν Σρατσιμίρ]] συνέχισε την αποσχιστική πολιτική του μετά το θάνατο του πατέρα του ([[1371]]) και έθεσε το μητροπολίτη εκτός ελέγχου του Βουλγαρικού Πατριαρχείου και υπό αυτόν του [[Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης|Πατριαρχείου Κων/πολης]] το [[1381]]. Κι όμως, τα δυο αδέλφια δεν ενεπλάκησαν σε εμφύλια διαμάχη, ενώ, ταυτόχρονα, οι [[Οθωμανοί]] έδειχναν τις κατακτητικές τους βλέψεις στα [[Βαλκάνια]].