Πετρελαϊκή κρίση του 1973: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Patsis (συζήτηση | συνεισφορές)
Επιμέρους διορθώσεις. Προσθήκη εσωτερικών συνδέσμων. Εργασία σε εξέλιξη.
Patsis (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Η '''πετρελαϊκή κρίση του 1973''' ξεκίνησε τον [[Οκτώβριος|Οκτώβριο]] του [[1973]], όταν τα μέλη του Οργανισμού Αραβικών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών ή OAPEC (αποτελούμενο από τα αραβικά μέλη του [[ΟΠΕΚ|OPEC]], καθώς και την [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], τη [[Συρία]] και την [[Τυνησία]]) διακήρυξαν [[εμπάργκο]] [[πετρέλαιο|πετρελαίου]]. Μέχρι το τέλος του εμπάργκο τον [[ΜάτριοςΜάρτιος|Μάρτιο]] του [[1974]], <ref name=USstate2ndCrisis>{{cite web|url=http://history.state.gov/milestones/1969-1976/OPEC |title=OPEC Oil Embargo 1973–1974 |publisher=U.S. Department of State, Office of the Historian |accessdate=August 30, 2012}}</ref> η [[τιμή]] του πετρελαίου είχε αυξηθεί από 3 [[δολάριο|δολάρια]] [[ΗΠΑ]] το [[βαρέλι]] σε σχεδόν 12. <ref name=cbc/> Στον [[Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ|πόλεμο του Γιομ Κιπούρ]] το ίδιο [[έτος]], η Αίγυπτος και η Συρία, με την υποστήριξη των άλλων [[αραβία|αραβικών]] χωρών, εξαπέλυσαν μια στρατιωτική επίθεση εναντίον του [[Ισραήλ]], κατά την ιερότερη μέρα του εβραϊκού [[ημερολόγιο|ημερολογίου]], προκειμένου να ανακτήσουν αραβικά εδάφη που απέσπασε το Ισραήλ στον [[Πόλεμος των Έξι Ημερών|πόλεμο των Έξι Ημερών]], το [[1967]]. <ref name="farr">Farr, Warner D. "[http://www.au.af.mil/au/awc/awcgate/cpc-pubs/farr.htm The Third Temple's Holy of Holies: Israel's Nuclear Weapons]." Counterproliferation Paper No. 2, USAF Counterproliferation Center, [[Air War College]], September 1999.</ref> Οι Ηνωμένες Πολιτείες επέλεξαν να επανεφοδιάσουν το Ισραήλ με όπλα και, σε απάντηση, ο OAPEC αποφάσισε να προβεί σε [[αντίποινα]], ανακοινώνοντας εμπάργκο πετρελαίου κατά του [[Καναδάς|Καναδά]], της [[Ιαπωνία|Ιαπωνίας]], της [[Ολλανδία|Ολλανδίας]], του [[Ηνωμένο Βασίλειο|Ηνωμένου Βασιλείου]] και των Ηνωμένων Πολιτειών. <ref>{{cite web|url=http://envhist.wisc.edu/cool_stuff/energy/crisis.shtml |title=CHE &#124; Responding to Crisis |publisher=Envhist.wisc.edu |date=April 26, 2010 |accessdate=2012-08-07}}</ref>
 
Με τις ενέργειες των αραβικών χωρών να θεωρούνται ως έναρξη πετρελαϊκού εμπάργκο και τη μακροπρόθεσμη πιθανότητα υψηλών τιμών πετρελαίου, διακοπής του ανεφοδιασμού και ύφεσης, δημιουργήθηκε ένα ισχυρό ρήγμα εντός του [[ΝΑΤΟ]]. Επιπλέον, ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες και η Ιαπωνία προσπάθησαν να απαγκιστρωθούν από την πολιτική των ΗΠΑ στη [[Μέση Ανατολή]]. Οι αραβικές πετρελαιοπαραγωγές χώρες εξήρτησαν το τέλος του εμπάργκο με επιτυχείς προσπάθειες των ΗΠΑ να φέρουν ειρήνη στη Μέση Ανατολή, γεγονός που περιέπλεξε την κατάσταση. Για την αντιμετώπιση αυτών των εξελίξεων, ο [[πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών]] [[Ρίτσαρντ Νίξον]] ξεκίνησε παράλληλες διαπραγματεύσεις με τις αραβικές πετρελαιοπαραγωγές χώρες για τον τερματισμό του εμπάργκο και με την Αίγυπτο, τη Συρία, το Ισραήλ για να οργανώσουν μια ισραηλινή [[οπισθοχώρηση]] από το Σινά και τα [[Υψίπεδα του Γκολάν]]. Μέχρι την [[18 Ιανουαρίου|18η Ιανουαρίου]] 1974, ο Αμερικανός [[Υπουργός Εξωτερικών]] [[Χένρι Κίσσινγκερ]] είχε διαπραγματευθεί την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από μέρη του Σινά. Η υπόσχεση για διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων μεταξύ του Ισραήλ και της Συρίας ήταν αρκετή για να πείσει τις αραβικές πετρελαιοπαραγωγές χώρες να άρουν το εμπάργκο Μάρτιο του 1974. <ref name=USstate2ndCrisis/>
Γραμμή 218:
Ενώ την ίδια στιγμή οι νέες αυτές οι εισαγωγές ήταν σημαντικά πωλησιακά προγεφυρώματα στην αμερικανική αγορά, οι πωλήσεις των μεγάλων σεντάν για τις περισσότερες μάρκες (με εξαίρεση τα προϊόντα της Chrysler) ανακτήθηκαν εντός δύο χρονικών κύκλων των μοντέλων, μετά την κρίση του 1973. Οι πωλήσεις των μοντέλων, όπως η Cadillac DeVille, Buick Electra, Oldsmobile 98, Lincoln Continental, Mercury Marquis και διαφόρων άλλων προσανατολισμένων σεντάν προσανατολισμένων στην πολυτέλεια έγιναν δημοφιλής ξανά στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Τα μόνα μοντέλα πλήρους μεγέθους που συνάντησαν μόνιμες μειώσεις στις πωλήσεις ήταν τα μοντέλα χαμηλότερων τιμών, όπως το Chevrolet Impala και το Ford Galaxie 500.
Αυτό οδήγησε σε μια κάπως παράξενη τοποθέτηση των μικρών οικονομικών εισαγόμενων αυτοκινήτων, τα οποία κατέλαβαν μια μείζονα θέση στην αγορά, ενώ ταυτόχρονα τα βαριά, ακριβά και σε μεγάλο βαθμό δύσχρηστα οχήματα (με 7 μίλια στο γαλόνι – η Λίνκολν πώλησε 80.321 Mark Vs το 1977) να πωλούνται παράλληλα με τις νέες εισαγωγές σε εξίσου εντυπωσιακά νούμερα. Το 1976 η Toyota πούλησε 346.920 αυτοκίνητα στις Ηνωμένες Πολιτείες, με μέσο βάρος περίπου 2.100 λίβρες, ενώ η Cadillac πούλησε 309.139 αυτοκίνητα με μέσο βάρος περίπου 5.000 λίβρες.
 
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|1973 oil crisis}}
 
[[en:1973 oil crisis]]