Συμμαχική εισβολή στην Ιταλία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 39:
Το σχέδιο για την "επιχείρηση Χιονοστιβάδα" μπορεί να χαρακτηριστεί ως τολμηρό, αλλά δεν ήταν απαλλαγμένο από μειονεκτήματα: Η 5η Στρατιά θα αποβιβαζόταν σε ευρύ μέτωπο (35 μίλια), με μόνο τρεις μεραρχίες εφόδου (δύο βρετανικές του 10ου σώματος και μια αμερικανική του 6ου Σώματος)
<ref name=ter>Terdoslavich, William. "Nothing Goes Right in Italy", in Fawcett, Bill, ed. ''How to Lose WWII'' (New York: Harper, 2000), p.157.</ref> ενώ τα δύο Σώματα θα ήταν αποκομμένα, καθώς μεταξύ τους θα μεσολαβούσαν 12 "κενά" μίλια και, επιπλέον, ο ποταμός [[Σέλε]]. Ο στρατηγός Κλαρκ αρχικά δεν είχε διαθέσει στρατεύματα για να καλύψει τον ποταμό, γεγονός που θα παρείχε στις γερμανικές δυνάμεις μια εύκολη δίοδο επίθεσης, αλλά, έστω και καθυστερημένα, αποβίβασε δύο συντάγματα για την επιτήρησή του.<ref name=ter/> Επιπλέον, το έδαφος ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκό για τους αμυνόμενους. Ο σχεδιασμός για τη φάση της κατάληψης του Σαλέρνο πραγματοποιήθηκε μέσα σε μόλις 45 ημέρες, αντί για το διάστημα μερικών μηνών που θα απαιτούσε<ref name=ter/>
Μια ομάδα Αμερικανών Ρέιντζερ, αποτελούμενη από τρία συντάγματα ρέιντζερς και βοηθούμενη από δύο συντάγματα βρετανών κομμάντος, υπό τη διοίκηση του Αμερικανού [[Συνταγματάρχης|συνταγματάρχη]] [[Ουίλιαμ Ο. Ντάρμπυ]] (William O. Darby) επιφορτίστηκε με τη διαφύλαξη των ορεινών διαβάσεων που οδηγούσαν προς τη Νάπολη, αλλά δεν είχε γίνει καμία πρόβλεψη για τη διασύνδεση αυτής της δύναμης με τις δυνάμεις της 10ης Στρατιάς που θ' ακολουθούσε. Παρά το γεγονός ότι ήταν τελείως απίθανο να πραγματοποιηθεί τακτικός αιφνιδιασμός των αντιπάλων δυνάμεων, ο Κλαρκ διέταξε να μη πραγματοποιηθεί προκαταρκτικός βομβαρδισμός με τα πυροβόλα των πολεμικών σκαφών, παρά το ότι η εμπειρία από το θέατρο επιχειρήσεων του [[Ειρηνικός ωκεανός|Ειρηνικού]] είχε αποδείξει ότι παρόμοιος βομβαρδισμός ήταν απαραίτητος.<ref name=gri>Grigg, John, ''1943: The Victory that Never Was'', Kensington Pub Corp., 1982. ISBN 0-8217-1596-8</ref>
Από γερμανικής πλευράς ο επικεφαλής των δυνάμεων του Άξονα [[Άλμπερτ Κέσσελρινγκ]] δεν είχε τις απαιτούμενες δυνάμεις ώστε να απωθήσει τις συμμαχικές δυνάμεις, ενώ δεν έγινε δεκτή η αίτησή του να του αποσταλούν δύο μεραρχίες θωρακισμένων από τη βόρεια Ιταλία.<ref name=ter/> Αυτό πιθανόν οφειλόταν στο γεγονός ότι η όλη επιχείρηση υποστηρίχθηκε, από πλευράς Συμμάχων, με την αποκαλούμενη "επιχείρηση Boardman", η οποία στην πραγματικότητα ήταν παραπλανητικό σχέδιο, το οποίο στόχευε να στρέψει την προσοχή των Γερμανών σε επικείμενη απόβαση στην [[Κρήτη]] και γενικότερα στη Βαλκανική χερσόνησο.<ref>Terry Crowdy, ''Deceiving Hitler: Double-Cross and Deception in World War II'', Osprey Publishing, 20 Δεκ 2011, κεφ.13 στο [http://books.google.gr/books?id=oFDRuE0H1hAC&pg=PT219&dq=operation+boardman+Italy+WWII&hl=el&sa=X&ei=hv5QU9SdNqbL0AXZ-YGwCw&ved=0CEUQuwUwAw#v=onepage&q=operation%20boardman%20Italy%20WWII&f=false Google books]</ref>
==Παραπομπές==
| |||