Ο '''Τζιοβάνι ΜποκάτσιοΜποκκάτσιο''' (Giovanni Boccaccio), γνωστός με το εξελληνισμένο '''Βοκάκιος''' ([[16 Ιουνίου]] [[1313]] – [[21 Δεκεμβρίου]] [[1375]]), ήταν [[Ιταλοί|Ιταλός]] ποιητής και συγγραφέας, ο μεγαλύτερος από τους μαθητές του φημισμένου [[Πετράρχης|Πετράρχη]]. Θεωρείται σημαντικός [[Αναγεννησιακός ουμανισμός|Ανθρωπιστής]] της [[Αναγέννηση|Αναγέννησης]] και υπήρξε συγγραφέας ενός αξιοσημείωτου αριθμού έργων, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνεται το ''Δεκαήμερον'' και το ''Περί Διασήμων Γυναικών''. Οι χαρακτήρες του Βοκάκιου διακρίνονται για τον [[Ρεαλισμός|ρεαλισμό]], την έμπνευση, την εξυπνάδα και την προσγείωσή τους στην πραγματικότητα της εποχής τους (αντίθετα με χαρακτήρες συγχρόνων του συγγραφέων, που συνδέονταν περισσότερο με τις [[Μεσαίωνας|μεσαιωνικές]] αξίες της Ιπποσύνης, της Ευσέβειας και της Ταπεινότητας).
== Βίος ==
Ο Βοκάκιος γεννήθηκε πιθανότατα στηνστη [[Φλωρεντία]] και ήταν νόθος γιος του Boccaccio di Chellino, πλούσιου έμπορου, και μιας άγνωστης κοπέλας ταπεινής καταγωγής. Ο πατέρας του τον αναγνώρισε ως γιο του και τον πήρε το [[1327]] στην [[Νάπολη]], όπου ασχολείτο με το εμπόριο. Ο Βοκάκιος, όμως, που δε συμπάθησε το εμπόριο και τις αναγκαστικές σπουδές στο Εκκλησιαστικό Δίκαιο, από το [[1334]] ξεκίνησε να δημοσιεύει έργα του. Σε μια οικονομική κρίση το [[1340]], αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Φλωρεντία, όπου το [[1350]] γνώρισε τον [[Πετράρχης|Πετράρχη]], και τελείωσε το γνωστότερο έργο του το ''Δεκαήμερο''. Πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του ακολουθώντας τις μετακινήσεις του [[Πετράρχης|Πετράρχη]], με ανθρωπιστικές μελέτες και συγγράφοντας. Πέθανε μετά από μακροχρόνια αρρώστιαασθένεια ένα χρόνο μετά τον Πετράρχη, το [[1375]].
