Παναχαϊκό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το ψηλότερο σημείο του Παναχαϊκού είναι η κορυφή ''Πύργος του Παλαβού'' (1.928 μ.) που πήρε την όνομα της από το παράτολμο εγχείρημα κάποιου να χτίσει εκεί σπίτι. Η δεύτερη ψηλότερη κορυφή είναι ο ''Βοϊδιάς'' ή ''Βοδιάς'' (1.836 μ.). Άλλες κορυφές είναι το ''Βουνό του Γιώργη'' (1.804 μ.), ο ''Μπάρμπας'' (1.613 μ.) και η ''Κρανιά'' (1.304 μ.). Οι περισσότερες κορυφές του προσφέρουν θέα προς την πόλη της Πάτρας, τον [[Πατραϊκός κόλπος|Πατραϊκό κόλπο]], τα βουνά της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας. Μεταξύ των δύο υψηλότερων κορυφών βρίσκεται το οροπέδιο ''Πρασούδι'' ή ''Όμορφη Λάκκα''. Άλλα οροπέδια είναι ο ''Οβρυόκαμπος'', το ''Οροπέδιο της Ρακίτας'' και το ''Οροπέδιο της Λουμπίστας''. Από το Παναχαϊκό πηγάζουν οι ποταμοί [[Γλαύκος ποταμός|Γλαύκος]] και [[Φοίνικας ποταμός|Φοίνικας]]. Μάλιστα ο ορεινός ρους του Γλαύκου διαχωρίζει το νοτιοδυτικό τμήμα του Παναχαϊκού, το οποίο είναι γνωστό ως ''[[Ομπλός]]'' ή ''Μικρός Παναχαϊκός'', όπου βρίσκεται και η [[μονή Ομπλού]] χτισμένη τον 12ο αιώνα.

Ο κύριος όγκος του εκτείνεται από τον [[Ψαθόπυργος Αχαΐας|Ψαθόπυργο]] στα βόρεια έως τον Γλαύκο στα νότια και από τα ανατολικά της Πάτρας στα δυτικά έως την [[Ροδοδάφνη Αχαΐας|Ροδοδάφνη]] στα ανατολικά. Έχει δεκάδες διακλαδώσεις και πρόβουνα που αποτελούν ένα είδος γεωφυσικής γέφυρας με τους γειτονικούς όγκους του [[Ερύμανθος|Ερυμάνθου]] και του [[Αροάνια|Χελμού]]. Ανήκει στη γεωλογική ζώνη Ωλενού - Πίνδου και αποτελείται κυρίως από [[Φλύσχης|φλύσχες]]. Το βουνό χαρακτηρίζει η εναλλαγή των δύο τύπων [[Βιότοπος|βιότοπων]] με θαμνοτόπια και ορεινά λιβάδια και των δύο τύπων εδαφών με ασβεστόλιθους με γκρεμούς και χαράδρες και φλύσχες με σχετικά ομαλές κορυφές, ρυάκια κ.α. Οι χιονοπτώσεις είναι κοινές στις περιοχές άνω των 1.000 μ. το χειμώνα. Οι κυριότεροι οικισμοί βρίσκονται στους πρόποδες του όρους και γίνονται σπανιότεροι με την άνοδο του υψομέτρου. Υπάρχει περιορισμένη δασοκάλυψη στο δυτικό και νότιο μέρος. Το Παναχαϊκό είναι από τα πιο ασταθή γεωλογικά εδάφη της χώρας. Στην υποβάθμιση της χλωρίδας και της πανίδας του βουνού έχουν συμβάλλει τα μέγιστα η υπερβόσκηση, η λαθροθηρία, οι συνεχείς δασικές πυρκαγιές, η ανεξέλεγκτη διάνοιξη ορεινών δρόμων και η άναρχη εξάπλωση των οικισμών στα χαμηλότερα υψόμετρα. Έτσι, ένα μεγάλο μέρος του βουνού αποτελείται από άγονα εδάφη με ποώδη βλάστηση η οποία καλύπτει και ένα μεγάλο μέρος του νότιου μέρους. Τα καλλιεργήσιμα εδάφη καλύπτουν κυρίως το δυτικό και ανατολικό μέρος. Το κεντρικό μέρος του βουνού είναι το άγονο έδαφος. Τα λιβάδια καλύπτουν το δυτικό μέρος, το κεντροδυτικό, το βόρειο μέρος, και το ανατολικό. Υποβαθμισμένα και αραιά δάση υπάρχουν στο δυτικό μέρος, στο βόρειο μέρος και το ανατολικό-κεντρικό μέρος. Τα όρια των δήμων βρίσκονται στο κέντρο της οροσειράς. Τα όρια της [[Δήμος Μεσσάτιδος|Μεσσάτιδας]] βρίσκονται στα νότια, της [[Δήμος Πατρέων|Πάτρας]] στα δυτικά, του [[Δήμος Ρίου|Ρίου]] στα βορειοδυτικά, της [[Δήμος Συμπολιτείας|Συμπολιτείας]] στα βορειοανατολικά, του [[Δήμος Ερινεού|Ερινεού]] στα ανατολικά και της κοινότητας [[Λεόντιο|Λεοντίου]] στο νοτιοανατολικό σημείο.