Άνω Καστρίτσι Αχαΐας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| όνομα = ΚαστρίτσιΑργυρά

Το '''Άνω Καστρίτσι''' (η<ref>Η ονομασία '''Καστρίτσι''' αναφέρεται σε αυτό, αν και μπορεί να δημιουργηθεί σύγχυση με την κοντινή τοπική κοινότητα και χωριό [[Κάτω Καστρίτσι Αχαΐας|Κάτω Καστρίτσι]])</ref> είναι τοπική κοινότητα του [[Δήμος Πατρέων|Δήμου Πατρέων]] και το ομώνυμο χωριό- έδρα αυτήςτης. Άνηκε στην πρώην [[Επαρχία Πατρών|επαρχίας Πατρών]] του [[Νομός Αχαΐας|Νομού Αχαΐας]]. Από το 1997 ως το 2010 ήταν δημοτικό διαμέρισμα του πρώην [[Δήμος Ρίου|δήμουΔήμου Ρίου]] με 931 κάτοικους. Απέχει 10 χιλιόμετρα από την [[Πάτρα]] βρίσκεται στους πρόποδες του [[Παναχαϊκό|Παναχαϊκού]] σε υψόμετρο 470482 μμέτρων. Στην απογραφή του 2011 είχε πληθυσμό 832 κατοίκους<ref>[http://www.eetaa.gr:8080/metaboles/fek/2012/fek_3465b_2012.pdf Απογραφή 2011]</ref>. Από το Άνω Καστρίτσι διέρχεται ο ποταμός [[Σέλεμνος]] που είναι γνωστός και σαν "Καστριτσιάνικο ποτάμι".

Το Καστρίτσι είναι γνωστό από τον μεσαίωνα για τα [[Κερασιά (φυτό)|Κεράσιακεράσια]] και το κρασί του, το ''Μουσκούδι''. Κατά τον Μεσαίωνα ελαιόλαδο από το Καστρίτσι γινόταν εξαγωγή στην [[Βενετία]] <ref name="Lexiko"/>.

Στην περιοχή έχουν βρεθεί αρχαίο νεκροταφείο και αρχαιότητες ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων,. πιστεύεταιΠιστεύεται μέχρι εκεί ήταν τα όρια της [[Ρύπες|Ρυπικής χώρας]]. Τον Μεσαίωνα σε λόφο πάνω από το χωριό, σήμερα λόφος του Αγίου Ανδρέα, άγνωστο ακριβώς πότε χτίστηκε από τους Φράγκους [[Κάστρο Καστριτσίου|κάστρο]]<ref name="Lexiko">ΑλέξιουΑλέξιος ΠαναγόπουλουΠαναγόπουλος, ''Ιστορικό Λεξικό περιοχής Δήμου Ρίου Νομού Αχαΐας'', Εκδόσεις Περί Τεχνών, Πάτρα 2003, ISBN 960-8260-32-9, (λήμμα Καστρίτσι)</ref>. Αναφέρεται πρώτη φορά σε κατάλογο κάστρων των Πατρών (Castello Dello Castri) το 1364 στην ιδιοκτησία του [[Κατάλογος Λατίνων Αρχιεπισκόπων Πάτρας|Λατίνου Αρχιεπισκόπου]]. Οι Ενετοί το 1408, όταν πέρασε στην δικαιοδοσία τους, το ονόμαζαν Lo Castrizo, από την απόδοση της στα Ελληνικά ονομάστηκε μετέπειτα και το χωριό<ref name="Lexiko"/>. Σταδιακά γύρω από το κάστρο δημιουργήθηκε μικρός οικισμός που εξελίχθηκε στο σημερινό χωριό <ref name="Lexiko"/>. Ερείπια του κάστρου σώζονται έως σήμερα.

Κάτοικοι του Καστριτσίου έχτισαν κατοικίες πιο κοντά στην [[Πάτρα]] σε έκταση της κοινότητας κι εγκαταστάθηκαν μόνιμα εκεί δημιουργώντας το [[Κάτω Καστρίτσι Αχαΐας|Κάτω Καστρίτσι]] και τη [[Μαγούλα Αχαΐας|Μαγούλα]]<ref name="Lexiko"/>. Το 1828 είχε 91 οικογένειες , το 1899 είχε 930 κατοίκους και 667 το 1971<ref name="Lexiko"/>.

Στον [[ΒΠΠ|Β΄παγκόσμιοΒ' Παγκόσμιο πόλεμο]] στην περιοχή του χωριού δρούσαν αντάρτικες ομάδες του ΕΔΕΣ με αρχηγό τον Χρ. Δροσόπουλο. Το Γερμανικός στρατός μετά την διάλυση του αντάρτικου σώματος κατέστρεψε το χωριό, αναφέρονται 12 σπίτια κατεστραμμένα ολοσχερώς και 15 μισοκαστρεμμένα<ref>ΑλέξιουΑλέξιος ΠαναγόπουλουΠαναγόπουλος, ''Ιστορικό Λεξικό περιοχής Δήμου Ρίου Νομού Αχαΐας'', Εκδόσεις Περί Τεχνών, Πάτρα 2003, ISBN 960-8260-32-9, (λήμμα ΕΔΕΣ)</ref>.

Το 1835 αποτέλεσε έδρα του νεοσύστατου [[Δήμος Αργυραίων|Δήμου Αργυραίων]] <ref name="Lexiko"/> έως το 1841 που ο δήμος Αργυραίων διαλύθηκε και το Καστρίτσι προσαρτήθηκε στον [[Δήμος Πατρέων|Δήμο Πατρέων]]. Το 1912 δημιουργείται η κοινότητα Καστριτσίου που διατηρήθηκε μέχρι το 1925<ref>ΕΕΤΑΑ Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης [http://www.eetaa.gr:8080/metaboles/show_metaboles_ota.jsp?toponymio_code=2497 Διοικητικές μεταβολές / ΟΤΑ Κ. Καστριτσίου Ν. Αχαΐας]</ref>. όταν μετάΜετά από αντιδράσεις των κατοίκων, που δεν ήθελαν ανεξάρτητη κοινότητα αλλά να παραμείνουν στο Δήμο Πατρέων, καταργήθηκε η κοινότητα και συνενώθηκε εκ νέου με τον Δήμο Πατρέων<ref name="Lexiko"/>. Το 1954 αποσπάται από τον Δήμο Πατρέων και γίνεται κοινότητα Άνω Καστριτσίου που διατηρήθηκε έως το 1997 όταν με το [[Σχέδιο Καποδίστριας]] έγινε δημοτικό διαμέρισμα του πρώην [[Δήμος Ρίου|Δήμου Ρίου]]<ref>ΕΕΤΑΑ Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης [http://www.eetaa.gr:8080/metaboles/show_metaboles_ota.jsp?toponymio_code=6246 Διοικητικές μεταβολές / ΟΤΑ Κ. Άνω Καστριτσίου Ν. Αχαΐας]</ref>.