Πίνδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Συνεισφορά στην Εισαγωγή. Δημιουργία των ενοτήτων "ονομασία' και "αξιοθέατα", πρόσθεση πηγών |
||
Γραμμή 14:
|Μήκος=
}}
Η '''Πίνδος''' είναι η μεγαλύτερη οροσειρά της [[Ελλάδα|Ελλάδας]]. Κυριαρχεί σχεδόν σ' ολόκληρη την δυτική Ελλάδα και ουσιαστικά αποτελεί συνέχεια των [[Όρος Σκάρδος|Ιλλυρικών]] και [[Δειναρικές Άλπεις|Δαλματικών οροσειρών]]. Ως βόρειο άκρο της μπορεί να οριστεί
το οροπέδιο της Κορυτσάς, στην νοτιοανατολική Αλβανία και ως νοτιότερο σημείο της ο Κορινθιακός κόλπος. Όλο αυτό το ατελείωτο σύμπλεγμα βουνών, κορυφών, υψιπέδων, κοιλάδων και φαραγγιών που διασχίζει την ηπειρωτική Ελλάδα με κατεύθυνση Β.Δ-Ν.Α έχει μήκος που αγγίζει τα 230 χιλιόμετρα και ανώτερο πλάτος 70 χιλιόμετρα. Η οροσειρά της Πίνδου χωρίζεται σε μικρότερες οροσειρές και βουνά, τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους από χαράδρες ή κοιλάδες ποταμών. Τα σημαντικότερα βουνά που αποτελούν την οροσειρά της Πίνδου είναι ο [[Σμόλικας]], τα [[Αθαμανικά Όρη]] ή Τζουμέρκα, ο [[Γράμμος]], η [[Τύμφη]] ή η Γκαμήλα, τα [[Άγραφα (Όρη)|Άγραφα]], ο [[Λάκμος]] ή Περιστέρι και άλλα. Μέρος της ευρύτερης οροσειράς της Πίνδου θεωρούνται και τα βουνά της νοτιότερης Ελλάδας όπως τα [[Βαρδούσια]], η [[Γκιώνα]], ο [[Παρνασσός]] και η [[Οίτη]]. Η ψηλότερη κορυφή της ανήκει στον Σμόλικα και έχει [[υψόμετρο]] 2.637 [[μέτρο|μέτρα]]. Συχνά ως Πίνδος αναφέρεται η ορεινή περιοχή των νομών Τρικάλων, Γρεβενών και Ιωαννίνων. Αυτή η περιοχή αποτελεί την κυρίως Πίνδο και χωρίζεται στην Βόρεια και την Νότια Πίνδο. == Ονομασία ==
Ιστορικά, η ονομασία Πίνδος,
αναφέρεται κυρίως στην ορεινή ζώνη που διαχωρίζει την ευρύτερη περιοχή της
Ηπείρου από τις αντίστοιχες περιοχές της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας.
== Βόρεια Πίνδος ==
Ως βόρεια Πίνδος αναφέρεται το τμήμα της οροσειράς που καταλαμβάνει τον [[νομός Γρεβενών|νομό Γρεβενών]] και ένα μέρος του [[νομός Ιωαννίνων|νομού Ιωαννίνων]]. Αποτελείται από τους ορεινούς όγκους βόρεια του αυχένα της Κατάρας. Οι ψηλότερες κορυφές της βόρειας Πίνδου είναι η [[Βασιλίτσα]] (2.249 μέτρα) και ο [[Λύγκος]] (2.177 μέτρα). Στην βόρεια Πίνδο βρίσκεται ο [[Εθνικός Δρυμός Πίνδου|εθνικός δρυμός Πίνδου]], στην περιοχή της Βάλια Κάλντα. Από την βόρεια Πίνδο πηγάζουν οι ποταμοί [[Άραχθος]] και [[Αώος]]. Το μεγαλύτερο τμήμα της συμπεριλαμβάνεται στο [[Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου]]<ref>[http://www.pindosnationalpark.gr/index.php?page=Oreografia Εθνικό πάρκο βόρειας Πίνδου]</ref>
Γραμμή 25 ⟶ 34 :
Τα δάση του [[βιότοπος|βιοτόπου]] έχουν αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, λόγω κυρίως της γεωργίας και της αποδάσωσης. Σήμερα, οι μέγιστες απειλές προέρχονται από την ανάπτυξη του [[τουρισμός|τουρισμού]] και των θερέτρων [[σκι]]. Λόγω της αστάθειας του χώματος στα απότομα βουνά, όπως είναι η Πίνδος, τα έργα οδοποιίας και οι σαφείς-τέμνουσες διαδικασίες έχουν οδηγήσει σε επικίνδυνες καθιζήσεις εδάφους και κατάρρευση των βουνοπλαγιών. Η Πίνδος αποτελεί σήμερα βιότοπο σπάνιων ειδών στον ελλαδικό και Ευρωπαϊκό χώρο όπως η καφέ [[αρκούδα]], ο [[λύκος]] και η [[βίδρα]].<ref>[http://arcturos.gr/gr/wildlife/B1.asp Αρκτούρος, ορεινές περιοχές]</ref> Περιλαμβάνει δύο εθνικούς δρυμούς. Τον [[Εθνικός Δρυμός Πίνδου|εθνικό δρυμό Πίνδου]] (Βάλια Κάλντα) και τον [[Εθνικός Δρυμός Βίκου-Αώου|εθνικό δρυμό Βίκου-Αώου]].<ref>[http://www.katafigiovaliacalda.com/grpage3.html Εθνικός δρυμός Πίνδου]</ref><ref>[http://www.trikalasport.gr/oiko/Drymos/Aoos.htm Ο εθνικός δρυμός Βίκου-Αώου]</ref>
== Αξιοθέατα ==
Εκτός από το εντυπωσιακό ορεινό
ανάγλυφο του εδάφους, στην περιοχή βρίσκονται δύο από τα πιο εντυπωσιακά
φαράγγια στην Ευρώπη, του Βίκου και του Αώου, καθώς και η ορεινή κοιλάδα της
Βάλια-Κάλντα, περιοχές που έχουν ανακηρυχτεί εθνικοί δρυμοί και συναποτελούν το
εθνικό πάρκο της Βόρειας Πίνδου. Επίσης σε όλο το μήκος της απαντώνται πολλοί
ορεινοί οικισμοί με μακρόχρονη ιστορία και ιδιαίτερη αρχιτεκτονική.
== Πηγές ==
* Φ. Δασούλας, «Πίνδος, οι γεωγραφικές και ιστορικές
διαστάσεις ενός ονόματος», ''Ηπειρωτικό
Ημερολόγιο''31(2012),σελ. 189-254.
* N. Hammond, ''Ήπειρος'',
τόμ. A΄, μτφ. Αθανασίου Γιάγκα, εκδ. Ηπειρωτική Βιβλιοθήκη, Αθήναι 1971, σελ
12-13.
* Ν. Κοσμάς, «Οι δίοδοι της Πίνδου», ''Ηπειρωτική Εστία''4 (1955), σελ. 14-20.
* Β. Νιτσιάκος, ''Οι
ορεινές κοινότητες της βόρειας Πίνδου. Στον απόηχο της μακράς διάρκειας, Αθήνα'',
εκδ. Πλέθρον, Αθήνα 1995.
* Ν. Πίχτος,
''Η αισθητική της Πίνδου'', έκδ. Δήμου
Μετσόβου, Ιωάννινα 1988.
* Κ.
Tσίπηρας, ''Ορεινή Ελλάδα,'' εκδ, Κέδρος,
Α. Ε, 2003, σελ. 14-61.
== Παραπομπές ==
{{παραπομπές}}
| |||