Ενδοδοντική θεραπεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''ενδοδοντική θεραπεία''' (στην καθομιλουμένη «''απονεύρωση''») είναι [[Οδοντίατρος|οδοντιατρική]] πράξη που διενεργείται στο ιατρείο ή σε [[Νοσοκομείο|νοσοκομείο]], προκειμένου να διατηρηθεί κάποιο δόντι στον οδοντικό φραγμό του ασθενή και να αποφευχθεί η απώλειά του με [[Οδοντική εξαγωγή|εξαγωγή]]. Μπορεί να είναι θεραπευτική ενέργεια, σε περιπτώσεις όπου έχει επέλθει ένας τραυματισμός στο δόντι και έχει οδηγήσει σε πολφίτιδα ([[Φλεγμονή|φλεγμονή]]) ή σε αποκάλυψη του [[Πολφός|πολφού]] και περαιτέρω μόλυνσή του που μπορεί να φτάσει έως και τη [[γάγγραινα]], ή να είναι μια επιβαλλόμενη (κατασταλτική) ενέργεια λόγω της ανάγκης μεγάλου βαθμού τροχισμού του δοντιού, προκειμένου (το συγκεκριμένο δόντι) να αποτελέσει τμήμα μιας προσθετικής αποκατάστασης («''γέφυρας''»). Επίσης, η ενδοδοντική θεραπεία είναι η λύση εκλογής σε περιπτώσεις ευρείας καταστροφής της μύλης του δοντιού από εκτεταμένη [[τερηδόνα]] η οποία έχει φτάσει να προσβάλει τον πολφό του. Η θεραπεία πραγματοποιείται είτε σε μια συνεδρία (ραντεβού), όταν δεν έχει μολυνθεί ο πολφός, είτε σε διαδοχικές, έως ότου επιτευχθεί ασηψία. Συνίσταται στην αφαίρεση του πολφού (εκπόλφωση) και την αντικατάστασή του με κατάλληλο εμφρακτικό υλικό. Σε περιπτώσεις δοντιών μικρών παιδιών όπου η μόλυνση περιορίζεται μόνο στο μυλικό (δηλαδή το ορατό) τμήμα τους, μπορεί να εφαρμοσθεί πολφοτομή, δηλαδή μια πιο συντηρητική αγωγή που επιτρέπει τη διατήρηση του ριζικού πολφού και απαιτεί σχετική παρακολούθηση.