Γκότλιμπ Ντάιμλερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Spiros790 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 13:
Ο '''Γκότλιμπ Βίλχελμ Ντάιμλερ''' (Gottlieb Wilhelm Daimler, [[17 Μαρτίου]] [[1834]] - [[6 Μαρτίου]] [[1900]]<ref>"Daimler, Gottlieb", ''Encyclopædia Britannica Online Library Edition''. Encyclopædia Britannica, Inc., 2011</ref>) ήταν μηχανικός, [[Βιομηχανικός σχεδιασμός|βιομηχανικός σχεδιαστής]] και βιομήχανος, ο οποίος γεννήθηκε στο [[Σόρντορφ]] της σημερινής [[Γερμανία|Γερμανίας]] (τότε ανήκε στο Βασίλειο της Βυρτεμβέργης, ομοσπονδιακό κράτος της [[Γερμανική Συνομοσπονδία|Γερμανικής Συνομοσπονδίας]]). Υπήρξε πρωτοπόρος στη δημιουργία των [[Μηχανή εσωτερικής καύσης|μηχανών εσωτερικής καύσης]] και στην ανάπτυξη της [[Αυτοκίνητο|αυτοκινητοβιομηχανίας]]. Επίσης εφηύρε τον βενζινοκινητήρα υψηλής ταχύτητας.
 
Ο Ντάιμλερ και ο, επί πολλώνπολλά ετώνέτη επιχειρηματικός εταίρος του, [[Βίλχελμ Μάιμπαχ]], ήταν δύο εφευρέτες των οποίων στόχος ήταν να δημιουργήσουν μικρούς κινητήρες υψηλής ταχύτητας που να μπορούν να τοποθετηθούν σε οποιοδήποτε μέσο μετακίνησης. Το [[1885]] κατασκεύασαν τον πρόδρομο του σύγχρονου βενζινοκινητήρα, ο οποίος στη συνέχεια τοποθετήθηκε σε ένα δίτροχο, την πρώτη [[Μοτοσικλέτα|μοτοσικλέτα]] με [[μηχανή εσωτερικής καύσης]], και την επόμενη χρονιά σε μία [[άμαξα]] και σε μία [[βάρκα]].
 
Το [[1890]], ίδρυσαν τη Daimler-Motoren-Gesellschaft (DMG) και πούλησαν το πρώτο τους αυτοκίνητο το [[1892]]. Ο Ντάιμλερ αρρώστησε και έκανε ένα διάλειμμα στην επιχειρηματική του δραστηριότητα. Με την επιστροφή του, συνάντησε δυσκολίες με τους υπόλοιπους μετόχους, γεγονός που οδήγησε στην παραίτησή του (και του Μάιμπαχ) το [[1893]]. Επέστρεψαν και οι δύο το [[1894]]. Το [[1900]], ο Ντάιμλερ πέθανε και ο Βίλχελμ Μάιμπαχ άφησε τη DMG το [[1907]]. Το [[1924]], η διοίκηση της DMG υπέγραψε μία συμφωνία μακροχρόνιας συνεργασίας με τη Μπεντς & Σια του [[Καρλ Μπεντς]] και το [[1926]] οι δύο εταιρείες συγχωνεύτηκαν στη [[Daimler|Daimler-Benz AG]], πουη σήμεραοποία αποτελείεξελίχθηκε τμήμαστη τηςσημερινή Daimler AG.
 
==Βιογραφία==
[[Image:Gottlieb-Daimler-Geburtshaus.jpg|thumb|links|hochkant|Το πατρικό σπίτι του Ντάιμλερ στο Σόρντορφ]]
Ο πατέρας του Γκότλιμπ Ντάιμλερ ήταν ένας εύπορος αρτοποιός και διέθετε αρκετά οικονομικά μέσα για να στείλει το γιο του στο σχολείο. Το όνειρο του πατέρα Ντάιμλερ ήταν να κάνει το γιο του [[Διπλωματία|διπλωμάτη]].
 
Το σχολείο όπου φοιτούσε ο Γκότλιμπ ήταν φημισμένο σε όλη την περιοχή, αλλά ο νεαρός Ντάιμλερ δεν έβρισκε ενδιαφέρον στα μαθήματα που διδάσκονταν εκεί, ενώ, αντιθέτως, αισθανόταν μία δυνατή κλίση για ό,τι αφορούσε τη [[μηχανική]]. Παρότρυνε διαρκώς τον πατέρα του να τον πάρει από το σχολείο και τελικά κατάφερε να πάει ως μαθητευόμενος σε ένα οπλοποιείο.
 
Γρήγορα ο Ντάιμλερ απέκτησε τη φήμη ενός εξαιρετικού οπλοποιού και σύντομα του προσέφεραν μία πολύ καλύτερη δουλειά στο μεγάλο οπλοποιείο του Βίλκε, στη [[Στουτγκάρδη]]. Ο Ντάιμλερ δέχτηκε την προσφορά και δεν άργησε να γίνει βοηθός του Βίλκε<ref>David Burgess Wise, ''Daimler: Founder of the Four-Wheeler'', World of Automobiles, τ. 5, σελ. 481 (Λονδίνο: Orbis, 1974)</ref>.
Γραμμή 29:
Στα 29 του δημιούργησε το δικό του εργαστήριο -μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα- σε ένα ορφανοτροφείο. Εκεί γνωρίστηκε με τον 17χρονο τότε Βίλχελμ Μάιμπαχ, τον μετέπειτα στενό συνεργάτη και αδελφικό του φίλο, με τον οποίο συμπορεύτηκαν μέχρι το θάνατο του Ντάιμλερ το 1900.
 
Στη [[Γερμανία]], ο Ντάιμλερ παντρεύτηκε και ανέλαβε την τεχνική διεύθυνση ενός μεγάλου εργοστασίου. Το [[1872]] ο Όιγκεν Λάνγκεν, ένας πλούσιος Γερμανός βιομήχανος, αποφάσισε να ιδρύσει μία μεγάλη επιχείρηση κατασκευής κινητήρων, την [[Deutz]], και κάλεσε τον Ντάιμλερ και τον, επίσης διάσημο εφευρέτη, [[Νίκολαους Όττο]] (έναν άλλο διάσημο Γερμανό εφευρέτη), ως τεχνικούς συμβούλους του. Και οι δύο δέχτηκαν. Ο Ντάιμλερ και ο Όττο συνεργάστηκαν για την τελειοποίηση της τετράχρονης αεριομηχανής, που ήταν ο πρόδρομος της μηχανικής των αυτοκινήτων. Αλλά οι δύο αυτοί λαμπροί εφευρέτες, αλλά διαφορετικοί τύποι ανθρώπων, δεν ήταν δυνατόν να συνεργασθούν για πολύ καιρό. Έτσι, ο Ντάιμλερ αποχώρησε.
 
Ο Ντάιμλερ και ο ΜέιμπαχΜάιμπαχ γύρισαν στη Στουτγκάρδη το [[1882]]. Το πρώτο που έκαναν ήταν να δημιουργήσουν ένα πειραματικό εργαστήριο και για το λόγο αυτό αναμόρφωσαν τον ξενώνα που είχε ο Ντάιμλερ στην αυλή του σπιτιού του στο Κάνστατ. Στο εμπρός δωμάτιο δημιούργησαν χώρο για τα γραφεία, ενώ στο πίσω μέρος φιλοξενούνταν ο απαραίτητος μηχανολογικός εξοπλισμός καθώς και το εργαστήριο. Οι εργασίες κρατούσαν μέρα-νύχτα, κάτι που τρόμαζε ορισμένες φορές τους γείτονες. Οι Ντάιμλερ και Μέιμπαχ πέρασαν αμέτρητες ακόμη ώρες ώστε να καταφέρουν να τροφοδοτήσουν με το κατάλληλο καύσιμο τον τετράχρονο κινητήρα του Όττο και το αναζήτησαν στα υποπροϊόντα του πετρελαίου. Στις [[16 Δεκεμβρίου]] [[1883]] ο Ντάιμλερ πήρε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μία μηχανή που ανέπτυσσε μεγάλη ταχύτητα και χρησιμοποιούσε ως καύσιμη ύλη το οινόπνευμα. Η μηχανή αυτή ανέπτυσσε ταχύτητα 900 περιστροφών το λεπτό.
 
Η μηχανή του ήταν μία απλούστερη μορφή της μηχανής των σημερινών αυτοκινήτων και είχε έναν κύλινδρο και ένα έμβολο. Στην κορυφή του κυλίνδρου είχε δύο βαλβίδες, μία για να μπαίνει η αεριοποιημένη καύσιμη ύλη και η άλλη για να φεύγει το καμμένο αέριο.