Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 94.71.245.16 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρήστ... |
μ Επιμέλεια με τη χρήση AWB (10197) |
||
Γραμμή 1:
Οι ''Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι'' είναι μια φιλοσοφική, θρησκευτική και πολιτική σχολή που ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα π.Χ από τον [[Πυθαγόρας ο Σάμιος|Πυθαγόρα τον Σάμιο]] στον [[Κρότωνας|Κρότωνα]] της [[Κάτω Ιταλία
Οι γνώσεις μας για τους πυθαγόρειους, όπως και για τον ίδιο τον Πυθαγόρα, αντλούνται αποκλειστικά από έργα μεταγενέστερων συγγραφέων, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι λεγόμενοι ''«Νεοπυθαγόρειοι»''. Αναπόφευκτα λοιπόν, είναι αδύνατον να αποδειχθεί τι πραγματικά ανήκει στη σκέψη του ίδιου του Πυθαγόρα και τι στους μαθητές του.
Γραμμή 7:
Οι Πυθαγόρειοι απέδιδαν πολύ μεγάλη σημασία στα [[Μαθηματικά]], πρεσβεύοντας ότι αυτά αποτελούν την οδό για την απελευθέρωση της ψυχής. Βάσει της πεποίθησης του Πυθαγόρα πως ''«τα στοιχεία των αριθμών είναι στοιχεία όλων των όντων»'', οι Πυθαγόρειοι απέδωσαν στην [[Αριθμητική]] μέγιστη σημασία, μελετώντας τις ιδιότητές της. Καθώς δε ο [[αριθμός]] είναι κάτι που δε γίνεται αντιληπτό μέσω της [[αίσθηση]]ς, αλλά μέσω της [[νόηση]]ς, οι Πυθαγόρειοι αναγκάστηκαν να παύσουν να θεωρούν την ουσία των όντων ως υλική και προσιτή στις αισθήσεις. Αντιθέτως η ουσία γίνεται αντιληπτή, κατά τους Πυθαγόρειους, μόνο μέσω της αφηρημένης σκέψης.
Οι Πυθαγόρειοι πίστευαν πως η [[ψυχή]] δε χάνεται με τον θάνατο, αλλά ακολουθεί μια συνεχή διαδικασία μετενσάρκωσης, σε κατώτερες ή ανώτερες μορφές ζωής κάθε φορά, έως ότου επιτευχθεί η τελική κάθαρση που οδηγεί τελικά στην αθανασία της. Γι' αυτό, τόσο με τα διδάγματα όσο και με τις ασκήσεις πειθαρχίας, καλλιεργούσαν τη φιλοσοφία της οποίας σκοπός είναι να καθαρίσει και να απελευθερώσει τον συσκοτισμένο νου από τα δεσμά του. Πίστευαν ότι μόνον ο νους μπορεί να φθάσει στη γνώση της Αλήθειας για τους Θεούς και τον κόσμο. Και ότι για να συμβεί αυτό χρειάζεται να τιθασευτούν οι ορμές του σώματος και η ταραχή που προκαλούν τα ερεθίσματα των αισθήσεων, ώστε να φθάσει κάποιος σε σταθερή ευδιαθεσία και εγκράτεια, απαλλαγμένος από πάθη κι ελαττώματα.
Η [[μουσική]], δηλαδή η μελέτη των αριθμητικών αναλογιών της μουσικής κλίμακας (αρμονία), και η αριθμητική ερμηνεία της φύσης, ήταν οι κύριοι τομείς του έργου των Πυθαγορείων.
Γραμμή 26:
Στη συνέχεια παρότρυνε και τα εξής: να μην καταστρέφει κανείς ήμερο φυτό που παράγει καρπούς, ούτε να βλάπτει ζώο που απ' τη φύση του δεν είναι βλαβερό για τους ανθρώπους. Να διαφυλάσσει πιστά όχι μόνο τα χρήματα αλλά και τους λόγους που του εμπιστεύτηκαν. Να θεωρεί πως υπάρχουν τρεις κατηγορίες πραγμάτων που αξίζουν σπουδής και τα οποία πρέπει να επιζητεί και να χρησιμοποιεί. Και πρώτα υπάρχει η κατηγορία των ενδόξων και των καλών, έπειτα των πραγμάτων που είναι συμφέροντα στη ζωή και τελευταία η κατηγορία των ευχάριστων. Ο Πυθαγόρας δεν παραδεχόταν την προσφιλή στο λαό μα απατηλή πρόσκαιρη απόλαυση, αλλά εκείνη που είναι διαρκής, σεμνή και απαλλαγμένη από κάθε δόλο. Έλεγε πως υπάρχουν δύο κατηγορίες ηδονών. Αυτή που ενδίδει στις απαιτήσεις της κοιλιάς και που παρομοίαζε λόγω της τρυφηλότητας της με τις ανθρωποκτόνες ωδές των [[Σειρήνες|Σειρήνων]] και η άλλη που αναφέρεται στα καλά και τα δίκαια των αναγκαίων του βίου και που είναι και στο παρόν ευχάριστη και στο μέλλον βέβαιη. Την δεύτερη παρομοίαζε με τις αρμονικές ωδές των [[Μούσες|Μουσών]] και μόνον αυτή παραδεχόταν.
Συνιστούσε να προσέχει κανείς ιδιαίτερα, δύο στιγμές της καθημερινής του ζωής. Όταν πήγαινε για ύπνο και όταν σηκωνόταν απ' τον ύπνο. Έλεγε μάλιστα, ποτέ να μην κοιμηθεί κάποιος αν δεν επισκοπήσει την ζωή του κατά τη διάρκεια της ημέρας εξετάζοντας:
- να μην υπερβαίνεις τον ζυγό (να μην πλεονεκτείς).<br>
- να μην σκαλίζεις την φωτιά με μαχαίρι (να μην προκαλείς τον οργισμένο με λόγους οξείς).<br>
Γραμμή 45:
Οι Πυθαγόρειοι αντιλαμβάνονταν τους αριθμούς ως πλήθος ορισμένων αντικειμένων και τους απεικόνιζαν σε ψήφους. Με αυτό τον τρόπο παράστασης των αριθμών κατόρθωσαν να προβούν σε μια πρώτη βασική ταξινόμηση κατηγοριοποιώντας τους σε ''«[[Άρτιοι αριθμοί|άρτιους]]»'' και ''«[[Περιττοί αριθμοί|περιττούς]]»''. Έτσι ένας άρτιος αριθμός απεικονιζόταν με μια σειρά ψήφων που μπορεί να χωριστεί σε δύο ίσα μέρη, ενώ το αντίθετο συνέβαινε με έναν περιττό.
Μια άλλη θεωρία της αριθμητικής των Πυθαγορείων είναι αυτή των ''«παραστατικών αριθμών»'' όπου κάθε αριθμός (ως σύνολο ψήφων) μπορεί να απεικονίσει κάποιο [[γεωμετρικό σχήμα]]. Παραδείγματος χάριν, ο αριθμός 25 παριστάνει ένα [[τετράγωνο]], ο αριθμός 21 ένα [[ισόπλευρο τρίγωνο]] και ο αριθμός 30 ένα [[ορθογώνιο]]. Η μελέτη των παραστατικών αριθμών οδήγησε τους Πυθαγορείους στην ανακάλυψη της μεθόδου για την εύρεση των ''«πυθαγορείων τριάδων»''.
Τέλος, η ανακάλυψη της [[ασυμμετρία]]ς είναι, σύμφωνα με τον έγκυρο σχολιαστή [[Πάππος|Πάππο]] από την [[Αλεξάνδρεια]], επίτευγμα που επίσης ανήκει στους Πυθαγόρειους.
Γραμμή 53:
== Μουσική ==
Πολύ μεγάλη σημασία έδινε ο Πυθαγόρας στη μουσική την οποία μάλιστα κατέτασσε μαζί με την αστρονομία και τα μαθηματικά/γεωμετρία στις τρεις βασικές επιστήμες για την κατανόηση όλων των υπολοίπων και εν τέλει, της ίδιας της ζωής και των νόμων της φύσεως. Στον Πυθαγόρα οφείλεται η θεωρία της αρμονίας των ουρανίων σφαιρών, το πεντάγραμμο, οι διαβαθμίσεις των τόνων, οι μουσικοί φθόγγοι και γενικά ό,τι έχει να κάνει με την μουσική και την εξέλιξή της, ακόμη και αυτό το όνομά της, αφού πρώτος ο Πυθαγόρας θεώρησε ότι δεν είναι τυχαία η αναφορά των αρχαίων ποιητών όπως του Ησιόδου, του Ομήρου και του Ορφέως στις εννέα Μούσες και τον μουσηγέτη προστάτη τους θεό Απόλλωνα.
== Βιβλιογραφία ==
Γραμμή 61:
* ''Αριθμητική Εισαγωγή'', [[Νικόμαχος ο Γερασηνός]], εκδόσεις Αίθρα
* ''Η κρίση των Αρχαίων Ελληνικών Μαθηματικών (και η υπερνίκησή της)'', Heinrich Scholz, μετάφραση και σχόλια: Ευ. Σπανδάγος, εκδόσεις Αίθρα, 2004.
[[Κατηγορία:Αρχαία ελληνική φιλοσοφία]]▼
[[Κατηγορία:Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι|*]]▼
{{φιλοσοφία-επέκταση}}
▲[[Κατηγορία:Αρχαία ελληνική φιλοσοφία]]
▲[[Κατηγορία:Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι|*]]
{{Link FA|sl}}
| |||