Επταπύργιο (Θεσσαλονίκη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ Επιμέλεια με τη χρήση AWB (10197)
Γραμμή 3:
[[Αρχείο:THES-Heptapyrgion location.png|thumb|198px|Τοποθεσία του Επταπυργίου]]
[[Αρχείο:THES-Heptapyrgion SE.jpg|thumb|237px|right|Το Επταπύργιο, φρούριο της Θεσσαλονίκης.]]
Το '''Φρούριο του Επταπυργίου''', γνωστό και με την οθωμανική ονομασία '''Γεντί Κουλέ''' (Yedi Kule), βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο των τειχών της [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκης]]ς, εντός της Ακρόπολης. Αποτελείται από δύο ενότητες: το [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|βυζαντινό]] φρούριο, το οποίο συνθέτουν δέκα [[Πύργος|πύργοι]] με τα μεταξύ τους μεσοπύργια διαστήματα και τον περίδρομο, καθώς και τα νεότερα κτίσματα των φυλακών, που έχουν κτιστεί εντός κι εκτός του φρουρίου. Οι πύργοι της βόρεια πλευράς αποτελούν τμήματα του παλαιοχριστιανικού τείχους της Ακρόπολης, ενώ αυτοί της νότιας προστέθηκαν πιθανότατα κατά τους μεσοβυζαντινούς χρόνους, σχηματίζοντας τον κλειστό πυρήνα του φρουρίου.
 
==Ιστορία==
Γραμμή 9:
 
[[Αρχείο:THES-Heptapyrgion entrance 2.jpg|thumb|237px|Επταπύργιο: Πύλη εισόδου.]]{{commonscat|Heptapyrgion}}
Γύρω στο 1890 το μνημείο χρησιμοποιήθηκε ως ανδρικές, γυναικείες και στρατιωτικές φυλακές.
 
Κατά τη δεκαετία του 1890, το φρούριο μετατράπηκε σε φυλακή. Η ακριβής ημερομηνία δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα, αλλά η φυλακή αναφέρεται σε ένα χάρτη του 1899 της πόλης, παρέχοντας έτσι ένα [[terminus ante quem]] για την αλλαγή. Γι' αυτή τη μετατροπή συνεπάγεται η απομάκρυνση όλων των προηγούμενων κτιρίων στο εσωτερικό του κάστρου, από τα οποία κανένα ίχνος επιζεί σήμερα. Οι αλλαγές στις οχυρώσεις δεν ήταν σημαντικές, αν και ο πρωταρχικός τους ρόλος αντιστράφηκε: από την προστασία των κατοίκων από την εξωτερική απειλή, τώρα υπηρετούσε για την απομόνωση κρατουμένων από τον έξω κόσμο.</br />
Η φυλακή διετέλεσε για καιρό τις κύριες εγκαταστάσεις σωφρονισμού της πόλης, όπου κρατούνταν φυλακισμένοι ανεξαρτήτως φύλου ή εγκλήματος. Νέα κτίρια χτίστηκαν κατά μήκος των δύο πλευρών των τειχών, ώστε να βελτιωθεί η λειτουργικότητα του νέου σοφρωνιστικού κέντρου. Η εσωτερική αυλή ήταν χωρισμένη από φράχτες σε πέντε ξεχωριστές μονάδες και στο κέντρο τους στεγάστηκε το κεντρικό παρατηρητήριο. Η φυλακή διέθετε εκκλησάκι και άλλα παραρτήματα, ενώ το παράρτημα που βρισκόταν βόρειο-ανατολικό πύργο καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Τα εξωτερικά κτίρια, στη νότια πλευρά του κάστρου, στεγαζόταν η διοίκηση, η φυλακή των γυναικών, και προς τα δυτικά, τα κελιά απομόνωσης.
 
Το κέντρο αυτό είχε αποκτήσει κακή φήμη κατά τη διάρκεια του [[Καθεστώς της 4ης Αυγούστου|καθεστώτος Μεταξά]], της [[Κατοχή|Κατοχής]]ς, και στη μεταπολεμική περίοδο από τον [[Ελληνικός Εμφύλιος 1946 - 1949|Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο]] μέχρι και τη [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντα]] (καθεστώς των Συνταγματαρχών).
 
===Αναστήλωση===
 
Ο εσωτερικός χώρος αναδιαμορφώθηκε και προστέθηκαν εγκαταστάσεις και εξωτερικά του κτηρίου. Το 1989 οι φυλακές μεταφέρθηκαν και το Επταπύργιο αποδόθηκε στην αρμοδιότητα του [[Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού (Ελλάδα)|Υπουργείου Πολιτισμού]].
 
==Εξωτερικοί Σύνδεσμοι==
Γραμμή 24:
 
==Πηγές==
*(Greek) (English) Kourkoutidou-Nikolaidou, E.; Tourta, A.. Wandering in Byzantine Thessaloniki. pp. &nbsp;24–26.
*Kourkoutidou-Nikolaidou, E.; Tourta, A.. Wandering in Byzantine Thessaloniki. pp. &nbsp;24–26.
*(English) Tsanana, E. (2001). The Eptapyrgion, the citadel of Thessaloniki. Athens: 9th Ephorate of Byzantine Antiquities (Thessaloniki), Ministry of Culture.
*(Greek) Ćurčić, Sl.; Hatzitryphonos, Ev. (1993). Κοσμική Μεσαιωνική Αρχιτεκτονική στα Βαλκάνια 1300-1500 και η Διατήρησή της ("Secular Medieval Architecture in the Balkans 1200-1500 and its Conservation"). Thessaloniki: University Studio Press. pp. &nbsp;192–195.
 
{{Βυζαντινά Μνημεία στη Θεσσαλονίκη}}