Ποινικό Δίκαιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Επιμέλεια με τη χρήση AWB (10197) |
||
Γραμμή 1:
Με την ευρεία έννοια του όρου το '''Ποινικό Δίκαιο''' αποτελεί το σύνολο των κανόνων [[Δίκαιο|Δικαίου]] που ρυθμίζουν τον τρόπο άσκησης της Ποινικής εξουσίας, (δηλαδή της επιβολής των προβλεπομένων ποινών επί αδικοπραξιών), μιας Πολιτείας, από θεσμοθετημένα όργανα όπως προβλέπει το [[Σύνταγμα]] της κάθε χώρας.
==Στάδια ανέλιξης==
Γραμμή 16:
Ουσιώδεις όμως διαφορές μεταξύ των ουσιαστικών κανόνων και των δικονομικών του Ποινικού Δικαίου που αποτελούν και την πρακτική αξία της διάκρισης αυτής, συνοπτικά, είναι:<br>
α) Η προσβολή των πρώτων αποτελεί πάντοτε λόγο [[αναίρεση
β) Οι ουσιαστικοί ποινικοί κανόνες θεμελιώνουν ή επαυξάνουν το αξιόποινο (π.χ. παραβάσεις του Κ.Ο.Κ.), δεν μπορούν όμως να εφαρμοσθούν αναδρομικά αλλά ούτε και αναλογικά. Αντίθετα οι δικονομικοί κανόνες (που θεωρούνται ρυθμιστικοί και δεν απειλούν ποινές) και αναδρομική δύναμη (κατά τη κρατούσα πάντα αντίληψη) έχουν, αλλά και αναλογίας μπορούν να τύχουν.
Γραμμή 41:
<u>Καθολικό Ποινικό Δίκαιο</u> χαρακτηρίζεται το σύνολο των κανόνων του [[Ποινικός Κώδικας|Ποινικού Κώδικα]]<br />
<u>Μερικό Ποινικό Δίκαιο</u> χαρακτηρίζεται το σύνολο των κανόνων των Ειδικών Ποινικών Νόμων.<br />
<u>Γενικό Ποινικό Δίκαιο</u> χαρακτηρίζεται το σύνολο των κανόνων που καθορίζουν τους κύριους συστατικούς όρους των εγκλημάτων καθ΄ έκαστο.<br /
<u>Ειδικό Ποινικό Δίκαιο</u> χαρακτηρίζεται το σύνολο των κανόνων καλούμενοι και αυτοτελείς που περιλαμβάνουν και τα στοιχεία της προβλεπόμενης ποινής καθ΄ έκαστο.
== Σκοπός - λογική του Π.Δ. ==
Θεμελιώδης σκοπός του Ποινικού Δικαίου είναι η διασφάλιση του κοινωνικού συμφέροντος. Η διασφάλιση αυτή, που επιτυγχάνεται ως ρυθμός της κοινωνικής ζωής μέσα στα όρια μιας πολιτείας, παρουσιάζει διττή λειτουργία. Αφενός ως προστασία των εννόμων αγαθών και αφετέρου ως προστασία του ίδιου του ατόμου από τυχόν αυθαιρεσία των κρατικών οργάνων. Έτσι τόσο οι ορισμοί (προσδιορισμός) των εγκλημάτων όσο και οι ποινές που επισύρουν αυτά καθορίζονται από τον Π.Δ. και όχι από την ελεύθερη κρίση του κάθε δικαστή.
Η δε λογική που διέπει τους κανόνες του Π.Δ. είναι η διαφοροποίηση μέσα από το γενικό σύνολο των αδικημάτων ορισμένων, που τα καθιστά εγκλήματα. Για τον κολασμό αυτών των συγκεκριμένων αδικημάτων που καλούνται εγκλήματα ή εγκληματικές πράξεις, ή ποινικά αδικήματα, η Πολιτεία απειλεί, καταγιγνώσκει και εκτελεί συγκεκριμένη ποινή ή μέτρο ασφαλείας. Αυτό είναι και το περιεχόμενο της ποινικής αξίωσης της Πολιτείας
| |||