Τζων Τσαρντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Bot: Migrating 7 langlinks, now provided by Wikidata on d:Q1388865
μ Επιμέλεια με τη χρήση AWB (10197)
Γραμμή 6:
|μέγεθος εικόνας = 200px
|λεζάντα εικόνας = O Τζων Τσαρντ ως Αντισυνταγματάρχης. 1892-1896
|τόπος γέννησης = [[FileΑρχείο:Flag of England.svg|left|23px]] [[Πλύμουθ]], Ντέβον, [[Αγγλία]]
|τόπος θανάτου = [[FileΑρχείο:Flag of England.svg|left|23px]] Χατς Μπήτσαμ, Τόουντον, [[Αγγλία]]
|τόπος ενταφιασμού =
|παρατσούκλι =
|εθνικότητα = [[FileΑρχείο:Flag of England.svg|left|23px]][[Αγγλική]]
|χώρα υπηρεσίας = [[FileΑρχείο:Flag of the United Kingdom.svg|left|23px]][[Βρετανική Αυτοκρατορία]]
|κλάδος = [[FileΑρχείο:BritishArmyFlag2.svg|left|23px]][[Βρετανικός Στρατός]]
|όπλο = Μηχανικό
|σώμα =
Γραμμή 26:
|σχέσεις =
}}
Ο [[Συνταγματάρχης]] '''Τζων Ράουζ Μέρριοτ Τσαρντ''' (John Rouse Merriott Chard, [[21 Δεκεμβρίου]] [[1847]] – [[1 Νοεμβρίου]] [[1897]]) ήταν αξιωματικός του Βρετανικού Στρατού ο οποίος έλαβε το Σταυρό της Βικτωρίας για το ρόλο του στη [[Μάχη του Ρορκς Ντριφτ]] το 1879.
 
==Βιογραφία==
Γεννήθηκε στο [[Πλύμουθ]] του [[Ντέβον]] της Αγγλίας και γονείς του ήταν ο Δρ. Γουίλλιαμ Γουήτον Τσαρντ και η Τζέιν Μπρίμακομπ. Είχε δύο αδελφούς: Τον Γουίλιαμ Γουήτον, αξιωματικό του πεζικού και τον Τσαρλς Έντουαρντ, κληρικό και πέντε αδελφές: την Σαρλότ Μαρία Χέρινγκ, τη Μαίρυ Τζαίην, την Τζαίην Μπρίμακομπ, τη Φλόρενς και τη Μάργκαρετ Έντιθ. Αφού ολοκλήρωσε τη στοιχειώδη εκπαίδευση του εισήχθη στη Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία του [[Γούλγουιτς]], από την οποία αποφοίτησε και κατετάγη στο Βασιλικό Μηχανικό με το βαθμό του Υπολοχαγού στις 18 Ιουλίου 1868. Μετά από μετεκπαίδευση 2 ετών, υπηρέτησε αρχικά στις [[Βερμούδες]] (1870-1873) και στη [[Μάλτα]] (1873-1875), με κύριο αντικείμενο την κατασκευή οχυρωματικών έργων. Από το 1875 μέχρι το 1878 υπηρέτησε στην [[Αγγλία]] και με την έκρηξη του Πολέμου Βρετανίας - Ζουλού η μονάδα του διατάχθηκε να αναχωρήσει για τη [[Νότιο Αφρική]].
 
== Ο Πόλεμος των Ζουλού==
Ο 5ος Λόχος του Βασιλικού Μηχανικού αναχώρησε από το [[Τσάθαμ]] στις 2 Δεκεμβρίου 1878 και κατέπλευσε στο [[Ντέρμπαν]] στις 4 Ιανουαρίου 1879. Η αποστολή του λόχου, του οποίου διοικητής ήταν o Λοχαγός Γουώλτερ Παρκ Τζόουνς, ήταν να υποστηρίξει την κεντρική φάλαγγα εισβολής των Βρετανών στη χώρα των [[Ζουλού]] (3η φάλαγγα), ο πυρήνας της οποίας ήταν το 24ο Σύνταγμα Πεζικού. Η φάλαγγα αυτή, υπό την προσωπική διοίκηση του Υποστράτηγου Τσέλμσφορντ, Διοικητή των Βρετανικών Δυνάμεων, αφού συγκεντρώθηκε στην περιοχή του παλιού σταθμού του [[Ρορκς Ντριφτ]], πέρασε τον ποταμό Μπάφαλο, το φυσικό σύνορο με τη χώρα των Ζουλού στις 11 Ιανουαρίου του 1879 και στρατοπέδευσε στην απέναντι όχθη. Ωστόσο, η καταστροφή μίας από τις γέφυρες είχε ως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση του απρόσκοπτου εφοδιασμού της φάλαγγας και την ανάγκη επιδιόρθωσης της. Λόγω της έλλειψης μεταφορικών μέσων, ο 5ος Λόχος δεν μπορούσε να μετακινηθεί έγκαιρα ως σύνολο προς την περιοχή οπότε την αποστολή αυτή ανέλαβε ένα μικρό απόσπασμα με επικεφαλής τον Τσαρντ, ο οποίος έφτασε στο Ρορκς Ντριφτ στις 19 Ιανουαρίου.
 
Το απόσπασμα του μηχανικού χρειάστηκε μία ημέρα για να ολοκληρώσει με επιτυχία την αποστολή που του είχε ανατεθεί και η 3η φάλαγγα προέλασε και εγκαταστάθηκε στην Ισαντλουάνα, 10 χιλιόμετρα μακριά από το Ρορκς Ντριφτ, σύμφωνα με το σχέδιο. Την επομένη, ο Τσέλμσφορντ διέταξε τη 2η φάλαγγα του Συνταγματάρχη Άντονυ Ντάρνφορντ η οποία μόλις είχε φτάσει στο Ρορκς Ντριφτ, να συνενωθεί μαζί του στο στρατόπεδο της Ισαντλουάνα, 10 περίπου χιλιόμετρα από το Ρορκς Ντριφτ και ταυτόχρονα τον Τσαρντ να προωθήσει το απόσπασμα του στην Ισαντλουάνα, χωρίς όμως να διευκρινίζεται αν ήταν αναγκαία και η δική του παρουσία εκεί.
Γραμμή 47:
 
==Μετά το Ρορκς Ντριφτ==
Η δράση του Τσαρντ στη μάχη του Ρορκς Ντριφτ του απέφερε την άμεση προαγωγή επί του πεδίου της μάχης του σε Λοχαγό και σε Επίτιμο Ταγματάρχη. Ο Τσαρντ επέστρεψε στον 5ο Λόχο Μηχανικού και στα καθήκοντα του τρεις μέρες μετά τη μάχη και εργάστηκε σε όλα τα οχυρωματικά έργα της περιοχής ευθύνης του Λόχου. Όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοι του, προσεβλήθη από εντερικό πυρετό και νοσηλεύθηκε στο Λέιντυσμιθ από τις 17 Φεβρουαρίου μέχρι τις 26 Απριλίου 1879. Μετά την ανάρρωση του συμμετείχε στις προετοιμασίες της δεύτερης εισβολής στη χώρα των Ζουλού και ήταν παρών με τον 5ο Λόχο στη μάχη του Ουλούντι (4 Ιουλίου 1879), η οποία τερμάτισε τον πόλεμο Βρετανίας - Ζουλού. Στις 16 Ιουλίου 1879, στο Σαιντ Πωλ της χώρας των Ζουλού, ο νέος Διοικητής των Βρετανικών Δυνάμεων στη Νότιο Αφρική Σερ Γκάρνετ Γούλσλεϋ του απένειμε τον Σταυρό της Βικτωρίας. Το αιτιολογικό της δράσης του περιγράφηκε ως ακολούθως:
 
{{απόσπασμα|Για επίδειξη γενναιότητας κατά την Άμυνα του Ρορκς Ντριφτ, 22 και 23 Ιανουαρίου 1879. Ο Υποστράτηγος Τσέλμσφορντ αναφέρει ότι αν δεν υφίστατο το παράδειγμα και η εξαίρετη συμπεριφορά των Υπολοχαγών Τσαρντ, του Βασιλικού Μηχανικού και Μπρόμχεντ, του 24ου Συντάγματος Πεζικού, η άμυνα του Ρορκς Ντριφτ δεν θα είχε λάβει χώρα με την ευφυία και την ένταση που τη χαρακτήρισε σε τόσο προφανή βαθμό. Ο Υποστράτηγος προσθέτει ότι η επιτυχία θα πρέπει να αποδοθεί σε μεγάλο βαθμό στους δύο νέους αξιωματικούς, οι οποίοι άσκησαν τη διοίκηση κατά την εν λόγω σύρραξη.</br />
—London Gazette, 2 Μαΐου 1879}}
 
Παρά τις τιμές οι οποίες αποδόθηκαν στον Τσαρντ, δεν έλειψαν και απαξιωτικές εκφράσεις, κυρίως από τον ίδιο τον Στρατηγό Γούλσλεϋ, ο οποίος κατ' ιδίαν και στο ημερολόγιο του σημείωνε ότι "έχω καιρό να γνωρίσω δύο περισσότερο ανιαρούς, ηλίθιους, αδιάφορους κυρίους και λιγότερο τζέντλεμαν από τους Τσαρντ και Μπρόμχεντ". Επίσης, ο διοικητής του 5ου Λόχου Μηχανικού, Λοχαγός Γουώλτερ Παρκ Τζόουνς, σημείωσε πολλές φορές την σκανδαλώδη κατά την άποψη του εύνοια της τύχης του Τσαρντ, ο οποίος αποφεύγοντας τις ταλαιπωρίες του Μηχανικού, αναγορεύτηκε μέσα σε μία μέρα σε ήρωα.
 
Ωστόσο, η φήμη που κέρδισε ο Τσαρντ από τη μάχη αυτή, η οποία λειτούργησε ως ένα ευεργετικό ψυχολογικό αντίβαρο στην καταστροφική ήττα της Ισαντλουάνα, είχε ως αποτέλεσμα την ανάδειξη του σε εθνικό ήρωα και, κατά την επιστροφή του στην Αγγλία, στις 2 Οκτωβρίου του 1879, επί του μεταγωγικού ''Αίγυπτος'', τον υποδέχθηκαν ο Δούκας του Καίμπριτζ και ο Πρίγκηπας Αλβέρτος του Σαξ-Βαϊμάρης καθώς και πλήθος κόσμου, ενώ προσεκλήθη επισήμως και στα ανάκτορα. Κατά την επιστροφή του στη γενέτειρα του και κατά τη διάρκεια της άδειας του, έγινε αντικείμενο θερμών εκδηλώσεων και στις 12-14 Οκτωβρίου 1879,επεσκέφθη τη Βασίλισσα Βικτωρία στο Μπάλμοραλ .