Βουκ Στεφάνοβιτς Κάρατζιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το 1813 μαζί με την οικογένειά του μετακόμισε στο [[Ζεμούν]] και από εκεί πήγε στη Βιέννη. Εκεί γνωρίστηκε με την βιεννέζα Άννα Μαρία Κράους την οποία παντρεύτηκε. Έκαναν πολλά παιδιά από τα οποία όλα, εκτός την κόρη Μίνα και το γιο Δημήτριε, πέθαναν στην παιδική και στην εφηβική ηλικία (Μιλούτιν, Μίλιτσα, Μπόζινταρ, Βασίλιε, οι δύο που δεν είχαν βαπτιστεί, Σάβα, Ρούκα, Αμάλια, και η Αλεξανδρίνα). Στη Βιέννη συναντήθηκε με τον Σλοβένο λογοκριτή [[Γέρνεϊ Κόπιταρ]] με τη βοήθεια και τις συμβουλές του ξεκίνησε τη συλλογή δημοτικών τραγουδιών . Το 1814 στη Βιέννη δημοσίευσε μια συλλογή των δημοτικών τραγουδιών, την οποία αποκάλεσε "Мала простонародна славено-сербска пјеснарица". Την ίδια χρονιά δημοσίευσε το "Писменицу сербскога језика по говору простога народа написану" , η πρώτη γραμματική της Σερβικής γλώσσας στην καθομιλουμένη. Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε μια άλλη συλλογή δημοτικών τραγουδιών γνωστή ως το "Народна сербска песнарица".

[[Αρχείο:Vuk-1818.jpg|thumb|right|150px|"Σερβικό λεξικό" του 1818]]

 

Το 1847 δημοσίευσε στην καθομιλουμένη τα έργα "Рат за српски језик", "Песме", "Горски вијенац" (γραμμένο στα παλιά ορθογραφία) και μετάφραση της Καινής Διαθήκης, αλλά η γλώσσα που γράφει ο Κάρατζιτς αναγνωρίζεται ως επίσημη γλώσσα μόνο το 1868, τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του<ref name="antikvarne-knjige">{{cite web|url=http://www.antikvarne-knjige.com/elektronskeknjige/detail-item_id-9#book |title=Biografija na sajtu -{antikvarne-knjige.com} |publisher=Antikvarne-knjige.com |date= |accessdate = 21/3/2013}}</ref>.

 

 

=== Το έργο του ===