Αρ Νουβό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με τον όρο '''Αρ Νουβό''', '''Αρ Νουβώ''', '''Αρτ Νουβό''' ή '''ΑρΑρτ Νουβώ''' ([[γαλλικά]] Art Nouveau, σημαίνει ''Νέα Τέχνη'') αναφερόμαστε στο διεθνές καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε στα τέλη του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]] μέχρι τις αρχές του [[20ος αιώνας|20ου αιώνα]]. Ο όρος είναι γνωστός και με τη [[γερμανική γλώσσα|γερμανική]] του ονομασία, ''Jugendstil'', ενώ στην Αυστρία ονομάζεται ''Secession''.

Το ύφος της ''ΑρτΑρ Νουβό'' θεωρείται πως άρχισε να διαμορφώνεται στη δεκαετία του [[1880]] αλλά η περίοδος σημαντικής ακμής του τοποθετείται χρονικά στο διάστημα [[1892]]-[[1902]]. Μετά το [[1905]] συναντούμε περιορισμένες και μεμονωμένες εκφράσεις του. Αποτέλεσε κίνημα με διεθνή χαρακτηριστικά, καθώς αναπτύχθηκε σε πολλές διαφορετικές χώρες μεταξύ των οποίων η [[Αμερική]], η [[Αγγλία]], η [[Ολλανδία]] και η [[Σκανδιναβία]].

Η ονομασία ''Art Nouveau'' χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από σύγχρονους κριτικούς τέχνης στο [[Βέλγιο]] και αργότερα αποτέλεσε την ονομασία της γκαλερί του [[Παρίσι|Παρισιού]] ''Maison de l'Art Nouveau'', υπό την διεύθυνση του [[Ζίγκφρηντ "Σάμουελ" Μπινγκ|Σάμουελ Μπινγκ]] (''Samuel Bing'') και η οποία ειδικευόταν σε σύγχρονα έργα ''ΑρτΑρ Νουβό'' καλλιτεχνών. Εκεί εκτίθενται έργα καλλιτεχνών που θεωρούνται σήμερα ως οι πατέρες του κινήματος, όπως ο [[Έντβαρτ Μουνκ]] (Edvard Munch) ή ο [[γλυπτική|γλύπτης]] [[Ογκύστ Ροντέν|Ροντέν]].

Παρά την καλλιτεχνική δραστηριότητα της πόλης του Παρισιού, η ''ΑρτΑρ Νουβό'' φαίνεται πως εξελίχθηκε ακόμα περισσότερο στο [[Νανσύ]], τόσο ώστε να δημιουργηθεί και η αντίστοιχη ''Σχολή'' της. Καταλυτικό όμως ρόλο στην εξέλιξη της ''ΑρτΑρ Νουβό'' θεωρείται πως διαδραμάτισε η Διεθνής Έκθεση του [[1900]] στο [[Παρίσι]], όπου το πρωτοποριακό νέο ύφος κυριάρχησε.

Βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του κινήματος είναι η επιτήδευση της μορφής, κυρίως για στοιχεία που αντλούνται από τη φύση καθώς και η στενή συσχέτιση του με το κίνημα του [[συμβολισμός|συμβολισμού]]. Η Αρτ ''Αρ Νουβό'' συνδέθηκε ακόμα με την ιαπωνική και τη γοτθική τέχνη. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα οι ιαπωνικές επιρροές εντείνονταν διαρκώς, όπως το μαρτυρά η δημοσίευση του περιοδικού ''Καλλιτεχνική Ιαπωνία'' (1881-1991) από τον Σάμουελ Μπινγκ, καθώς και οι εκθέσεις ιαπωνικής τέχνης που οργανώνονταν από τη ''Κεντρική Ένωση Διακοσμητικών Τεχνών'' ([[1893]]) και τη ''Σχολή Καλών Τεχνών'' ([[1890]]). Η ιαπωνική τέχνη προσέφερε στην ''Αρ Νουβό'' τη μίμηση των φυσικών μορφών αλλά και την αναζήτηση περίπλοκων διακοσμητικών θεμάτων.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό της ''ΑρτΑρ Νουβό'', είναι η διάθεση των καλλιτεχνών να καταργήσουν τις αποστάσεις μεταξύ των διαφορετικών μορφών της τέχνης, τις οποίες και προσπαθούν να ενοποιήσουν. Για το λόγο αυτό θεωρείται και ένα ''συνολικό'' ύφος που συνδέθηκε με κάθε είδους σχέδιο, στην [[αρχιτεκτονική]], στην εσωτερική διακόσμηση, στη [[γλυπτική]], στην επιπλοποιία, στα κοσμήματα, στη βιοτεχνία και αλλού.

Στην [[αρχιτεκτονική]] και τη διακόσμηση, το ύφος της ''ΑρτΑρ Νουβό'' δανείστηκε αρκετά στοιχεία από την τέχνη της Βικτωριανής εποχής, προσθέτοντας παράλληλα σύγχρονες ιδέες στα περισσότερο αφηρημένα στοιχεία του [[μπαρόκ]] ύφους.

Τα νέα καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά της ''ΑρτΑρ Νουβό'' θεωρείται πως προετοίμασαν τα μεταγενέστερα πρωτοποριακά κινήματα του [[20ος αιώνας|20ου αιώνα]], όπως ήταν η ττ[[Αρ Ντεκό]] (Art Deco), ο [[εξπρεσιονισμός]], ο [[κυβισμός]] και ο [[υπερρεαλισμός]].