Διάχυση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Όταν έρχονται σ΄ επαφή δύο [[αέριο|αέρια]] διασπείρονται μεταξύ τους, γιατί τα κινούμενα [[μόριο|μόρια]] κάθε αερίου αναμιγνύονται με τα μόρια του άλλου. Αυτό συμβαίνει και με [[υγρό|υγρά]] ή [[στερεό|στερεά]] που διαλύονται με διάχυση. Τά [[ιόντα]] ή τα μόρια της διαλυμένης ουσίας διαχέονται σιγά σιγά στα αντίστοιχα του διαλύτη, δημιουργώντας τελικά ένα διάλυμα με μια ομοιόμορφη [[συγκέντρωση διαλύματος|συγκέντρωση]].

 

Το φαινόμενο της διάχυσης είναι πολύ εμφανές στα αέρια. Ο [[Τζον Ντάλτον]] (Άγγλος χημικός 1766-1844), ήταν από τους πρώτους που μελέτησε αυτό το φαινόμενο. Για το σκοπό αυτό γέμισε δύο φιάλες, τη μια με [[Υδρογόνο]] και την άλλη με [[διοξείδιο του άνθρακα]] και τις ένωσε με ένα μακρύ κάθετο σωλήνα έτσι ώστε το '''Η''' (ελαφρύτερο) να είναι προς τα πάνω και το '''CO₂''' να είναι προς τα κάτω. Μετά τη πάροδο αρκετών ωρών τα δύο αέρια αναμίχθηκαν πλήρως, γεγονός που αντίκειται στους νόμους της βαρύτητας.

 

Την διάχυση στα αέρια μελέτησε πληρέστερα ο [[Γκράχαμ]] στον οποίο και οφείλεται ο νόμος αυτής ([[1823]])

* '''''Η ταχύτητα διάχυσης ενός αερίου είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη τετραγωνική ρίζα της πυκνότητας του αερίου'''''.

 

* Η διάχυση θεωρείται ένα από τα γενικότερα [[φυσικό φαινόμενο|φυσικά φαινόμενα]].

* Η διάχυση των [[υγρό|υγρών]] απαιτεί περισσότερο χρόνο από τη συντελούμενη στα [[αέριο|αέρια]].

 

 

* [[Ώσμωση]]

* [[Διάχυση φωτός]], που αφορά διασπορά φωτός.