Θεωρία υπολογισιμότητας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα βασικά ερωτήματα που απευθύνονται από την Θεωρία Αναδρομής είναι "Τι σημαίνει για μια συνάρτηση, ορισμένη στους [[φυσικός αριθμός|φυσικούς αριθμού]]<nowiki/>ς,ότι είναι υπολογίσιμη;" και "Πώς μπορούν μη-υπολογίσιμες συναρτήσεις να κατηγοριοποιηθούν ιεραρχικά ανάλογα με το βαθμό μη-υπολογισιμότητας τους;". Η απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις οδήγησε σε μία πλούσια θεωρία η οποία ακόμη απασχολεί τους επιστήμονες.Το πεδίο των ερευνών αυτών έχει διευρυνθεί από τότε και πλέον περιέχει την έρευνα της γενικευμένης υπολογισιμότητας και προσδιορισιμότητας. Αξιοσημείωτη είναι η εφεύρεση του κεντρικού συνδυαστικού αντικειμένου της Αναδρομικής Θεωρίας,δηλαδή το Universal Turing Machine,το οποίο προηγείται και προκαθορίζει την εφεύρεση των σύγχρονων υπολογιστών. Ιστορικά ,η έρευνα των αλγοριθμικά undecidable συνόλων και συναρτήσεων προέκυψε από διάφορα μαθηματικά προβλήματα που κατέληγαν undecidable. Υπάρχουν πολλές εφαρμογές αυτής της θεωρίας σε άλλους κλάδους των μαθηματικών που δεν επικεντρώνονται απαραίτητα στην undecidability.Στις πρώτες εφαρμογές της περιλαμβάνονταν Higman's embedding theorem ,το οποίο συνδέει την Αναδρομική Θεωρία με την Θεωρία των Ομάδων που ήταν αποτέλεσνμααποτέλεσμα των Michael O. Rabin και Anatoly Maltsev στην αλγοριθμική παρουσίαση της άλγεβρας αλλά και την αρνητική λύση του Hilbert's Tenth Problem. Οι πιο νέες εφαρμογές περιλαμβάνουν την αλγοριθμική τυχαιότητα που αποτελεί έρευνα του Theodore Allen Slaman ,ο οποίος εφάρμοσε αναδρομικές-θεωρητικές μεθόδους για να επιλύσει προβλήματα [[Αλγεβρική γεωμετρία|Αλγεβρικής Γεωμετρίας]] και η νεότερη του δουλειά εστιάζεται στους κανονικούς αριθμούς για να λύσει προβλήματα της Αναλυτικής Θεωρίας Αριθμών.