Αλεξίς ντε Τοκβίλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Επιμέλεια με τη χρήση AWB (10193) |
συλλογική μετάφραση του αγγλικού λήμματος από το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών |
||
Γραμμή 26:
Ο '''Αλεξίς ντε Τοκβίλ''' (αναφέρεται στην ελληνική βιβλιογραφία και ως Τοκβίλλε) ήταν [[Γάλλος]] πολιτικός, ιστορικός και πολιτικός στοχαστής, ο πιο βαθυστόχαστος εκπρόσωπος του πολιτικού [[Φιλελευθερισμός|φιλελευθερισμού]] στην ηπειρωτική Ευρώπη το πρώτο μισό του 19<sup>oυ</sup> αιώνα.
==Η ζωή του==
Άρχισε τις σπουδές του στο [[Μετς (Γαλλία)|Μετς]], όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως νομάρχης (1817-23) και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο [[Παρίσι]] (1823-27) και έκανε τα πρώτα του ταξίδια στην [[Ιταλία]] και τη [[Σικελία]]. Το 1827 προσλήφθηκε στον δικαστικό κλάδο και τοποθετήθηκε στο πρωτοδικείο των [[Βερσαλλίες|Βερσαλλιών]] ως εισηγητής, ενώ το 1830 ονομάστηκε πάρεδρος πρωτοδικών. Στο δικαστικό σώμα των Βερσαλλιών γνωρίστηκε και συνδέθηκε με στενή ισόβια φιλία με τον εισαγγελέα [[Γκυστάβ ντε Μπωμόν]], που αργότερα συνεργάστηκε συγγραφικά μαζί του και επιμελήθηκε την έκδοση των έργων του. Το 1831 οι δυο φίλοι αναχώρησαν για τις [[ΗΠΑ]] με αποστολή να μελετήσουν το αμερικανικό σωφρονιστικό σύστημα. Το 1832 παραιτήθηκε από τον δικαστικό κλάδο και για μικρό χρονικό διάστημα άσκησε δικηγορία. Ως μέλος της γαλλικής νομοθετικής συνέλευσης, της οποίας υπήρξε και αντιπρόεδρος, εναντιώθηκε στο πραξικόπημα της 2ης Δεκεμβρίου 1851 με το οποίο ο [[Λουδοβίκος Ναπολέων Βονοπάρτης]] επέβαλε δικτατορία. Για τη στάση του αυτή φυλακίστηκε στο πύργο της [[Βενσέν]], γεγονός που σήμανε και το τέλος της πολιτικής του σταδιοδρομίας.
===Ταξίδια===
Το [[1831]], ο Τοκβίλ έλαβε από την [[Ιουλιανή Μοναρχία]] την αποστολή να εξετάσει τις φυλακές και σωφρονιστικά ιδρύματα στην Αμερική, και μετέβη εκεί με τον ισόβιο φίλο του Gustave de Beaumont. Ενώ επισκέφτηκε κάποιες φυλακές, ταξίδεψε ευρέως στην Αμερική και κράτησε εκτενείς σημειώσεις σχετικά με τις παρατηρήσεις και τους προβληματισμούς του<ref name=twsC11r44/>. Επέστρεψε σε λιγότερο από δύο χρόνια, και δημοσίευσε μια έκθεση, αλλά το πραγματικό αποτέλεσμα της περιοδείας του ήταν το De la Démocratie en Amerique , το οποίο κυκλοφόρησε το 1835<ref>{{Cite EB1911|wstitle=Tocqueville, Alexis Henri Charles Maurice Clerel, Comte de}}</ref>.
Εκτός από την Αμερική, ο Τοκβίλ έκανε επίσης μια περιοδεία παρατήρησης της [[Αγγλία|Αγγλίας]], στην οποία συνέγραψε τα «Απομνημονεύματα εξαθλίωσης» (''Memoir on Pauperism''). Το [[1841]] και το [[1846]], ταξίδεψε στην [[Αλγερία]]. Το πρώτο ταξίδι του τον ενέπνευσε για τη συγγραφή του έργου «Ταξίδι στην Αλγερία» (''Travail sur l'Algérie''), όπου επέκρινε το γαλλικό μοντέλο [[Αποικιοκρατία|αποικιοκρατίας]], το οποίο βασίστηκε στην πολιτισμική αφομοίωση, προτιμώντας αντ' αυτού το βρετανικό μοντέλο της έμμεσης διακυβέρνησης, το οποίο απέφευγε ανάμιξη διαφορετικών πληθυσμών. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να υποστηρίζει ανοιχτά το φυλετικό διαχωρισμό μεταξύ των ευρωπαϊκών αποίκων και των [[Άραβες|Αράβων]] με την εφαρμογή δύο διαφορετικών νομοθετικών συστημάτων (μισό αιώνα πριν από την εφαρμογή του Indigénat (κώδικα Αυτοχθόνων) που βασιζόταν στη θρησκεία το [[1881]]).
Το [[1835]], ο Τοκβίλ έκανε μια περιοδεία της [[Ιρλανδία|Ιρλανδίας]]. Οι παρατηρήσεις του παρέχουν μία από τις καλύτερες απεικονίσεις για το πώς ήταν η κατάσταση στην Ιρλανδία πριν από τη «Μεγάλη Πείνα» ([[1845]]-[[1849]]). Σε αυτές καταγράφηκαν τόσο η όλο αυξανόμενη [[Καθολική Εκκλησία|Καθολική]] μεσαία τάξη όσο και οι άθλιες συνθήκες υπό τις οποίες ζούσαν οι περισσότεροι Καθολικοί αγρότες-ενοικιαστές γης. Ο Τοκβίλ κατέστησε σαφείς τόσο τις ελευθεριακές συμπάθειες του όσο και την έλξη του προς τους Ιρλανδούς ομόθρησκούς του<ref>de Tocqueville, "Journey in Ireland, July–August, 1835" Catholic University of America Press, Washington, D.C, 1990</ref>.
Μετά την πτώση της Ιουλιανής Μοναρχίας με την επανάσταση του Φεβρουαρίου του 1848, ο Τοκβίλ εξελέγη μέλος της Συντακτικής Συνέλευσης του 1848 και έγινε μέλος της Επιτροπής που ήταν επιφορτισμένη με την κατάρτιση του νέου Συντάγματος της Δεύτερης Δημοκρατίας ([[1848]]-[[1851]]). Υπερασπίστηκε τον Δισωματισμό (νομοθετικό σύστημα δύο κοινοβουλευτικών σωμάτων) και την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας με καθολική ψηφοφορία. Δεδομένου ότι η ύπαιθρος πιστεύεται ότι ήταν πιο συντηρητική από τον εργαζόμενο πληθυσμό του [[Παρίσι|Παρισιού]], η καθολική ψηφοφορία σχεδιάστηκε ως ένα μέσο για την αντιμετώπιση του επαναστατικού πνεύματος του Παρισιού.
Κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Δημοκρατίας, ο Τοκβίλ τάχθηκε με το «κόμμα της Τάξης» (''parti de l'Ordre'') κατά των Σοσιαλιστών. Πίστευε ότι λίγες μέρες μετά την εξέγερση του Φεβρουαρίου, μια βίαιη σύγκρουση μεταξύ του πληθυσμού των Παριζιάνων εργαζομένων με επικεφαλής τους σοσιαλιστές που προπαγάνδιζαν υπέρ μιας «Δημοκρατικής και Κοινωνικής Δημοκρατία» και τους συντηρητικούς, στους οποίους περιλαμβανόταν η αριστοκρατία και ο αγροτικός πληθυσμός, ήταν αναπόφευκτη. Όπως είχε προβλέψει ο Τοκβίλ, αυτές οι κοινωνικές εντάσεις τελικά εξερράγησαν κατά τη διάρκεια των Ημερών της Εξέγερσης του Ιουνίου του 1848<ref name="Paris, 1999">"Regularization" είναι ο όρος που χρησιμοποιεί ο ίδιος ο Τοκβίλ, δες {{lang|fr|''Souvenirs''}}, Τρίτο μέρος, σελ. 289–290 γαλλική έκδοση (Παρίσι, Éditions Gallimard, 1999).</ref>.
Η καταστολή της εξέγερσης με επικεφαλής τον στρατηγό Cavaignac, υποστηρίχθηκε από τον Τοκβίλ, ο οποίος μάλιστα τάχθηκε τόσο υπέρ της «νομιμοποίησης» της κήρυξης της χώρας σε κατάσταση πολιορκίας από τον Cavaignac, όσο και άλλων μέτρων που προωθούσαν την αναστολή της συνταγματικής τάξης<ref name="Paris, 1999"/>. Μεταξύ των μηνών Μαΐου και Σεπτεμβρίου, ο Τοκβίλ συμμετείχε στη Συνταγματική Επιτροπή, η οποία έγραψε το νέο Σύνταγμα. Οι προτάσεις του υπογράμμισαν τη σημασία της αμερικανικής εμπειρίας του, όπως η τροπολογία του για τον Πρόεδρο και την επανεκλογή του<ref>Coutant Arnaud, Tocqueville et la constitution democratique, Paris, Mare et Martin, 2008, 680 σελ. Δες επίσης http://www.arnaud-coutant.fr/ ή http://www.arnaud.coutant.over-blog.com</ref>.
==Θεσμοί και δικαιώματα==
Γραμμή 52 ⟶ 65 :
*''Η Δημοκρατία στην Αμερική'', εκδ., Στόχος ISBN 960-303-054-6
*''Το παλαιό καθεστώς και η Επανάσταση'', εκδ. Πόλις ISBN 960-435-122-3
*[http://www.amazon.com/Alexis-de-Tocqueville/e/B000APBFM2 εκδόσεις βιβλίων του]
{{ενσωμάτωση κειμένου|fr|Alexis de Tocqueville}}
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Alexis de Tocqueville|oldid=612434926}}
[[Κατηγορία:Γάλλοι συγγραφείς]]
| |||