Αλεξίς ντε Τοκβίλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Άρχισε τις σπουδές του στο [[Μετς (Γαλλία)|Μετς]], όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως νομάρχης (1817-23) και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο [[Παρίσι]] (1823-27) και έκανε τα πρώτα του ταξίδια στην [[Ιταλία]] και τη [[Σικελία]]. Το 1827 προσλήφθηκε στον δικαστικό κλάδο και τοποθετήθηκε στο πρωτοδικείο των [[Βερσαλλίες|Βερσαλλιών]] ως εισηγητής, ενώ το 1830 ονομάστηκε πάρεδρος πρωτοδικών. Στο δικαστικό σώμα των Βερσαλλιών γνωρίστηκε και συνδέθηκε με στενή ισόβια φιλία με τον εισαγγελέα [[Γκυστάβ ντε Μπωμόν]], που αργότερα συνεργάστηκε συγγραφικά μαζί του και επιμελήθηκε την έκδοση των έργων του. Το 1831 οι δυο φίλοι αναχώρησαν για τις [[ΗΠΑ]] με αποστολή να μελετήσουν το αμερικανικό σωφρονιστικό σύστημα. Το 1832 παραιτήθηκε από τον δικαστικό κλάδο και για μικρό χρονικό διάστημα άσκησε δικηγορία. Κατά μία άποψη, η πολιτική του θέση εκείνη την περίοδο ήταν πολύ δύσκολη, καθώς δεν τον εμπιστευόταν ούτε η Αριστερά ούτε η Δεξιά, και έψαχνε κάποια δικαιολογία για να εγκαταλείψει τη Γαλλία<ref name=twsC11r44>{{cite news |author= Joshua Kaplan |title= Political Theory: The Classic Texts and their Continuing Relevance |publisher= The Modern Scholar |quote= 14 lectures; (lectures #11 & #12) – see disc 6 |year= 2005}}</ref>.

Ως μέλος της γαλλικής νομοθετικής συνέλευσης, της οποίας υπήρξε και αντιπρόεδρος, εναντιώθηκε στο πραξικόπημα της 2ης Δεκεμβρίου 1851 με το οποίο ο [[Λουδοβίκος Ναπολέων Βονοπάρτης]] επέβαλε δικτατορία. Για τη στάση του αυτή φυλακίστηκε στο πύργο της [[Βενσέν]], γεγονός που σήμανε και το τέλος της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Νέα επιδείνωση της υγείας του το 1858 τον ανάγκασε να αποσυρθεί στις [[Κάννες]], όπου και απεβίωσε το επόμενο έτος.