|
== Ονομασία==
Οι εκδοχές για την ονομασία Βίλια, είναι πολλές. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, στην αρχή τα Βίλια ονομάζονταν '''Ειδυλλία''', πιθανώς λόγω του ειδυλλιακού τοπίου. Πρώτος που αναφέρει την περιοχή αυτή ως Ειδυλλία είναι ο γεωγράφος Μελέτιος ο Νεώτερος κατά το πρώτο μισό του 17ου αιώνα, ο οποίος λέει ότι στη θέση αυτή «Έστι δε πολίχνη Ειδυλλία ποτέ καλουμένη». Με την πάροδο του χρόνου, επειδή οι [[Αρβανίτες|Αρβανίτες]] δεν πρόφεραν σωστά την πολυσύλλαβη λέξη Ειδυλλία, έγινε κατά συγκοπή «'''Δύλλια'''» και στη συνέχεια «'''Βύλλια'''» με '''υ''' και δύο '''λ''', ενώ μετά «'''Βίλλια'''» με '''ι''' και δύο '''λ'''. Σήμερα, μετά τις αλλαγές και τις απλοποιήσεις που έχει "υποστεί" η ελληνική γλώσσα, τα Βίλλια γράφονται με ένα '''λ''' (Βίλια). Μία δεύτερη εκδοχή είναι ότι η ονομασία προέρχεται από την λέξη '''Βίγλα''', που σημαίνει παρατηρητήριο, ή από την αρχαία περιοχή της [[Βόρεια Ήπειρος|Ηπείρου]], [[Βυλλίς|'''Βυλλίδα''']]. Επικρατέστερη πάντως εκδοχή είναι η πρώτη. Μετά την απελευθέρωση του [[1821]] εξάλλου, και με την σύσταση των Δήμων και Κοινοτήτων του ελληνικού κράτους, φέρεται ως Δήμος Ειδυλλίας. Με βασιλικό διάταγμα της 27 Ιουνίου του 1836 συστήθηκε ως Δήμος Ειδυλλίας,με επίσης βασιλικό διάταγμα της 31 Αυγούστου του 1912 συστήθηκε ως Κοινότης Βιλλίων ή Βυλλίων,ενώ με νομοθετικό διάταγμα της 26 Σεπτεμβρίου του 1946 συστήθηκε και πάλι Δήμος. Σήμερα μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης ο Δήμος Βιλίων καταργήθηκε και συνενώθηκε στον δήμο Μάνδρας - Ειδυλλίας.
== Ιστορία ==
Σε μικρή απόσταση από τα Βίλια, υπάρχουν τα χαλάσματα ενός άλλου χωριού με το όνομα «'''Παλαιοχώρι'''» ή «'''Παλιοχώρι'''». Για το Παλαιοχώρι υπάρχουν ασαφή στοιχεία στην τοπική παράδοση. Μία πρώτη εκδοχή της παράδοσης είναι ότι το Παλαιοχώρι καταστράφηκε από πειρατές που μπήκαν στο χωριό, το πυρπόλησαν, αιχμαλώτισαν τους κατοίκους και τους μετέφεραν στη [[Καλαβρία|Καλαβρία]] της [[Ιταλία|Ιταλίας]] για να τους πουλήσουν ως δούλους. Οι λίγοι Παλαιοχωρίτες που σώθηκαν έχτισαν τα σημερινά Βίλια περίπου το 1230 μ.Χ. Η δεύτερη εκδοχή, είναι ότι οι κουρσάροι μπήκαν στο χωριό περίπου το 1783 μ.Χ., την εποχή δηλαδή της [[Τουρκοκρατία|Τουρκοκρατίας]] (οπότε βρίσκονταν σε έξαρση πειρατικές επιδρομές από Τυνήσιους, Σικελούς, Βενετσιάνους, Κορσικανούς, Αλγερινούς, Γενοβέζους, Τούρκους, ακόμη και από Έλληνες νησιώτες), άρπαξαν και πούλησαν τους κατοίκους στην Καλαβρία. Οι Βιλιώτες έμαθαν το περιστατικό από τους λίγους Παλαιοχωρίτες που σώθηκαν επειδή έλειπαν μακριά με τα κοπάδια τους. Οι λίγοι αυτοί κάτοικοι που διασώθηκαν από την αρπαγή, κατέφυγαν στα Βίλια. Από το Παλαιοχώρι διασώζονται σήμερα ερείπια, καθώς και το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου.
|
