Πελίας Ιωαννίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ WPCleaner v1.33b - Fixed using Βικιπαίδεια:WikiProject Check Wikipedia (Σύνδεσμος με ίδιο κείμενο συνδέσμου)
Γραμμή 3:
== Βιογραφικά στοιχεία ==
 
Γεννήθηκε στο [[Ναύπλιο]] και ήταν γιος του Δημοσθένη Ιωαννίδη, εφέτη, και της Φωτεινής Ροδίου. Από την πλευρά της μητέρας του καταγόταν από την [[Οικογένεια Κολοκοτρώνη|οικογένεια Κολοκοτρώνη]] και ήταν απευθείας απόγονος του [[Θεόδωρος Κολοκοτρώνης|Θεόδωρου Κολοκοτρώνη]]. Επίσης ήταν δισέγγονος του [[Ιωάννης (Γενναίος) Κολοκοτρώνης|Γενναίου Κολοκοτρώνη]] και του [[Παναγιώτης Ρόδιος|Παναγιώτη Ρόδιου]]. Ακουλούθησε σταδιοδρομία αξιωματικού στο [[Πολεμικό Ναυτικό|Βασιλικό Ναυτικό]] αποφοιτώντας από τη [[Σχολή Ναυτικών Δοκίμων]] το [[1908]] με τον βαθμό του Σημαιοφόρου. Συμπλήρωσε τις σπουδές του φοιτώντας στην Ναυτική Σχολή Πολέμου την διετία [[1928]] - [[1929]]. Ως σημαιοφόρος έλαβε μέρος στο [[Κίνημα στο Γουδί|κίνημα στο Γουδί]] ως μέλος του [[Στρατιωτικός Σύνδεσμος|Στρατιωτικού Συνδέσμου]] καθώς και στο κίνημα του [[Κωνσταντίνος Αλφονσάτος Τυπάλδος|Αλφονσάτου - Τυπάλδου]].<ref name="Δημητρακόπουλος2"/> Το [[1913]] προήχθη σε ανθυποπλοίαρχο, το [[1914]] σε υποπλοίαρχο και το ίδιο έτος σε υποπλοίαρχο α΄ τάξης.
 
Υπηρέτησε κατά τους [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|βαλκανικούς πολέμους]] ενώ κατά την τριετία [[1917]] - [[1920]] βρέθηκε εκτός στρατεύματος λόγω πολιτικών φρονημάτων.<ref name="εγκυκλοπαίδεια"/> Συγκεκριμένα το [[1917]] τέθηκε σε τετράμηνη διαθεσιμότητα και προφυλακίστηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Καταδικάστηκε<ref name="Δημητρακόπουλος2"/> από στρατοδικείο σε επτάμηνη φυλάκιση ως ''ένοχος δυσμενείας κατά του καθεστώτος'' και τον Νοέμβριο του [[1918]] αποτάχθηκε. Επαναφέρθηκε το [[1920]], προήχθη σε πλωτάρχη και το επόμενο έτος ανέλαβε την διεύθυνση της Ραδιοτηλεγραφικής Υπηρεσίας του Ναυτικού ([[1921]]). Την περίοδο [[1922]] - [[1924]], με ένα μικρό διάλειμμα, τέθηκε σε διαθεσιμότητα πάλι για πολιτικούς λόγους. Το [[1925]] προήχθη σε αντιπλοίαρχο, το [[1934]] σε πλοίαρχο και το [[1935]] τοποθετήθηκε αρχηγός του ναυστάθμου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον Αύγουστο του [[1938]]. Στη συνέχεια μετατέθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] ως ναυτικός ακόλουθος Τουρκίας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας για να αποστρατευθεί τελικώς, κατόπιν αιτήσεώς του, το [[1939]] με τον βαθμό του υποναυάρχου.<ref name="εγκυκλοπαίδεια"/> Με το ξέσπασμα του [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940|ελληνοϊταλικού πολέμου]] ανακλήθηκε στην ενεργό δράση και τοποθετήθηκε<ref name="εγκυκλοπαίδεια"/> ναυτικός διοικητής [[Κρήτη|Κρήτης]], θέση στην οποία υπηρέτησε και κατά τη διάρκεια της [[Μάχη της Κρήτης|μάχης της Κρήτης]]. Μετά την κατάληψη του νησιού από τις δυνάμεις του Άξονα συνελλήφθη και κρατήθηκε αιχμάλωτος για κάποιο χρονικό διάστημα. Να σημειωθεί ότι διετέλεσε ναυτικός σύμβουλος<ref name="εγκυκλοπαίδεια"/> της κυβέρνησης Τσουδερού κατά τη διάρκεια παραμονής της τελευταίας στο νησί. Μετά την απελευθέρωσή του υπηρέτησε στην Γενική Διεύθυνση Ναυτικού του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, διεύθυνση η οποία προσέφερε αξιόλογες υπηρεσίες<ref name="Δημητρακόπουλος">Δημητρακόπουλος Αναστάσιος, ''Βιογραφικό Λεξικό των Αποφοίτων της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων 1884-1950'', Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, σελ.20</ref> προς τους αξιωματικούς του Ναυτικού είτε προστατεύοντάς τους από το καθεστώς είτε οργανώνοντας την διαφυγή τους για την [[Μέση Ανατολή]]. Τον Δεκέμβριο του [[1944]] απήχθη από κομμουνιστές την ώρα που βρισκόταν στο σπίτι του, στην πλατεία Αμερικής στην [[Αθήνα]].<ref name="εγκυκλοπαίδεια">Εγκυκλοπαίδεια Παπυρος Λαρους Μπριταννικα, Αθήνα, τόμος 31, σελ. 62</ref> Ο τρόπος και το μέρος θανάτωσής του παραμένουν άγνωστα.