Σιδηρά Φρουρά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ WPCleaner v1.33b - Fixed using Βικιπαίδεια:WikiProject Check Wikipedia (Σύνδεσμος με ίδιο κείμενο συνδέσμου) |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Guardiadehierro.svg|μικρογραφία|To σύμβολο της Σιδηράς Φρουράς]]
{{πηγές|20|07|2013}}
Η '''Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ ''' ιδρύθηκε στις [[
Τον Νοέμβριο του [[1936]], ύστερα από παραίνεση του ίδιου του Κοντρεάνου, αρκετοί από τους λεγεωνάριους πήραν μέρος στον [[Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος|Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο]] στο πλευρό του [[Φρανθίσκο Φράνκο|Δικτάκτορα Φράνκο]] όπου πολλοί από αυτούς διακρίθηκαν στις μάχες. Μετέπειτα ο Φράνκο ως δικτάτορας τους τίμησε απονέμοντας το Παράσημο του Πολεμικού Σταυρού και στήνοντας μνημείο στο πεδίο μάχης όπου έπεσαν στην Μαζανταχόντα. Στις [[
Στις 2 Σεπτεμβρίου [[1940]] ξέσπασε το κίνημα της Σιδηράς Φρουράς, τα επεισόδια επεκτάθηκαν και απειλήθηκε το Παλάτι, στις 4 Σεπτεμβρίου ο Βασιλεύς Κάρολος Β΄ κάλεσε τον Στρατάρχη Αντωνέσκου να αναλάβει να σώσει την χώρα. Ο Βασιλιάς έδωσε στον Αντωνέσκου απεριόριστη ισχύ και εξουσία ,όμως δύο ημέρες αργότερα ο Αντωνέσκου απαίτησε από τον Βασιλιά την παραίτηση του υπέρ του γιού του Μιχαήλ ο οποίος και στέφτηκε Βασιλιάς. Την ίδια ημέρα θέλοντας να ικανοποιήσει το πάγιο αίτημα της Λεγεώνας για συμμαχία με τον Αδόλφο Χίτλερ απέστειλε τελεσίγραφο φιλίας. Στις 14 Σεπτεμβρίου κήρυξε δικτατορία, ο Χόρια Σίμα έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ενώ το κράτος ανακηρύχτηκε σε Εθνικό Λεγεωναρικό και η επίσημη ενδυμασία της Σιδηράς φρουράς και των Λεγεωνάριων η οποία υιοθετήθηκε ήταν το πράσινο και μαύρο χρώμα. Στις 28 Οκτωβρίου 1940 η Ιταλία επιτέθηκε κατά της Ελλάδος, η Σιδηρά Φρουρά τάχθηκε με το πλευρό του Μπενίτο Μουσολίνι και ταυτόχρονα έθεσε ζήτημα μειονοτήτων στην κυβέρνηση της 4ης Αυγούστου του [[Ιωάννης Μεταξάς|Ιωάννη Μεταξά]].
Στις 22 Ιανουαρίου 1940 ο Αντωνέσκου έδιωξε τους Λεγεωνάριους από τα υπουργεία και τις άλλες θέσεις τις οποίες κατείχαν, ενώ εκείνοι με εντολή του Χόρια Σίμα επιχείρησαν αντί-πραξικόπημα καταλαμβάνοντας όλα τα αστυνομικά τμήματα της πόλης. Ο στρατός στο τέλος επιβλήθηκε της καταστάσεως και η ανταρσία έληξε τέσσερις μέρες αργότερα αφήνοντας πίσω της 800 νεκρούς. Εκατοντάδες Λεγεωνάριοι αυτοεξορίστηκαν βοηθούμενοι από την [[
== Σημειώσεις - Παραπομπές ==
|