Βασίλειο της Βεστφαλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Flag of the Kingdom of Westphalia.svg|thumb|Η σημαία του Βασιλείου της Βεστφαλίας]]

[[Αρχείο:Grandes Armes Jérôme Bonaparte (1784-1860) 2.svg|thumb|Το έμβλημα του Ζερόμ Βοναπάρτη αδερφού του Ναπολέοντα και βασιλιά της Βεστφαλίας.]]

 

Είχε ως πρωτεύουσα το [[Κάσσελ]], και ως σύνορα :

* στα ανατολικά το τελευταίο, συν το [[Μεγάλο Δουκάτο του Μπεργκ]] και τα βορειοανατολικά διαμερίσματα της [[Γαλλική Αυτοκρατορία|Γαλλικής Αυτοκρατορίας]].

 

 

Οι κυριότερες πόλεις του, εκτός από το [[Κάσσελ]], ήταν το [[Πάντερμπορν]], το [[Μάρμπουργκ]], το [[Χάιλινγκενσταντ]], το [[Γκέτινγκεν]], το [[Χάλμπερσταντ]], το [[Μπέρνμπουργκ]], το [[Ανόβερο]], το [[Μπράουνσβαϊκ]], το [[Μαγδεβούργο]], το [[Κίελο]], το [[Βέρντεν]], το [[Ζαλτσβέντελ]].

 

== Καταβολές ==

 

Μετά την αλλαγή στην πολιτική της Πρωσσίας και το ξέσπασμα του πολέμου, οι δυνάμεις του Ναπολέοντα κατέλαβαν ένα μεγάλο τμήμα της Πρωσσίας και τα συμμαχικά της Κράτη, που ήταν το Δουκάτο του Μπράουνσβαϊκ και το Ελεκτοράτο της Έσσης. Στη διάρκεια των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων μετά την μάχη της Ιένα, ο Ναπολέοντας υπολόγιζε να αφήσει στην Πρωσσία ορισμένες επαρχίες στην αριστερή όχθη του ποταμού Έλβα, όπως το Δουκάτο του Μαγδεμβούργου και το Παλαιό Μαρκ, αλλά ο βασιλιάς της Πρωσσίας, βασιζόμενος στην αποτελεσματική στήριξη που τού παρείχε η σύμμαχός του Ρωσία, ανακάλεσε την αρχική συμφωνία και ο πόλεμος συνεχίστηκε. Μετά τη μάχη του Άιλαου τον Φεβρουάριο του 1807, ο Ναπολέοντας φαίνεται να έχει αποφασίσει να αφαιρέσει από την Πρωσσία όλες τις επαρχίες που βρίσκονται στα δυτικά του Έλβα και διατήρησε αυτή την απόφασή του μετά τη νίκη του στη μάχη του Φρίντλαντ στις 14 Ιουνίου 1807 στη διάρκεια των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων του Φρίντλαντ. Όλες οι πρωσσικές παραχωρήσεις, το Δουκάτο του Μπράουνσβαϊκ, η Επαρχία της Έσσης και το νότιο τμήμα του Ανόβερου αποτέλεσαν τμήματα του νεοσύστατου Βασιλείου της Βεστφαλίας. Αυτό το κράτος σαφώς μεγαλύτερο από αυτό που είχε αρχικά προβλεφθεί και με έκταση που έφτανε πολύ ανατολικότερα απ' ότι αρχικά είχε προβλεφθεί, έπρεπε να χρησιμεύσει ως εμπόδιο απέναντι στην Πρωσσία, που είχε γίνει πλέον αδίστακτος εχθρός.

Ο Ναπολέων ανέπτυξε ένα σύνταγμα για τον καθορισμό των αρχών οργάνωσης του βασιλείου, βασιζόμενο στο γαλλικό μοντέλο. Έτσι, οι 29 παλιές επαρχίες και ιστορικές πόλεις που ανήκαν σε πρίγκιπες που είτε είχαν καθαιρεθεί του αξιώματός τους είτε τους είχε κατασχεθεί η περιουσία τους οργανώθηκαν σε διαμερίσματα, περιοχές, καντόνια και κοινότητες. Οι νέες εδαφικές μονάδες - διαμερίσματα, περιοχές και καντόνια - αποτελούσαν πεδίο ρήξης με τις παλιές επαρχίες, κύκλους και φέουδα.

 

 

Οι βεστφαλικές κοινότητες αποτελούνταν από ένα ή περισσότερα χωριά, αλλά τηρούσαν πιο συχνά το οικισμικό πλαίσιο από αυτές των χανσεατικών διαμερισμάτων ή του Μεγάλου Δουκάτου του Μπεργκ. Στο τέλος του έτους 1808, η κυβέρνηση ονόμασε δημάρχους για τα καντόνια, που ήταν υπεύθυνοι για την εποπτεία των δημάρχων των κοινοτήτων, κάτι που δεν προβλεπόταν από το σύνταγμα.

== Οι μεταρρυθμίσεις ==

[[Αρχείο:King Jerome Bonaparte.jpg|thumb|right|200px|Ο Ζερόμ Βοναπάρτης, βασιλιάς της Βεστφαλίας.]]

 

Τα φεουδαρχικά τέλη και οι αγγαρείες που οι χωρικοί αναγκάζονταν να κάνουν στα εδάφη των φεουδαρχών δεν καταργήθηκαν παρά μόνο όταν θεωρούνταν «προσωπικές», δηλαδή που προέκυπταν από τη δουλεία ή τις φεουδαρχικές αυθαιρεσίες. Οι υποχρεώσεις που ονομάζονταν πραγματικές, που θεωρούνταν συνέπεια της παραχώρησης της γης δεν καταργήθηκαν, αλλά ανακοινώθηκαν εξαγοράσιμες. Αυτή η εξαγορά έπρεπε να γίνει εντός τριάντα ετών. Για να εξαγοραστεί ένα τέλος που θα κρατούσε για πάντα, ο οφειλέτης όφειλε να πληρώσει ένα ποσό πολλαπλάσιο της οφειλής (20 ή 16 φορές ανάλογα με την περίπτωση). Οι οικονομικές του ανάγκες ώθησαν την βεστφαλική κυβέρνηση να μειώσει περαιτέρω το ποσό που έπρεπε να πληρωθεί για να επιταχύνονται οι εξαγορές.

 

{{DEFAULTSORT:Βεστφαλία}}

[[Κατηγορία:Κράτη της Συνομοσπονδίας του Ρήνου]]

[[Κατηγορία:Βασίλειο της Βεστφαλίας]]