Βίκτωρ Ουγκώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 35:
=== Πρώιμη ποιητική και πεζογραφία ===
[[Αρχείο:Victor Hugo-Young.jpg|thumb|left|100px|Ο Ουγκώ σε νεαρή ηλικία]]
Το [[1819]] ιδρύει μαζί με τους αδερφούς του το περιοδικό ''Conservateur Littéraire'' όπου υποστηρίζει τις θέσεις του [[Σατωβριάνδος|Σατωβριάνδου]] (''François René Chateaubriand''). Στις [[27 Ιουνίου]] [[1821]] πεθαίνει η μητέρα του και ένα μήνα, περίπου, αργότερα στις [[20 Ιουλίου]] ο πατέρας του ξαναπαντρεύεται. Το [[1822]], δημοσιεύει την πρώτη του ποιητική συλλογή ''Nouvelles Odes et Poésies Diverses'', η οποία προσήλκυσε την προσοχή και την εύνοια του βασιλές, κι έτσι έλαβε μία βασιλική επιχορήγηση από τον Λουδοβίκο. Την ίδια εποχή συνεργάζεται με το περιοδικό ''Muse Française'' και συχνάζει στο λογοτεχνικό σαλόνι του [[Κάρολος Νοντιέ|Καρόλου Νοντιέ]] (''Charles Nodier''), όπου συναναστρέφεται με τον [[
Στις [[20 Οκτωβρίου]] [[1822]] ο Ουγκώ παντρεύεται την Αντέλ Φουσέ (''Adèle Foucher''), που την ήθελε από καιρό. Ένας γάμος, που όπως και αυτός των γονιών του, χαρακτηρίζεται από δυσαρμονία μεταξύ των συζύγων και οδηγεί
Το [[1823]] κάνει το λογοτεχνικό του ντεμπούτο με το μυθιστόρημα ''Χαν της Ισλανδίας'' (Han d'Islande), το οποίο κυκλοφόρησε με ψευδώνυμο σε τέσσερις μικρούς τόμους. Η συγγραφική του σταδιοδρομία τώρα είχε αρχίσει επισήμως. Η ποίηση της εποχής εκείνης ήταν έντονα ρομαντική, αλλά ρηχή και επιτηδευμένη. Ο Ουγκώ εγκατέλειψε τον παλιό αυτό ποιητικό τύπο και με το δροσερό λυρισμό του, εγκαινίασε μία νέα ποιητική τέχνη. [[Αρχείο:Adele Hugo by Louis Boulanger.jpg|thumb|left|130px|Η σύζυγος του Ουγκώ, Αντέλ]] Η ποιητική συλλογή, που τον καθιερώνει εκδίδεται στα [[1826]] και είναι οι ''Ωδές και Μπαλάντες'' (Odes et Ballades), με την οποία αναγνωρίζεται σαν αξιόλογος λυρικός ποιητής και τεχνίτης του στίχου. Ακολουθεί τον ίδιο χρόνο το μυθιστόρημα ''Μπυγκ Ζαργκάλ'' (Bug-Jargal) και το [[1827]] το θεατρικό έργο ''Κρόμγουελ'' (Cromwell).
Γραμμή 43:
Ο ''Κρόμγουελ'' είναι το έργο που του εξασφάλισε τον τίτλο του επαναστάτη του [[Ρομαντισμός (Λογοτεχνία)|ρομαντισμού]] και του ηγέτη των νεωτεριστικών τάσεων της τέχνης, σ' όλες τις εκδηλώσεις. Στο μνημειώδη ''Πρόλογο του Κρόμγουελ'' (Préface de Cromwell) ο Ουγκώ προτείνει στους συγχρόνους του δραματουργούς να απαλλαγούν από τις φόρμες, που επέβαλλε ο γαλλικός θεατρικός κλασικισμός, εισάγοντας στη θεατρική τέχνη το ρομαντικό δράμα. Έχοντας ήδη γνωρίσει το [[Ουίλιαμ Σαίξπηρ|σαιξπηρικό]] έργο, τη [[Γερμανία|γερμανική]] θεατρογραφία και τη δραματουργία του [[Σλέγκελ]] (Schlegel) με τον πρόλογό του δίνει το έναυσμα μίας πολύχρονης διαμάχης μεταξύ γαλλικού κλασικισμού και Ρομαντισμού. Επιπλέον με τον Κρόμβελ εισηγείται ένα υπόδειγμα σύγχρονου ιστορικού δράματος, που υπακούει στη σαιξπηρική τεχνική. Εν τω μεταξύ στις [[29 Ιανουαρίου]] [[1828]] πεθαίνει ο πατέρας του και από εκείνη τη στιγμή ο Ουγκώ αρχίζει να αυτοαποκαλείται βαρώνος.
Το [[1829]] εξέδωσε τα ''Ανατολίτικα'', ένα από τα πιο αξιόλογα έργα του, εμπνευσμένο από την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]]. Ο [[Φιλέλληνας|φιλελληνισμός]] του Ουγκώ, που φανερώνεται με το έργο αυτό, παρέμεινε θερμός και αγνός και δεν άφησε ευκαιρία, από το [[1821]] μέχρι την [[Κρητική Επανάσταση (1866-1869)|Κρητική Επανάσταση του 1866]], να εκδηλώνεται σαν
=== Από την καταξίωση στην εξορία ===
| |||