Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|όνομα = Ερρίκος Δ΄

|χρώμα =

|μέγεθος_εικόνας = 220px

|λεζάντα =

|αντιβασιλιάς =

|είδος_βασιλείας =

|περίοδος_εξουσίας2 = [[9 Ιουνίου]] [[1572]] – [[14 Μαΐου]] [[1610]]

|τόπος_στέψης2 =

|προκάτοχος2 = Ιωάννα του Αλμπρέ

|τόπος_θανάτου = [[Παρίσι]], [[Γαλλία]]

|τόπος_ταφής = [[Βασιλική Σαιν-Ντενί]], [[Γαλλία]]

}}

 

 

Το [[1562]] ανέβηκε στον θρόνο της [[Ναβάρρα]]ς σε ηλικία εννέα ετών αντικαθιστώντας τον πατέρα του [[Αντώνιος της Ναβάρρας|Αντώνιο βασιλιά της Ναβάρρας]]. Αν και βαπτίστηκε Ρωμαιοκαθολικός, ανατράφηκε ως προτεστάντης από τη μητέρα του, τη Ζαν ντ' Αλμπέρτ. Η μητέρα του Ερρίκου, ως Αντιβασίλισσα, είχε κηρύξει τον Καλβινισμό ως την επίσημη θρησκεία της Ναβάρρας. Ως έφηβος κατατάχτηκε στις δυνάμεις των [[Ουγενότοι|Ουγενότων]] στους Γαλλικούς Πολέμους για τη Θρησκεία. Το [[1572]] με το θάνατο της μητέρας του, και την ενηλικίωσή του, ανέλαβε επίσημα τα καθήκοντα του Βασιλιά της Ναβάρρας.

 

=== Αγώνας για το Θρόνο ===

Με τον θάνατο του Ερρίκου Γ΄ το [[1589]], ο Ερρίκος της Ναβάρρας έγινε ονομαστικά ο βασιλιάς της Γαλλίας, η '''Καθολική λίγκα''' υποστήριζε τον αιχμάλωτο θείο του [[Κάρολος των Βουρβώνων, Αρχιεπίσκοπος της Ρουέν|Κάρολο]] που τελικά παραιτήθηκε υπέρ του. Αλλά η Καθολική Λίγκα, που ενισχύθηκε από την υποστήριξη που είχε από το εξωτερικό, ειδικά από την Ισπανία, ήταν αρκετά ισχυρή να τον αναγκάσει να περιορίσει την εξουσία του, στο νότο.Ο Ερρίκος έπρεπε με στρατιωτικά μέσα να πάρει το βασίλειό του. Βοηθήθηκε από τα χρήματα και τα στρατεύματα που παραχωρήθηκαν από την [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας]]. Η Καθολική Λίγκα ανακήρυξε τον καθολικό θείο του Ερρίκου, Κάρολο, Καρδινάλιο των Βουρβόνων ως Βασιλιά της Γαλλίας.Ο καρδινάλιος ήταν φυλακισμένος του Ερρίκου και μετά το θάνατό του, το [[1590]], η Καθολική Λίγκα δεν μπορούσε να συμφωνήσει σχετικά με έναν νέο υποψήφιο.

 

Ενώ μερικοί υποστήριζαν τους Γκιζ, ο ισχυρότερος υποψήφιος ήταν η Πριγκίπισσα Ισαβέλλα, κόρη του [[Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας|Φιλίππου Β΄ της Ισπανίας]], της οποίας η μητέρα [[Ελισάβετ των Βαλουά|Ελισάβετ]] ήταν κόρη του [[Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας|Ερρίκου Β΄ της Γαλλίας]]. Η προεξοχή της υποψηφιότητάς της έβλαψε την Καθολική Λίγκα, η οποία έγινε έτσι ύποπτη ως πράκτορας των Ισπανών. Παρ΄ όλα αυτά, ο Ερρίκος αδυνατούσε να πάρει τον έλεγχο του Παρισιού. Με την ενθάρρυνση της μεγάλης αγάπης της ζωής του, Γαβριέλλας ντ' Εστρέ (Gabrielle d'Estrées), στις [[25 Ιουλίου]] [[1593]] ο Ερρίκος αποκήρυξε τον προτεσταντισμό, κερδίζοντας τους καθολικούς και προκαλώντας δυσαρέσκεια στον προηγούμενο σύμμαχό του, τη Βασίλισσα [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας]]. Εντούτοις, η είσοδός του στο Ρωμαιοκαθολικό Δόγμα εξασφάλισε την υποταγή της μεγάλης πλειοψηφίας των υπηκόων του. Στέφθηκε Βασιλιάς της Γαλλίας στον καθεδρικό ναό της Σαρτρ στις [[27 Φεβρουαρίου]] [[1594]]. Με τη στέψη του ξεκινά η βασιλεία της δυναστείας των [[Βουρβόνοι|Βουρβόνων]]. Στις [[13 Απριλίου]] [[1598]], εξέδωσε το [[Έδικτο της Νάντης]], το οποίο έδωσε αρκετά δικαιώματα και προστασία στους [[Ουγενότοι|Ουγενότους]].

* [[Γκαστόν της Ορλεάνης]]

* Ερριέτα - Μαρία (1609 - 1669) βασίλισσα της Αγγλίας, λόγω του γάμου της με τον βασιλιά της Αγγλίας [[Κάρολος Α΄ της Αγγλίας|Κάρολο Α΄]]

Μετά τον πρόωρο θάνατο της Γαβριέλλας ντ' Εστρέ, ο Ερρίκος γνωρίζει την [[Αικατερίνη Εριέττα του Μπαλζάκ|Ερριέτα Ντ' Αντράγκ]]. Μεταβαίνοντας στη Νότιο Γαλλία με σκοπό να αντιμετωπίσει μια εξέγερση που είχε εκδηλωθεί, φιλοξενείται προσωρινά στο σπίτι του Φραγκίσκου ντε Μπαλζάκ ντ' Αντράγκ, ο οποίος είχε δύο κόρες. Η μία από αυτές ήταν η εικοσάχρονη Ερριέτα. Την 1η Οκτωβρίου 1599 υπόσχεται στον πατέρα της και στην ίδια πως αν πρόκειται να γεννήσει αγόρι εντός των επομένων έξι μηνών θα την παντρευτεί. Την εγκαθιστά στο Μέγαρο Λαρσάν και στα τέλη του 1599 μένει έγκυος. Όμως όταν πληροφορείται τον επικείμενο γάμο του με την Μαρία των Μεδίκων, τον εγκαταλείπει. Τελικά μεταπείθεται και επιστρέφει. Την 1η Ιουλίου 1600 γεννά ένα αγοράκι το οποίο πεθαίνει. Τον Ιανουάριο του 1601 κι ενώ είναι παντρεμένος με τη νέα σύζυγό του συναντιέται με την ερωμένη του. Η Ερριέτα αξιώνει πως αυτή είναι η νόμιμη σύζυγος του Ερρίκου αφού εκπλήρωσε την βασική της υπόσχεση που ήταν η απόκτηση άρρενα απογόνου.<ref>Jean Portefaix, «Ερριέτα ντ' Αντράγκ. Η επίσημη ευνοουμένη του βασιλέως της Γαλλίας Ερρίκου Δ'»,Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.74 (Αύγουστος 1974), σελ.45, 47-49</ref>