Δημήτρης Παπαρήγας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 13:
Το 1924 εκλέγεται γραμματέας του Σωματείου Μεταλλεργατών Βόλου. Την ίδια χρονιά πρωτοστατεί στην οργάνωση της μεγάλης απεργίας του Βόλου και αναδεικνύεται με τις οργανωτικές και ηγετικές του ικανότητες, για τη συνέπεια και αφοσίωση του στην υπόθεση της εργατικής τάξης. Ο Παπαρήγας κέρδισε την αγάπη, το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των εργατών του Βόλου, που τον αναδεικνύει, το 1927, Γραμματέα του Πανεργατικού Κέντρου της θεσσαλικής εργατούπολης. Το 1925 στη διάρκεια της δικτατορίας του Πάγκαλου, ο Παπαρήγας εκτοπίστηκε στην [[Αμοργός|Αμοργό]] μαζί με άλλους κομμουνιστές και ελευθερώθηκε στα τέλη Αυγούστου 1926 με την πτώση της δικτατορίας.<ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, τόμος Α' (2012), σελ.167-169</ref>
Το 1928 εκλέγεται στο πενταμελές γραφείο των εργατικών οργανώσεων που αποκλείστηκαν από τη [[ΓΣΕΕ]] και το 1929, στο ιδρυτικό συνέδριο της Ενωτικής ΓΣΕΕ, εκλέγεται στην Εκτελεστική Επιτροπή και στη Γραμματεία της, μαζί με τον [[Κώστας Θέος|Κώστα Θέο]] και τον [[Στέλιος Σκλάβαινας|Στέλιο Σκλάβαινα]].<ref>Α. Ελεφάντης (1976), σελ.79</ref> Στην ΕΓΣΕΕ συμπαρατάσσονταν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΚΚΕ και του "[[Σπάρτακος (κομμουνιστική οργάνωση)|Σπάρτακου]]"
Παράλληλα ο Μήτσος Παπαρήγας ανεβαίνει γρήγορα και τις βαθμίδες της κομματικής ιεραρχίας. Το 1924 στο 3ο Έκτακτο Συνέδριο του ΣΕΚΕ τάσσεται υπέρ της μετατροπής του σε κομμουνιστικό κόμμα και της στενής του σύνδεσης με την Κομμουνιστική Διεθνή (ΚΔ). Τον Μάρτιο του 1927 στο 3ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής<ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος (2012), σελ. 189</ref> και μετά στο 4ο Συνέδριο το 1928 εκλέγεται μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ.<ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος (2012), σελ. 192-197</ref>
| |||