Βικιπαίδεια

Θεοδόσιος Β´: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
αφαίρεση καθαρεύουσας
Γραμμή 39:
Ο '''Θεοδόσιος Β΄''' ([[10 Απριλίου]] [[401]] - [[28 Ιουλίου]] [[450]]), γνωστός και ως '''Θεοδόσιος ο Νεώτερος''' ή '''Θεοδόσιος ο [[Καλλιγραφία|Καλλιγράφος]]''', ήταν [[Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων|Βυζαντινός αυτοκράτορας]] από το [[408]] έως το [[450]].
 
Ήταν εγγονός του [[Θεοδόσιος Α'|ΘεοδόσιουΘεοδοσίου Α΄]] και γιος του [[Αρκάδιος|Αρκάδιου]]. Είχε νυμφευθεί την κόρη του Αθηναίου ΛεόντιουΛεοντίου, η οποία βαπτίστηκε χριστιανή με το όνομα [[Ευδοκία]]. Ο Θεοδόσιος υποστήριξε τα ελληνικά γράμματα και εμφύσησε στο Βυζάντιο ελληνική νοοτροπία.
 
Ο Θεοδόσιος είχε εκδώσει τοτον [[Θεοδοσιανός Κώδικας|Θεοδοσιανό κώδικα]] ([[438]] μ.Χ.), ο οποίος περιείχε όλα τα αυτοκρατορικά διατάγματα από το [[312]] μ.Χ. μέχρι το [[438]] μ.Χ.
 
Μετά τοτον θάνατό του το [[450]] μ.Χ. τον διαδέχθηκε ο [[Μαρκιανός]].
 
==Η ανάρρηση του στον θρόνο και η επιτροπεία==
Ο Θεοδόσιος ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας σε ηλικία επτά μόλις ετών. Ως επίτροποί του ορίστηκαν, σύμφωνα με την διαθήκη του πατρός του, ο ύπατος Ανθέμιος, η αδελφή του και μετέπειτα αυτοκράτειρα [[Πουλχερία]] και ο βασιλιάς των [[Περσία|Περσών]] [[Ισδιγέρδης Α΄ της Περσίας|Ισδιγέρδης]]. Πρέπει, ωστόσο, να λεχθεί ότι ο Ισδιγέρδης δεν ήταν ένας οιονεί αντιβασιλεύς, εις τρόπον ώστε να διεκπεραιώνει κρατικές υποθέσεις του ρωμαϊκού (βυζαντινού) κράτους, αλλά ήταν συνυπεύθυνος για την περιφρούρηση της ζωής του μικρού παιδιού και για την φροντίδα παραμονής του στον θρόνο.
 
Αρχικώς η διοίκηση της αυτοκρατορίας ασκείτο από τον συνετό ύπατο (έπαρχο) Ανθέμιο, ωστόσο, προοδευτικά περιήλθε στα χέρια της Πουλχερίας, η οποία το [[414]] έθεσε ουσιαστικώς εκποδών τον Ανθέμιο και αναγορεύτηκε Αυγούστα. Η Πουλχερία ήταν μορφωμένη, ενώ δεν εστερείτοστερείτο και πολιτικών ικανοτήτων. Επειδή ο κατά δύο έτηχρόνια μικρότερος αδελφός της ήταν άβουλος και ασθενούς χαρακτήροςχαρακτήρα, ήσκησεάσκησε, καθ’ όληνόλη την διάρκεια της μακράς του βασιλείας, σημαντική επιρροή στις αποφάσεις του. Σημαντική επιρροή στις αποφάσεις του Θεοδοσίου ήσκησανάσκησαν επίσης ο ευνούχος Χρυσάφιος, καθώς και η σύζυγός του Ευδοκία.
 
Η Ευδοκία (αρχικώς Αθηναΐς) επελέγη από την Πουλχερία ως σύζυγος του νεαρού αυτοκράτορα. Κόρη του καθηγητή της ρητορικής στην Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών Λεοντίου, ήταν εθνική (ειδωλολάτρις) στην αρχή. Καταγόταν από την [[Αθήνα]] και ήταν εξαιρετικά μορφωμένη. Αφού πρώτα βαπτίσθηκε [[Χριστιανισμός|χριστιανή]], παντρεύτηκε τον εικοσαετή Θεοδόσιο το έτος [[421]].
 
Οι σύμβουλοι του Θεοδοσίου έστρεψαν το ενδιαφέρον του σε πράγματα που δεν είχαν να κάνουν με την εκπαίδευση ενός αυτοκράτορα σε θέματα διοικητικά, στρατιωτικά ή οικονομικά. Εκμεταλλευόμενοι και τηντη φυσική του νωθρότητα, φρόντισαν απλώς να του δώσουν μιαπνευματική ούτως- ειπείν πνευματική-θρησκευτική ανατροφή. Έτσι, ο Θεοδόσιος, φρόντιζε μεν να είναι ένας καλός χριστιανός, να εκκλησιάζεται και να νηστεύει, να μελετά και να αντιγράφει εκκλησιαστικά βιβλία, αλλά σχεδόν καθόλου δεν αναμειγνυόταν στα διοικητικά της αυτοκρατορίας. Δεν μάθαινε για τα εκτός της αυλής γινόμενα, εκτός από αυτά που ήθελαν οι σύμβουλοί του και με τον τρόπο που τους συνέφερε, υπέγραφε δε χωρίς να εξετάσει τα διάφορα θεσπίσματα και διατάγματα των συμβούλων του.
 
==Εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα==
Επί βασιλείας του Θεοδοσίου προέκυψαν σημαντικά προβλήματα, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Στο εσωτερικό ο λαός βρισκόταν σε κατάσταση εξαιρετικής φτώχειας, ενώ οι μικρογαιοκτήμονες ήσανήταν καταχρεωμένοι. Ακόμη υπήρχαν οι θρησκευτικές έριδες, οι οποίες ταλάνισαν την [[Εκκλησία]] αλλά και την κοινωνία, αφού ο λαός διαιρέθηκε σε αντιμαχόμενες παρατάξεις. Η θρησκευτική πολιτική του Θεοδοσίου υπήρξε ασταθής και ανακόλουθη. Παρέσχε προστασία σε αιρεσιάρχες όπως ο [[Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως|Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως]] [[Νεστόριος]], ο οποίος είχε καταδικασθεί από την [[Οικουμενικές σύνοδοι|Γ΄ Οικουμενική σύνοδο]] της [[Έφεσος|Εφέσου]] ([[431]]) και ο Ευτυχής, ο οποίος είχε καταδικασθεί από ενδημούσα σύνοδο στην [[Κωνσταντινούπολη]] ([[448]]). Η έκρυθμη εκκλησιαστική κατάσταση που δημιουργήθηκε κληροδοτήθηκε στον διάδοχο του Πατριαρχικού θρόνου [[Πατριάρχης Φλαβιανός|Φλαβιανό]].
 
Στην εξωτερική πολιτική η βυζαντινοπερσική σύγκρουση έληξε με νίκη των ‘βυζαντινών’Βυζαντινών και με τηντη συνομολόγηση ειρήνης, που εξασφάλισε προσωρινή ηρεμία στα ανατολικά σύνορα της αυτοκρατορίας. Οι βανδαλικές επιδρομές των [[Βάνδαλοι|Βανδάλων]] αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς με την στρατιωτική επέμβαση των αυτοκρατορικών δυνάμεων στην Βόρεια [[Αφρική]]. Ο ουννικόςΟυννικός κίνδυνος αντιμετωπίστηκε –όχι όμως οριστικώς–οριστικά διά– τηςμε εξαγοράςτην τηςεξαγορά ειρήνης και της παροχής δώρων, ενώ αργότερα ο αρχηγός των [[Ούννοι|Ούννων]] [[Αττίλας]] εστράφηστράφηκε προς τηντη Δύση. ΓενικώςΓενικά, η αυτοκρατορία απέφυγε να εμπλακεί σε μεγάλες περιπέτειες, ενώ έδειξε έτοιμη είτε διά της διπλωματίας είτε διά των όπλων να εξουδετερώσει κάθε εχθρική απειλή.▼
 
▲Στην εξωτερική πολιτική η βυζαντινοπερσική σύγκρουση έληξε με νίκη των ‘βυζαντινών’ και με την συνομολόγηση ειρήνης, που εξασφάλισε προσωρινή ηρεμία στα ανατολικά σύνορα της αυτοκρατορίας. Οι βανδαλικές επιδρομές αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς με την στρατιωτική επέμβαση των αυτοκρατορικών δυνάμεων στην Βόρεια [[Αφρική]]. Ο ουννικός κίνδυνος αντιμετωπίστηκε –όχι όμως οριστικώς– διά της εξαγοράς της ειρήνης και της παροχής δώρων, ενώ αργότερα ο αρχηγός των [[Ούννοι|Ούννων]] [[Αττίλας]] εστράφη προς την Δύση. Γενικώς, η αυτοκρατορία απέφυγε να εμπλακεί σε μεγάλες περιπέτειες, ενώ έδειξε έτοιμη είτε διά της διπλωματίας είτε διά των όπλων να εξουδετερώσει κάθε εχθρική απειλή.
==Τα έργα==
Κατά την περίοδο της βασιλείας του Θεοδοσίου κατασκευάστηκαν τα περίφημα [[Θεοδοσιανά τείχη]] της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινουπόλεως]] σε τρεις φάσεις: (επί των επάρχων Ανθεμίου το [[413]], Κύρου το [[439]] και Κωνσταντίνου το [[447]]). Τμήμα των τειχών αυτών σώζεται μέχρι σήμερα. Ακόμη, δι’με ενεργειώνενέργειες του επάρχου Ανθεμίου καθιερώθηκαν ναυτικές περιπολίες στον [[Δούναβης|Δούναβη]], για την παρεμπόδιση του διάπλου του ποταμού από τους βαρβάρους που κατοικούσαν πέραν αυτού.
 
Θετικό έργο επί της βασιλείας του Θεοδοσίου συντελέσθηκε στους τομείς της παιδείας και της νομοθεσίας. Υπό την επιρροή της Ευδοκίας αναδιοργανώθηκε η παιδεία, ιδρύθηκε το [[Πανδιδακτήριο]] (πανεπιστήμιο) της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινουπόλεως]] και ευνοήθηκε έναντι της λατινικής η ελληνική γλώσσα, γεγονός που συνετέλεσεσυντέλεσε στον βαθμιαίο εξελληνισμό της αυτοκρατορίας. Η απονομή της δικαιοσύνης επιταχύνθηκε μετά την σύνταξη του [[Θεοδοσιανός Κώδικας|Θεοδοσιανού ΚώδικοςΚώδικα]], μιας νομοθετικής συλλογής, η οποία περατώθηκε το [[438]], και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την περαιτέρω εξέλιξη του δικαίου.
 
==Γενικά==
Γραμμή 70 ⟶ 72 :
 
* ''Καραγιαννόπουλου Ιωάννη'', Το Βυζαντινό κράτος, εκδόσεις Βάνιας, Θεσσαλονίκη 19964
* ''Παπαρρηγόπουλου Κωνσταντίνου'', Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ. Β΄, εκδόσεις Ελευθερουδάκης, Αθήναι 1930
* ''Χριστοφιλοπούλου Αικατερίνης'', Βυζαντινή Ιστορία, τ. Α΄, εκδόσεις Βάνιας, Θεσσαλονίκη 19962
* Εγκυκλοπαίδεια '''Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα''', τ. 27, Αθήνα 1996
* Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, τ. 6, εκδόσεις Μαρτίνος, Αθήναι 1965
 
{{Βυζάντιο-επέκταση}}
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Θεοδόσιος_Β´"