Γενοκτονία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον EleutheriosBenizelos (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδο... |
||
Γραμμή 9:
Ειδική σύμβαση, που ενέκρινε η συνέλευση τον Δεκέμβριο του [[1948]], όρισε ότι οι δράστες τέτοιου εγκλήματος (είτε είναι όργανα ενός κράτους, στρατιωτικοί ή πολιτικοί υπάλληλοι, είτε απλοί πολίτες) πρέπει να θεωρούνται προσωπικά και ατομικά υπεύθυνοι για το έγκλημα αυτό και να δικάζονται από τα δικαστήρια του τόπου όπου διαπράχθηκαν τα εγκλήματα ή από το [[διεθνές δικαστήριο]]. Η αρχή αυτή εφαρμόστηκε σε πολλές ποινικές δίκες εγκληματιών πολέμου, όπως για παράδειγμα στη δίκη του Γερμανού συνταγματάρχη [[Άντολφ Άιχμαν]] που έγινε στο κράτος του [[Ισραήλ]].
==Το Ολοκαύτωμα (1933 - 1945)==
''Για περισσότερες πληροφορίες βλέπε [[Ολοκαύτωμα]]''
Παρότι σε διάφορες εποχές οι πολεμικές και κατακτητικές ενέργειες είχαν συνέπεια τη μερική καταστροφή πληθυσμών, ποτέ η [[Ευρώπη]] δεν είχε δει την εφαρμογή ενός τόσο ψυχρού και κτηνώδους σχεδίου συστηματικής εξόντωσης όλων εκείνων που ανήκαν σε μια ορισμένη φυλή, όπως ήταν το σχέδιο που καταστρώθηκε και εφαρμόστηκε από τη [[Γερμανία]] του [[Αδόλφος Χίτλερ|Χίτλερ]] εναντίον της [[Εβραίοι|εβραϊκής]] φυλής.
Πρέπει να διευκρινιστεί ότι η ρατσιστική ιδεολογία δεν ήταν κάτι που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία με την άνοδο στην εξουσία του Χίτλερ (αν και αυτός την έφτασε στις ακραίες συνέπειες της), αλλά είχε βαθιές ρίζες και στέρεες ιδεολογικές βάσεις σε ορισμένα ρεύματα της γερμανικής [[φιλοσοφία|φιλοσοφίας]] και ιστορικής κριτικής του 19ου αιώνα, από τα βιβλία του αγγλικής καταγωγής Γερμανού συγγραφέα [[Χιούστον Στιούαρτ Τσάμπερλεν|Τσάμπερλεν]] μέχρι τους λίβελους (pamphlets) του ''Μάαρ'', από τις θεωρίες του ''Στέκερ'' μέχρι τις ρατσιστικές εκστρατείες της επιθεώρησης ''Gartenlaube'', που είχαν εμπνεύσει στον λαό την ιδέα της ανωτερότητας της γερμανικής φυλής απέναντι στις άλλες ευρωπαϊκές φυλές. Η [[αντισημιτισμός|αντιεβραϊκή]] πολεμική έως τότε γινόταν ανεκτή (αν δεν υποστηριζόταν φανερά) από τις ίδιες τις κυβερνήσεις της αυτοκρατορικής Γερμανίας, έστω και μόνο για λόγους σκοπιμότητας, επιτρέποντας έτσι στις ρατσιστικές θεωρίες να βρουν προετοιμασμένο το έδαφος.
Πριν ακόμα αρχίσει ο πόλεμος, λειτουργούσαν έξι στρατόπεδα συγκέντρωσης που βρίσκονταν υπό τη δικαιοδοσία του [[Χάινριχ Χίμλερ]] και τη φρούρηση των [[Ες-Ες]] του ναζιστικού κόμματος (ο όρος SS προέρχεται από τη [[γερμανική γλώσσα|γερμ.]] λέξη ''Schutzstaffel'' = τμήμα προστασίας) και στα οποία είχαν κλειστεί περίπου 20.000 αντίπαλοι του καθεστώτος. Νέα στρατόπεδα δημιουργήθηκαν τη διετία [[1940]]-[[1941]] και τα προηγούμενα επεκτάθηκαν. Τα στρατόπεδα αυτά ήταν τα: [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς]], [[Μπέργκεν-Μπέλζεν|Μπέλζεν]], [[Μπούχενβαλντ]], [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου|Νταχάου]], [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Φλόσενμπεργκ|Φόσενμπεργκ]], [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν-Γκούζεν|Μαουτχάουζεν]], [[Νατζβάιλερ-Στρούτχοφ|Νατσβάιλερ]], [[Νόιενγκαμε]], [[Ράβενσμπρικ]], [[Ζαξενχάουζεν]], [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Τερέζιενσταντ|Τερέζιενστατ]] κ.ά., τα οποία άφησαν φρικιαστικές αναμνήσεις. Υπολογίζεται ότι από τα περίπου 12 εκατ. άτομα που θανατώθηκαν από τις χώρες όπου εισέβαλαν οι Γερμανοί, περίπου 8 εκατ. πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (άντρες, γυναίκες και παιδιά). Η οργανωμένη γενοκτονία γινόταν με διάφορες μεθόδους: εξόντωση με την εντατική εργασία και τον υποσιτισμό, τουφεκισμοί, απαγχονισμοί, ενέσεις φαινόλης και άλλων δηλητηριωδών ουσιών ή μαζική εξόντωση σε θαλάμους αερίων. Δεν υπήρχαν θάλαμοι αερίων σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στο Μπούχενβαλντ, για παράδειγμα, οι κρατούμενοι υποβάλλονταν (μεταξύ άλλων) και σε διάφορα πειράματα σαν να ήταν ινδικά χοιρίδια· στο Νταχάου και στο Ράβενσμπρικ γίνονταν επίσης πειράματα και στειρώσεις.
Το ότι η οριστική λύση του εβραϊκού ζητήματος, που γοήτευε τους χιτλερικούς, δεν ολοκληρώθηκε και το ότι τα σχέδια γενοκτονίας για τους [[Αθίγγανοι|Τσιγγάνους]], τους Σλάβους και τις άλλες θεωρούμενες από αυτούς κατώτερες φυλές εφαρμόστηκαν μόνο σε περιορισμένο βαθμό, αυτό οφείλεται μόνο στο ότι η χιτλερική Γερμανία έχασε τον πόλεμο. Από τα εγκλήματα αυτά και τη νοοτροπία που τα προκάλεσε παρέμειναν ο θλιβερός κατάλογος των δολοφόνων, οι αναρίθμητες μαρτυρίες και καταθέσεις και, προπαντός, τα στρατόπεδα εξόντωσης, όπου ακόμα και σήμερα διατηρείται άθικτος ο μηχανισμός του θανάτου. Οι Αθίγγανοι ([[Ρομά]]), μάλιστα, λαός χωρίς κρατική συγκρότηση ή έστω συμπαγή οργάνωση, δεν είχαν τρόπο να καταγγείλουν τη δική τους γενοκτονία στη διάρκεια των ναζιστικών θηριωδιών.
==Άλλες γενοκτονίες==
Πάντως τα τελευταία χρόνια το ζήτημα της γενοκτονίας το έχουν επισημάνει και άλλοι λαοί εκτός των Εβραίων. Για γενοκτονία παραδείγματος χάριν, μιλούν οι επιζώντες αυτόχθονες της αμερικανικής ηπείρου, οι οποίοι σφαγιάστηκαν από τους Ευρωπαίους αποίκους στα πρώτα χρόνια συγκρότησης των γαλλοβρετανικών αποικιών στις σημερινές [[ΗΠΑ]], στον [[Καναδάς|Καναδά]] (κυρίως) και στην [[Αυστραλία]].
| |||