Ακρίτας Φλώρινας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
copyvio http://illustrationbelomore.blogspot.gr/2011/07/blog-post_29.html |
επιπλεον αλλαγες για αυτον τον ομορφο μερος |
||
Γραμμή 1:
{{coord|40|48|56|N|21|18|04|E|scale:50000|format=dms|display=title}}
Ο '''Ακρίτας(Μπούφι)''' είναι ορεινό [[γραφικό]] χωριό του νομού [[νομός Φλώρινας|Φλώρινας μόλις 16 χλμ ]] . Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.050 μέτρων στις πλαγιές του όρους [[Βαρνούντας|Βαρνούντα]]. Ο Ακρίτας ανήκει στον [[Δήμος Κάτω Κλεινών|δήμο Κάτω Κλεινών]] και ο πληθυσμός του σύμφωνα με την [[Ελληνική απογραφή 2001|απογραφή του 2001]] είναι 134 κάτοικοι.Μετονομασία του οικισμού από Μπούφιον σε Ακρίτας [ΦΕΚ 287 / 10. 10. 1955].<ref>[http://pandektis.ekt.gr/dspace/handle/10442/168782 Πανδέκτης-Μετονομασίες οικισμών της Ελλάδας]</ref>Το χωριό κατοικείται από 140 άτομα το χειμώνα που αυξάνονται σε 180 το καλοκαίρι, τα οποία ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.Το χωριό Μπούφι( Ακρίτας) είναι ένα από τα μεγάλα χωριά στην περιοχή της Φλώρινας. Βρίσκεται σε λοφώδη περιοχή βορειοδυτικά της πόλης της Φλώρινας.Δυτικά του χωριού υψώνεται η ανατολική πλευρά του όρους Μπάμπα, Βίγλα όπως ονομάζεται στα μέρη αυτά. Όλη η περιοχή γύρω από το χωριό λέγονταν από τους Τούρκους Μπουφ-κολ (οκόλια - διοικητική διαίρεση της εποχής - του Μπουφ). Στην διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το χωριό αριθμεί περισσότερα από 240 Βουλγαρικά σπίτια, όμως μετά το 1903 πολλοί κάτοικοι του Μπούφι εγκαταλείπουν το χωριό και μεταναστεύουν σε ΗΠΑ,Καναδά και Αυστραλία Από την ανεύρεση διαφόρων αντικειμένων, φαίνεται ότι αρχικά το χωριό ήταν χτισμένο κάτω από το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου και η μετακίνηση των κατοίκων από εκεί έγινε το 15ο αι. Στα μεταγενέστερα χρόνια ο Ακρίτας υπήρξε κεφαλοχώρι με 3.500 κατοίκους, από τους οποίους πολλοί το 1920 μετανάστευσαν στο εξωτερικό. Ο οικισμός κάηκε ολοσχερώς το 1903 και κατόπιν ξαναχτίστηκε. Το χωριό περιβάλλεται από πλούσιο δάσος έκτασης 32.000 στρεμ, όπου υπάρχει η πηγή Σουπούρκα σε υψ 2.000μ. και η πηγή Μπραζιάνη. Η κορυφή Περιστέρι βρίσκεται σε 2.100μ. υψόμετρο. Ιδιαίτερη θέα προσφέρει η θέση <<Βαρτέσκα>>, απ' όπου φαίνεται όλος ο κάμπος της Πελαγονίας και οι λίμνες των Πρεσπών.
Πανηγύρι γίνεται στη γιορτή του Αγίου Πνεύματος, που συνδυάζει τις ομορφιές της φύσης με γλέντι. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια του Νομού. Εκκλησίες του χωριού: Αγ. Τριάδας, Αγ Γεωργίου, Προφήτη Ηλία και Αγ. Νικολάου (1872). Η τοπική αρχιτεκτονική είναι ενδιαφέρουσα, καθώς τα σπίτια είναι πετρόχτιστα με χαγιάτι και όμορφα γείσα στη σκεπή. Στο μέσον του χωριού υπάρχουν οι νερόμυλοι Σουτάρη Φ. και Σερβίκη Αντ., ενώ μπροστά στο σχολείο υπάρχει βρύση.
Γραμμή 34:
Επίσης είναι γνωστόν ότι το χωρίον Μπούφι του διαμερίσματος Μοναστηρίου προσεχώρησεν εις το σχίσμα, διότι ο επίσκοπος αναπληρωτής του μητροπολίτου Πελαγονίας, τότε συνοδικού, προκειμένου να εισπράξη την αρχιερατικήν επιχορήγησιν μετήλθε τοιαύτα απάν¬θρωπα μέσα δια την είστεραξίν της, ώστε τό χωρίον ήναγχάσθη να δηλώση ότι παύει να είναι πατριαρχικόν και προσχωρεί εις το σχίσμα δια ν' αποφύγη την σκληρότητα των προς είσπραξιν ληφθέντων μέτρων.
Στις 31 Ιουλίου του 1903 αυτό το ηρωικό χωριό της περιοχής Φλώρινας δέχεται την επίθεση του Τουρκικού στρατού που αριθμούσε χιλιάδες. Κατά την επίθεση αυτή οι ορδές των Τούρκων έκαψαν την παλιά εκκλησία του “Αγ. Γεωργίου”. Στις 28 Αυγούστου 1903 εξήντα επαναστάτες από το χωριό δίνουν μάχη με πολυάριθμα Τούρκικα στρατεύματα που διαρκεί περίπου 6 ώρες, μετά την οποία μάχη το Μπούφ καταστρέφεται και πάλι. Από το ίδιο χωριό κατάγεται και ο βοεβόδας Ναούμ Μπούφτσετο. Αυτός μαζεύει τσέτα από 80 άτομα από τα χωριά Κρατερό,Παρόρειο, Πολυπλάτανο, Εθνικό, Αγία Παρασκευή και Φύρομ και συμμετέχει στην εξέγερση του Ιλίντεν. Μετά την καταστολή της εξέγερσης ο Ναούμ Μπούφτσετο αναχωρεί για την Βουλγαρία, για να επιστρέψει πάλι στην Μακεδονία και να πεθάνει σε μάχη με Τούρκικο στρατό τον Νοέμβριο του 1905
Χαρακτηριστική είναι η παραδοσιακή Μπουφιώτικη γυναικεία φορεσιά<ref>[http://www.konaki.gr/costumes/mpoufi.html Εργαστήριο Παραδοσιακών Φορεσιών ''Κονάκι'', Φορεσιά Μπουφίου]</ref>. Στο Μπούφι μέχρι τον 19ο αιώνα ομιλούνταν η [[Βλάχικη γλώσσα|βλαχική]] διάλεκτος και στη συνέχεια οι κάτοικοι εκσλαβίστηκαν γλωσσικά, όπως συνέβη σε πολλά μέρη της [[Μακεδονία]]ς<ref>[http://www.antibaro.gr/node/247 Το γλωσσικό ιδίωμα περιοχών της Μακεδονίας, Δημήτριος Ε. Ευαγγελίδης, Αντίβαρο, 2008]</ref>. Οι Μπουφιώτες συμμετείχαν στην [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]] και πολλοί μετέβησαν στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]] (αναφέρονται 200 μαχητές) για να συνεχίσουν τον αγώνα<ref>Λάζαρος Αν. Μέλιος, ''Από την Ιστορία της Φλώρινας'', 1998</ref>. Το [[1866]] 60 Μπουφιώτες έσπευσαν να αγωνιστούν στο [[Αρκάδι]] κατά την [[Κρητική Επανάσταση (1866-1869)|Κρητική επανάσταση]]. Οι αγώνες των κατοίκων για ελευθερία συνεχίστηκαν έως και την τελευταία φάση του [[Μακεδονικός Αγώνας|Μακεδονικού Αγώνα]], όπου διακρίθηκε ο Μακεδονομάχος [[Κωνσταντίνος Χατζηπαπαβασίλης]]<ref>"Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, επιστημονική επιμέλεια Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σ. 162</ref>. ▼
Από το 1896 ακόμα φτάνει στο Μπουφ ο Βούλγαρος επαναστάτης της ΕΜΑΕΟ Γκιόρτσε Πετρόφ, στο βιβλίο του “ Υλικά σχετικά με την μελέτη της Μακεδονίας” για το οποίο δέχθηκε συγχαρητήρια προσωπικά από τον Βούλγαρο στρατηγό Ράτσο Πετρόφ, αυτός γράφει: “Καθοδηγητές και στήριγμα στα άλλα χωριά ήταν το χωριό Μπουφ. Εάν υπάρχει επίθεση σε κάποιο χωριό, ενημερώνονται γιαυτό οι κάτοικοι του Μπουφ και αυτοί μαζικά προστρέχουν σε βοήθεια...παρακολουθείται κάποιος ή κάποια κοπέλα από τους Τούρκους, αυτή στέλνεται στο Μπουφ να προφυλαχθεί...το Μπουφ ανέδειξε πολλούς γενναίους ανθρώπους. Ο πιο ένδοξος ήταν ο “πόπο από το Μπουφ”, ο οποίος πέθανε στο Κιουστεντίλ πρόπερσυ. Αυτός ήταν ο τύπος του παλιού Βούλγαρου αντάρτη. Το δύσβατο της περιοχής λειτουργεί ως φρούριο...η μάχη ενάντια στα γύρω τους Τούρκικα χωριά τους κάνει να είναι τόσο ενωμένοι μεταξύ τους.
Η Παραδοσιακή φορεσιά του Μπουφ χαρακτηρίζεται από την ξεκάθαρη και αρμονική της γραμμή, εκφράζεται δε με τα σκούρα χρώματα στα πάνω ρούχα, κάνοντας αντίθεση με τα από κάτω άσπρα πουκάμισα. Τα ανδρικά πουκάμισα φτάνουν ως τα γόνατα, οι γιακάδες και τα πρόσθετα μανίκια είναι κεντητά, τα μανίκια του ρούχου είναι αρκετά φαρδιά από τον ώμο μέχρι τον αγκώνα. Το πάνω ρούχο είναι χωρίς μανίκια, στο μήκος του πουκάμισου, δεμένο στην μέση με πόιας (ζωνάρι) από μάλλινο ύφασμα, η άκρη του οποίου πέφτει μπροστά. Το κυρίαρχο χρώμα είναι το μαύρο και το σκούρο μπλε. Για διακόσμηση χρησιμοποιούνται αλυσίδες (Καόστετσι) που τοποθετούνται στο πέτο, Γκαιτάν (λεπτή μακριά κεντητή λωρίδα) σε ανοιχτό χρώμα ή σειρά από κουμπιά. Τα Τσοράπι (κάλτσες) είναι άσπρα, φτάνοντας πάνω από τα γόνατα.
Χαρακτηριστική είναι η παραδοσιακή Μπουφιώτικη γυναικεία φορεσιά<ref>[http://www.konaki.gr/costumes/mpoufi.html Εργαστήριο Παραδοσιακών Φορεσιών ''Κονάκι'', Φορεσιά Μπουφίου]</ref>Στην γυναικεία φορεσιά τα κεντήματα, τα οποία ξεχωρίζουν πάνω στα σκούρα χρώματα του πάνω ρούχου είναι με κόκκινες και άσπρες κλωστές. Έντονα παρόμοια κεντήματα σε οριζόντια γραμμή έχει και πάνω στις ποδιές, οι οποίες φτάνουν μέχρι κάτω από τα γόνατα. Το γυναικείο πουκάμισο είναι λευκό σαν χιόνι δουλεμένο από κάνναβη ή λινάρι, κεντημένο στο κάτω τμήμα του, στα μανίκια και γύρω από το μπούστο. Το τιουλμπέν (λεπτή μαντήλα) στο κεφάλι είναι άσπρο, συχνά σαν διακόσμηση πάνω του ράβονται χάντρες ή μικρά νομίσματα, που πιο συχνά τα συναντάμε στην παιδική φορεσιά.
▲
== Πηγές - Παραπομπές ==
{{παραπομπές}}
| |||