Φιλαδέλφεια (Μικρά Ασία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
σύνδεση με λήμμα "άλωση της Φιλαδέλφειας (1390)" |
||
Γραμμή 8:
Η Φιλαδέλφεια αναφέρεται ως μία από τις επτά εκκλησίες της Ασίας στην [[Αποκάλυψη του Ιωάννη]]. Οι κάτοικοί της γνώρισαν το [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμό]] από το κήρυγμα του [[Απόστολος Παύλος|Αποστόλου Παύλου]]. Η εκκλησία της απέκτησε μεγάλη σπουδαιότητα κατά τους πρωτοχριστιανικούς και [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|βυζαντινούς]] χρόνους. Ο τίτλος του επισκόπου Φιλαδελφείας παραμένει ακόμη ως τίτλος, τόσο για την [[Καθολική Εκκλησία]], όσο και για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο εκλέγει μέχρι σήμερα «Μητροπολίτη Φιλαδελφείας, υπέρτιμο και έξαρχο Λυδίας». Τελευταίος επίσκοπος Φιλαδελφείας με ποίμνιο ήταν ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών [[Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄|Χρυσόστομος Χατζησταύρου]].
Η Φιλαδέλφεια ήταν ανεξάρτητη πόλη, υπό την επιρροή των [[Ιωαννίτες Ιππότες|ιπποτών]] της [[Ρόδος|Ρόδου]], όταν [[άλωση της Φιλαδέλφειας (1390)| το 1390 κατελήφθη]] από το Σουλτάνο [[Βαγιαζήτ Α΄]] και μικρή χριστιανική δύναμη υπό τον [[Μανουήλ Β'|Μανουήλ Β' Παλαιολόγο]]. Δώδεκα χρόνια αργότερα κατελήφθη από τον [[Ταμερλάνος|Ταμερλάνο]], ο οποίος έκτισε τείχος με τα σώματα των αιχμαλώτων του.
Η Φιλαδέλφεια ήταν ένα από τα τελευταία βυζαντινά προπύργια στη Μικρά Ασία. Οι Έλληνες κάτοικοί της την εγκατέλειψαν στη [[Μικρασιατική καταστροφή]] και πολλοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν στη [[Νέα Φιλαδέλφεια]], στην [[Αττική]].
| |||