Γκούσταβ Μάλερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ WPCleaner v1.33b - Fixed using Βικιπαίδεια:WikiProject Check Wikipedia (Ιεραρχία επικεφαλίδων) |
fix link |
||
Γραμμή 19:
Το 1897, ο Μάλερ σε ηλικία τριάντα επτά ετών, δέχθηκε τη θέση του αρχιμουσικού στην [[Όπερα της Βιέννης]]. Η θέση αυτή είχε το μεγαλύτερο κύρος σε ολόκληρη την [[Αυστροουγγαρία|Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία]], καθώς το συγκεκριμένο αξίωμα θεωρείτο "αυτοκρατορικό" και τελούσε υπό την προστασία του Αυστροουγγρικού νόμου, κατά συνέπεια δεν προσφερόταν σε Εβραίους. Ο Μάλερ, ο οποίος δεν υπήρξε ποτέ του ένθερμος Εβραίος, είχε εγκαίρως μεταστραφεί στον Ρωμαιοκαθολικισμό. Ως παιδί, είχε συμμετάσχει στην χορωδία της Καθολικής ενορίας του, όπου είχε λάβει και τα πρώτα μαθήματα πιάνου από τον χορωδιάρχη. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, ο Μάλερ ένιωθε μια αυξανόμενη έλξη προς τον Καθολικισμό. Οι επιρροές αυτές είναι ιδιαίτερα αισθητές σε κάποια έργα του, όπως για παράδειγμα στον ύμνο της [[Συμφωνία (μουσική)|Συμφωνίας]] Νο. 8, "Veni Creator Spiritus". Παρ' όλα αυτά, στην τρίτη πράξη της Συμφωνίας Νο. 1, μπορεί κανείς να βρει αρκετά εβραϊκά στοιχεία. Στα 1899 και 1910, διηύθυνε την αναθεωρημένη εκδοχή των Συμφωνιών Νο. 2 και Νο. 4 του [[Ρόμπερτ Σούμαν]].
Κατά την δεκαετή παραμονή του στην Όπερα της Βιέννης, ο Μάλερ μεταμόρφωσε το σχετικά συντηρητικό ρεπερτόριο της και ανύψωσε κατά πολύ το επίπεδο των καλλιτεχνικών της κριτηρίων, "επιβάλλοντας" τις επιλογές του τόσο στους καλλιτεχνικούς συντελεστές, όσο και στο κοινό. Όταν πρωτοανέλαβε ως αρχιμουσικός της Όπερας, ως πιο δημοφιλή έργα θεωρούντο το ''Λόενγκριν'' (Lohenhrin) του [[Ρίχαρντ Βάγκνερ]], η ''Μανόν'' (Manon) του [[Ζυλ Μασνέ]] και η [[Καβαλερία Ρουστικάνα]] (Cavalleria rusticana) του [[Πιέτρο Μασκάνι]]. Ως νέος διευθυντής ορχήστρας ο Μάλερ επικεντρώθηκε σε κλασικές όπερες του [[Κρίστοφ Βίλιμπαλντ Γκλουκ]] και του [[Μότσαρτ|Βόλφγκαγκ Αμαντέους Μότσαρτ]], ενώ σε συνεργασία με τον ζωγράφο Άλφρεντ Ρόλερ (1864 - 1935) δημιούργησε σημαντικές παραγωγές για τις [[όπερα|όπερες]] ''[[Φιντέλιο]]'' (Fidelio) του [[Λούντβιχ βαν Μπετόβεν]], ''[[Τριστάνος και Ιζόλδη (Βάγκνερ)|Τριστάνος και Ιζόλδη]]'' (Tristan und Isolde) και''[[Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν]]'' (Der Ring des Nibelungen) του [[Ρίχαρντ Βάγκνερ]].
Επί των ημερών του Μάλερ, η [[Βιέννη]] ήταν μία από τις μεγαλύτερες πόλεις παγκοσμίως και μια από τις σημαντικότερες πρωτεύουσες της [[Κεντρική Ευρώπη|Κεντρικής Ευρώπης]]. Αποτελούσε το λίκνο μιας σημαντικότατης καλλιτεχνικής και διανοητικής δραστηριότητας και την γενέτειρα σημαντικών ζωγράφων όπως ο [[Γκούσταβ Κλιμτ]] και ο [[Έγκον Σίλε]]. Ο Μάλερ γνώριζε πολλούς από αυτούς τους διανοούμενους και τους καλλιτέχνες. Ο Μάλερ εργαζόταν στην Όπερα επί εννέα μήνες ετησίως, έχοντας μόνο τα καλοκαίρια ελεύθερο χρόνο για να συνθέτει. Τα καλοκαίρια εκείνα παραθέριζε κυρίως στο Μάιερνιγκ, στην περιοχή Βέρτερζεε. Σε αυτό το ειδυλλιακό τοπίο ο μουσικός συνέθεσε την πέμπτη από τις οκτώ συμφωνίες του, τα ''Ρύκερτληντερ'' (Rückertlieder), και τον κύκλο τραγουδιών ''Τραγούδια για τα νεκρά παιδιά'' (Kindertotenlieder), βασισμένα σε ποίηση του [[Φρίντριχ Ρύκερτ]].
| |||